Somewhere, sometime, someplace.

Het was een illusie, hij wist het alleen hij zou bijna kunnen geloven dat het echt was. Hij keek omhoog naar zijn armen zijn linkerhandje werd vast gehouden door zijn ‘zus’ en zijn rechterhandje door zijn ‘moeder’. Voor beide had hij ook andere summons of spirits kunnen gebruiken voor deze truc maar hij had nu echt Selene en Seralai nodig. Hij sprong bij elke grote stap als een klein kind verder opgetrokken worden door de twee armen. Het zou er achterlijk uitzien als de illusie er niet was. Vooral wegens het feit dat de echte lengte zou verschillen. Hij was zowat 44 jaar, zag er door een van zijn trucjes 21 uit maar nu leek hij serieus zeven. Hij was klein, zwart haar, bruine oogjes en hij was … erg klein. Links van hem stond Seralai, een klein grijnsje op haar gezicht die je simpel kon verwarren met een vaag glimlachje, blond, zeker drie vier koppen groter. Rechts van hem Selene, vriendelijk gezicht, moederlijke glimlach en natuurlijk liefdevolle blik. Dit vond hij op sommige momenten wel sneu, ook al had ze Mariah met hem opgevoed, ook al had ze hem deels opgevoed. Ze bleef iemand met moederliefde, terwijl ze geen moeder meer was. Seralai opereerde vaak graag buiten het plan, dat viel soms al op te merken, dan werd haar huidskleur iets lichter, donkerder, haar werd ineens andere kleur. Ze leek te spelen met hun vermomming, waarschijnlijk dacht ze dat als het aan kwam op een ontdekking dat ze veilig zouden zijn door zijn magie. Hoewel zij zelf hem al bijna een keer had vermoord. “Mam, hij loopt zo langzaam…”zei Seralai grijnzend. “Dat komt omdat hij nog klein is.” Reageerde Selene met een lachje. Seth snoof, “ik heb het vermogen om bergen te vernietigen….. daarbij heb ik jullie handen vast.” Fluisterde hij ook daadwerkelijk met een kinderstemmetje. Selene lachte, “Het klinkt nu gewoon schattig.” Zei ze. Selene omhelsde hem en gaf hem zo’n kus op het voorhoofd die beschamend zou zijn als anderen het zouden zien. Uit instant reactie veegde hij het direct van zijn voorhoofd af en de twee liepen keihard te lachen. Seth zuchtte en ze deden weer zoals hun vermomming het aanbeval en na enkele minuten zagen ze een meisje een paar meter verderop. Vermoedelijk een knight, aangezien ze op dat gebied waren.

(Scarlett)

"Wei zijn jullie." Was de vraag die het meisje stelde. Seth trok aan de arm van Selene die glimlachte. "Ik ben Lora, dit zijn Melody en Endon. We zijn aan het wandelen." zei ze kalmpjes. Selene glimlachte vriendelijk en liet net als Seralai Seth los. Selene liep naar het meisje toe en ging op haar knie zitten. "Wie ben jij en wat doe jij hier zo in je eentje?" vroeg ze liefjes met een glimlach. Seth voelde een hand om de zijne en zag dat Seralai de zijne weer had gepakt. "....doe bang." zei ze telepatisch. Seth trilde als kleine jongen en verschool zich half verlegen achter Selene die alsnog dichterbij was dan Seralai. Seralai grijnsde en zei als Melody. "Mam... Endon is weer verlegen." zei ze. Seralai lachte in gedachte. Seth verschool zich lichtjes achter Selene. Hij moest dichterbij komen bij de Knights om mee rvan ze te weten. Alleen dit meisje kon hem misschien helpen met meer informatie te krijgen voor zijn plan. Zonder de benodigde informatie zou het waarschijnlijk niet werken. Seth zag er nu uit als een kleine jongen maar zonder de illusie had hij er uitgezien als zijn Demonheart vorm. Een groot moorddadig wezen in het lichaam van een jong kindje. Seth keek vanachter Selene's rug naar het kind en wachtte af op haar reactie.

"Ik ben Scarlett muzen mevrouw." Zei Ze met een practige maar kinderlijke stem. Ze zetet oen nog ene paar stappen voor uit en wou liever nar de jongen lopen. Scarlett twijfelde even en liep toen toch gerust en keek in zijn ogen. "Mijn neppe moeder Dawn was weer aan het slaan dus ben ik weggelopen." Zei Scarlett gewoon rustig. Scarlett zette toen ed laatste stappen naar de vrouw en keek haar aan. "Dawn heeft verteld dat ze niet mijn echte moeder is en dan ik maar uit huis moest van haar." Aan die egdachten ging er toen een traan over Scarlett's wang die langzaam op de grond druppelte. Seth zuchtte en liep achter Selene vandaan en boog als het ware in echte gedaante waardoor de vermomming brak. Seth werd weer normaal en hij ging op zijn knieën zitten naast Selene en keek het meisje aan. "Ik ben Setherian Fel'dan. ... ik kende je moeder.. en ik ken Dawn." zei hij kalmpjes. Selene werd normaal en keek met bezorgde blik naar het kind al sinds ze het word slaan had gebruikt. Seth keek het meisje aan. "Wees niet bang... gaat het?" vroeg hij zacht. Seralai was direct weggestuurd door Seth, geen nood. Ze was niet nodig, Selene keek bezorgd van het meisje en toen naar Seth. "Dawn.... heeft haar geslagen... Seth alsjeblieft...." zei Selene. Seth zuchtte en dacht na, eerst wou hij alles horen voordat hij zou oordelen. Seth zag er nog altijd uit als 21 dus zou Dawn ook wel schrikken als ze hem zag. Hoewel hij nu wel nieuwsgierig was naar hoe ze eruit zou zien nu.... zou ze veranderd zijn? Blijkbaar wel, als ze een kind slaat. Seth snoof en kraakte zijn knokkels. "Maak je geen zorgen, ze zal je niet meer slaan." zei Seth vooruitbelovend.

Ik ga niet meer terug naar haar." Zei Scarlett zomaar met besliste ogen. "Ik ben er uit egstuurd en dat kunt u niet terug draaien." Scarlett keek toen eten naar de vrouw maar keek toen weer naar de meneer. "Ze loog over em echte moeder ze loog over mij en de rest van mijn leven." Scarlett keek toen de meer recht in zijn ogen aan. "Ze sloeg me en pakte me stevig vast terwijl ej me botten kon horen breken, Denkt u echt dat ik terug wil?" Zei Scarlett verdrietige ogen. "Ik wil naar em echte moeder niet naar die heks die van mijn leven een leugen maakt!" Scarlett viel toen op haar knieeewn en kon het huilen niet tegen houden. "Ze haat em moeder en mij ook niks kan dat veranderen ze zou em alleen maar pijn doen als ik in haar buurt zit." Scarlett pakte toen haar ketting vast die een beetje oplichte toen keek ze naar ed meneer terwijl haar ogen ene beetje paars licht af geven. "Ik wil niet meer terug ik wil me echte moeder vinden en meer over haa te weten komen."
Seth keek in stilte naar Scarlett en zuchtte. "Ik kende je moeder jonge Muzen. Zij is verdwenen naar wat ik heb begrepen, net als iemand die mij dierbaar was." zei Seth en legde zijn hoofd op Scarlett haar hoofd. "Salvation heal."zei Seth. De wond op haar wang verdween en ging dicht, waarna die op zijn wang verscheen. "Je hebt geen gevaarlijke gebroken botten anders had ik dat nu wel gemerkt." zei Seth zacht en glimlachte. Selene schudde aan Seth's schouder. "Laten we haar meenemen tot ze het aan kan," zei Selene. Seth keek naar Scarlett en dacht na... Hij knikte. "Scarlett, Wil je voor een paar daagjes met ons mee? Dan zien we wel wat er verder gebeurt, sowieso tot het beter met je gaat." zei Seth en aaide het meisje over haar hoofd. Hij kwam overeind en stapte naar achter. Selene zat nog bij Scarlett en haalde het haar uti Scarlett's gezicht en glimlachte vriendelijk en warm.

Scarlett pakte toen haar hand vast e wist het zeker ze knikte langzaam naar de vrouw en keek toen naar de man. "Ik wil mee." Scarlett dacht toen even goed na en keek naar haar hand die ze had geven ana de vrouw en keek toen naar de meneer. "Hoe kent u mijn moeder en hoe bedoelt u met verdewenen?" Scarlett keek met nieuwsgierige ogen naar ed meneer die nu haar wond droog en at ene blijk voor Scarlett was dat hij he beste wou. Terwijl er een bries kwam kwam die door Scarletts haar ging kwam er ook een stilte en Scarlett wachte op smacht op een antwoord.
Seth grijnsde, "Ik ben ouder dan mijn uiterlijk toestaat... geloof me kleintje dat ik meer weet dan je denkt. Je moeder is niet hier... maar ze is deze wereld niet verlaten. Dat weet ik zeker," zei Seth en aaide haar over haar hoofd. Selene wierp een vluchtige blik 'echt?' vroeg ze in gedachte. 'Ja... dat weet ik zeker' zei Seth en Selene glimlachte. "Ik ben Setherian Fel'dan. Dit.. is Selene, ze gaat bekend onder veel namen." zei Seth kalmpjes en keek naar het meisje. Selene glimlachte nog steeds en keek naar Scarlett, "Jij gaat dus voor een tijdje met ons mee, niet tegen Dawn vertellen." zei Selene met een knipoogje waarna ze overeind kwam en naar Seth keek alsof ze wachtte op bevestiging. Seth dacht even na, hij wist dat Jasmyn niet dood was... alleen wist hij nu maar waar ze was, dan kon hij dit kind terug brengen naar de echte ouders. Hoewel.. dat misschien hypocriet was, Selene gaf hem een corrigerend mentaal steuntje en Seth wist zeker. Als hij Jasmyn weer zou tegenkomen.. zou hij haar erop wijzen dat ze haar kind terug moest nemen en niet dumpen bij iemand zoals Dawn. Al zou dat niet expres bedoeld zijn...