Hi Sis!

Druk, druk, druk. De laatste tijd had Lightning zo veel aan haar hoofd dat ze niet zo vaak thuis was. Zij en Serah waren niet zo vaak samen als ze ooit geweest waren. Een vlaag van schuldgevoel ging door haar heen. Serah.. Het was een tijd geleden dat ze echt vertrouwelijk met elkaar hadden gesproken. Misschien viel ze daarom wel voor die Snow. Zocht ze gewoon iemand, misschien waaide het wel over. Maar dat zou wel betekenen dat het haar schuld was geweest, haar schuld dat Serah nu met hem omging. Light schudde haar hoofd. Snow... Misschien hadden haar ouders hem goedgekeurd, maar zij zou dat nooit doen. Hij was niet in staat om voor Serah te zorgen. Wanneer er echt iets zou gebeuren, zou hij wegrennen en wat dan? Dan moest zij natuurlijk weer ingrijpen om alles op orde te krijgen. Nee, ze mocht hem echt niet, beter gezegd, elke keer als ze in zijn buurt was irriteerde ze zich enkel meer aan de jongeman.
Met rustige passen stapte Lightning over het pad richting de stallen. Het was een rustige dag vandaag, maar ook zo'n dag kon je nuttig maken. Ze had besloten om even te gaan checken hoe Odin eraan toe was. Misschien dat ze zelfs een ritje zou kunnen maken en nog wat zou kunnen trainen met haar paard. Bij de grote stallen van de Knights, hield ze even stil en liet haar ogen richting de lucht glijden. Mooi weer, goed voor wat buitentraining. Hierna stapte ze naar binnen en wandelde door de grote hal. In de verte verscheen een gedaante. Een groot persoon, eentje wiens omtrek ze enkel hoefde waar te nemen om te weten wie het was. Irritaties schoten nu al door haar heen. Mooie dag, moest Snow weer eens opduiken. Wat was hij nu van plan? Proberen haar om te praten, ervoor zorgen dat zij hem ging mogen zodat hij door kon gaan met het daten van haar zus? Mooi niet dat, dat zou gebeuren. Ze rolde even met haar ogen, terwijl ze dichter en dichterbij kwam. Eenmaal binnen gehoorsafstand, draaide hij zich naar haar om. 'Hi sis' verliet zijn mond, waarna hij zijn hand op stak. 'I'm not your sister!' beet ze hem toe, waarna ze langs hem heen stapte en voor Odin's stal stilhield. De zilveren hengst maakte een zacht geluidje. Waarom moest hij net bij haar paard staan!

Lightning sloeg haar armen over elkaar en staarde Snow strak aan met haar aqua blauwe ogen. Alles aan hem, zijn houding, zijn manier van praten, alles irriteerde haar. Nu stond hij nog voor haar staldeur ook en dus kon ze hem niet simpelweg negeren. De eerste keer dat ze hem had ontmoet had hij nota bene moeten luisteren naar het prijzen van haar en haar zwaard. Toen al had ze hem verteld dat hij niets met haar zus te maken moest hebben, maar luisteren zou hij niet. Koppig.. Maar zij was ook niet van plan op te geven. Er was nog kans dat Serah bij zinnen kwam. Ook Snow had nu zijn armen over elkaar geslagen en hing nog steeds ontspannen tegen de staldeur van Odin aan. Lightning vernauwde haar ogen even en liet haar blik weer naar zijn gezicht toe glijden. Ze was niet bang voor deze reus. Nee in tegendeel, het moest niet al te moeilijk zijn hem uit de weg te krijgen als ze dat echt wilde. Toen hij zijn mond open deed en begon te spreken op zijn zoete toon begon de irritatie weer op te borrelen. Hij wist van geen ophouden wat dat betrof. 'Ja, je staat in mijn weg' kwam er haast meteen als antwoord. Haar toon was beheerst, maar met haar blik stuurde ze een stille waarschuwing. Snow in haar weg, betekende niet inhouden. Met één beweging haalde ze haar armen van elkaar af en stapte naar voren. Haar elleboog inhoudend, spieren aangespannen. Met nog een stap stond ze haast naast Snow en schoot met haar elleboog naar hem uit, om hem op deze manier aan de kant te gooien. Light hield zich totaal niet in, zette haar kracht achter de stoot. Alles gebeurde in zeer korte tijd, dus er was kans dat hij zich niet voorbereid had. Al met al, hoopte ze dat het genoeg was hem uit haar weg te rammen.

Ze was zich zeer bewust van de uitdagende blik die in zijn ogen twinkelde, terwijl hij haar aansprak. Hoe meer hij zijn mond open deed en haar irriteerde, hoe meer ze die expressie van zijn gezicht wilde slaan. Haar rechterhand, verborgen achter haar lichaam, balde zich tot een vuist. Net toen ze op de man af wilde stappen, haar lichtblauwe ogen met een doorborende blik op de lange man hangend, duwde Odin zijn neus weer tegen haar aan. Het leek te bevestigen wat Snow net tegen haar gezegd had, maar ze had geen zin om voor altijd te blijven horen hoe 'anders' ze was met haar paard. Want ze wist dat hij er nooit over zou ophouden, gezien de houding die ze normaal standhield tegenover hem. Alles om haar een beetje te plagen. Wat haalde hij zich in zijn hoofd? Dacht hij nu echt dat haar plagen zou gaan helpen? Dat ze zich dan voor hem open zou stellen en dat ze Serah in zijn armen achter kon laten. Als hij zich zo bleef gedragen als een groot kind, dan had ze alle reden om kwaad op heb te blijven, om te vinden dat hij niet geschikt was voor haar zus. Haar zus beschermen, dat deed ze zelf wel. Hij was er niet toe in staat, daar was ze van overtuigd. Lightning haalde haar ogen van hem af en keek weer naar Odin naast haar. Met een kleine beweging haalde ze haar vingertoppen door de kam van zijn manen. Hierna liep ze naar een bakje en pakte daar een borstel uit, om daarna wat van de vlekken uit Odin's vacht te verwijderen.