Just... a little bit curious

Onderwerp: Just... a little bit curious ma mei 07, 2012 1:21 am

Zyvar

Op grote open plek en voor zijn gevoel ver genoeg bij al het andere vandaan bleef Zyvar staan in de schaduw van een groepje bomen. Hij liet zijn ogen langzaam over het veld glijden en keek toen over zijn schouder naar Vylen, zijn net twee dagen oude sumon. Hij had er nog met niemand over gesproken en hield het nog liever even zo, al zou het binnen een paar minuten waarschijnlijk al bekend zijn. Vylen kwam naast hem staan en zijn teken stond nog duidelijk zichtbaar in haar huid gebrand, als je het huid kon noemen. Haar hele lichaam op een deel van haar gezicht na was bedekt met schubben. De schubben waren hard en hadden de kleur van verrotte bladeren. Haar ogen waren felrood van kleur en vrijwel geen pupil. Oren had ze niet en even bewoog haar gespleten tong als bij een slang naar buiten. Haar klauwen waren groot en met haar kracht, kon ze zoveel aan, maar Zyvar was alles behalve tevreden over haar. Zelf hield hij zijn ogen weer op het veld gericht. Langzaam veranderde de donkerblauwe kleur van zijn ogen naar rood. Zijn mantel bewoog zacht in de wind en de rest van zijn gezicht lag verborgen in de schaduw die de kap over zijn gezicht liet glijden. ‘Vylen, je bent te langzaam!’ zei hij op een rustige maar scherpe manier. Even richtte ze haar blik fel op hem alsof ze tegen zijn woorden in wou gaan, maar net op tijd leek ze zich nog te bedenken. ‘Wat doen we hier…’ mompelde ze uiteindelijk, maar Zyvar zweeg. Vanuit zijn ooghoek hield hij haar in de gaten. Haar nerveuze gedrag werkte hem op z’n zenuwen. Hij kon haar met een beweging simpel wegvagen, maar hij moest geduld hebben. Niet alles kon perfect lopen in een leven. ‘We gaan kijken of je iets meer kan dan zeuren.’ Gromde hij en deed zijn mantel uit die hij liet verdwijnen. Nadat hij dat gedaan had liep hij verder het veld op de volle zon in en draaide zich om naar Vylen. Hij wenkte haar, maar ze leek te twijfelen. Hij vloekte zacht vanbinnen en trok haar met een ruk het veld op zonder haar verder aan te raken. ‘We gaan eerst je snelheid wat opvoeren en daarna wil ik weten wat je kunt.’ zei hij,het klonk als een bevel die ze niet zou kunnen ontwijken. Dat idee liet hem licht grijnzen, maar hij herstelde zich en trok daarbij zijn gezicht weer emotieloos. ‘Klaar?’ Voor ze antwoord had kunnen geven, mompelde hij zacht een spreuk in zijn hoofd. Tijdens iets als dit zei hij vrijwel nooit iets hardop. Alles wat je zei, kon tegen je gebruikt worden. De grond scheurde open en uit de scheuren klonk een gehuil als van iets wat daar al eeuwen moest zitten. ‘Denk snel en ontwijk alle scheuren!’ schreeuwde hij en met een beweging van zijn voet begonnen de scheuren naar Vylen toe te trekken. Met moeite wist ze ze te ontwijken. Het ging steeds beter en daarbij verhoogde hij het tempo. ‘Ik wil je zien werken!’ snauwde hij en vuur spuwde uit de scheuren omhoog. Hij hoorde haar schreeuw, toen ze geraakt werd door de vlammen. ‘Richt je niet volledig op een punt.’ Het vuur kwam bij elkaar en sloot haar nu volledig in. Al het gras en de bomen begonnen te branden. De grond bleef op en neer bewegen en het leek of van alles uit de scheuren naar boven probeerde komen. Zyvar negeerde het en wat er bij hem in de buurt kwam verging vrijwel meteen. Nog even. ‘Vylen, denk eens na!’ schreeuwde hij en hoorde haar gejammer. Met een zucht ontspande hij zich en werd alles weer rustig. Even bewoog hij zijn lippen en vrijwel alles keerde terug in de oorspronkelijke vorm. Een rustige wind blies over het veld en liet het gras zacht heen en weer bewegen. ‘Zelfs hier faal je al…’ mompelde hij en liep richting Vylen. ‘De volgende keer, verwacht ik iets beters en anders kun je terug gaan naar waar je vandaan kwam… hopelijk dringt dat door.’ Ze keek schamend naar de grond en knikte even langzaam waarna ze verdween in een zwarte windvlaag. Hij trok zijn mantel weer aan en zuchtte nogmaals. De volgende keer zou hij een beter iets uitkiezen en niet iets wat al zat te jammeren bij een aantal vlammen. Met een lichte grijns op zijn gezicht draaide hij zich om. Hij was er zeker van dat iets of iemand naar hem had gekeken. Voor hoelang kon hij nog niet echt inschatten. ‘Don’t hide yourself… ‘ zei hij ontspannen en liet een aantal zwarte wezens uit zijn schaduw naar de rand van het bos rennen. Hij bleef staan, wachtend op een reactie en lichtelijk benieuwd naar wie het was.

-Open,maakt niet uit wie gaat reageren... verras me-
(Melding: de informatie uit dit stukje komt niet meer overeen met het echte verhaal)

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious ma mei 07, 2012 2:14 am

Alyssa hoorde een knorrige gerommel uit haar buik komen. Zuchtend liet ze zich op de grond zakken en door zocht haar tas. Toen ze niks kon vinden gooide ze er alles uit en sloeg met haar vuist op de grond toen ze niks had kunnen vinden. Zuchtend deed ze haar spullen weer in haar tas en stond op. Vervolgens keek ze om haar heen en luisterde naar de geluiden. Toen Alyssa zeker wist dat niemand haar zou kunnen zien liep ze naar de bosjes en kleden zich uit. Alles snel in de tas gepropt en deze verstopt te hebben veranderde ze in een zwarte maar prachtige beer. Alyssa liet oren hun werk doen en hoorde al snel een riviertje. Als ze geluk had zou ze een vis kunnen vangen. Anders zou ze het moeten doen met een hert. En dat was toch niet echt lekker. Alyssa liet haar nagels de grond in boren waardoor ze zich beter af kon zetten en rende zo snel als ze kon. Eenmaal bij het riviertje keek ze het water in en zag geen vissen zwemmen. Grommend sloeg ze in het water terwijl haar honger enkel erge werd. Ze besloot het riviertje te volgen en hoopte dat er aan het einde een meer zou zijn met genoeg vis. Na lang gelopen te hebben besloot ze het maar op een hertje te wagen en begon te rennen terwijl ze goed naar haar omgeving luisterde. ‘Vylen, denk eens na!’ Toen Alyssa dit hoorde bleef ze plots staan en spande zich in om te horen waar het vandaan kwam. Al snel hoorde ze een gejammer en liep Alyssa voorzichtig naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Eenmaal bij de plek zag ze enkel een man staan. Alyssa bleef even staan kijken maar besloot dat ze beter kon vertrekken. Ze draaide zich om om weg te lopen tot dat ze een stem hoorde. ‘Don’t hide yourself… ‘ Verbaast keek ze om en begon licht te grommen terwijl ze dichter bij kwam en zich zo liet zien. Vervolgens rende ze er vandoor en hoopte dat die wezens niet achter haar aan gingen. Eenmaal bij haar spullen veranderde ze zo snel mogelijk weer terug en trok haar kleren en schoenen weer aan. Vervolgens besloot ze weer naar de man toe te gaan. Ze was toch redelijk benieuwd naar wat hij gedaan had. Ze slingerde haar tas over haar schouder heen en liep snel richting de plek waar ze net vandaan kwam. Oké iedereen zou haar voor gek verklaren. Maar trouwens ze had niemand dus wat maakte het uit. Eenmaal terug op de plek liet het kleine meisje zich weer zien en keek wat nerveus om haar heen. "Waarom mag ik me zelf niet verstoppen?" Sprak ze. Vervolgens liet ze een hand door haar zwarte haren heen gaan en keek de man nieuwsgierig aan.

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious ma mei 07, 2012 2:56 am

Hij had het lichte gegrom duidelijk gehoord en de kleine zwarte wezens met hun felrode ogen hadden zacht terug gegromd. ‘Silence!’ had hij zacht gesnauwd en meteen bleven de zwarte wezens helemaal stil staan. Sommigen hadden hun bek iets open en honderden scherpe tanden glinsterden in hun mis vormde bekken. Hij luisterde stil en hoorde iemand wegrennen. De zwarte wezens, die een soort van kleine demonen waren, krasten met hun nagels over de grond. Ze wilden er achteraan, maar voor ze de vreemdeling konden volgen, werden ze verbrand door hun eigen meester. Zyvar luisterde stil naar het gepiep en gejank. Uiteindelijk balde hij zijn hand tot een vuist en ze vergingen allen tot stof. Hij richtte zijn aandacht weer op de omgeving en zijn mondhoek bewoog licht omhoog, toen hij de vreemde terug zag komen. Deze keer menselijk. Hij zag het meisje, tussen de bomen vandaan komen en wat nerveus om haar heen kijken. ‘Waarom mag ik mezelf niet verstoppen?’ vroeg ze en liet haar hand, door haar zwarte haren strijken, terwijl ze hem nieuwsgierig aankeek. ‘Van mij mag je je best verstoppen… het punt is dat ik je te snel zie. En als iemand naar me kijkt… wil ik gewoon graag weten wie het is.’ Hij grijnsde licht, vanonder zijn kap vandaan. Hij liep wat dichter naar haar toe en bleef ongeveer 2 meter bij haar vandaan staan. Zijn ogen hadden hun donkerblauwe kleur terug gekregen, toen hij zijn kap afzette. ‘Shapeshifter neem ik aan?’ De blik in zijn ogen was nog onderzoekend, maar dat was ergens wel logisch. ‘Veel ben ik daarvan nog niet tegen gekomen.’ Zijn blik was kalmer dan hij zelf had verwacht en zijn mondhoek bleef licht omhoog staan. ‘Zyvar Dyjin is de naam.’ Even bleef hij stil en hij bekeek haar nog eens. Hij vertelde verder nog niks over zich zelf. Waarom zou hij immers, ieder moest het zelf maar proberen te ontdekken. ‘En jij bent?’ Hij hield zijn hoofd wat schuin. Zijn gedrag kon verschillen van tijd tot tijd, maar bij een ontmoeting was hij vaak redelijk open, een van de redenen daarvoor was ook, dat hij voor niks of niemand angst voelde. ‘Trouwens… je weet dat je nieuwsgierigheid een risico kan vormen, toch?’ Hij ging wat rechter staan en zuchtte kort en bijna niet hoorbaar. Zijn gedachten waren vandaag, meer dan leeg en dat was iets waar hij zich aan ergerde. Hij richtte zijn aandacht weer op het jonge meisje voor zich. Hij schatte haar leeftijd rond de 16 in, veel ouder of jonger kon het niet zijn. Licht ongeduldig wachtte hij nog op antwoord.

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious ma mei 07, 2012 8:12 am

De wezens die voor haar stonden waren afschuwelijk. Alyssa voelde duidelijk de rillingen die door haar ruggengraat heen en wou zo snel mogelijk weg. De enge maar rode ogen waren duidelijk te zien. En de tanden van die wezens waren afschuwelijk. Alyssa verwachte eerst dat die wezens haar achter naar gingen. maar dit deden ze enkel niet. En daar was ze ook heel erg blij om. Want ze wist zeker dat als ze haar haan vallen dat ze toch wel zou verliezen. Eenmaal terug bij de man probeerde ze zijn gezicht te zien maar dat ging echter niet door de kap die hij op had. Alyssa vroeg zich af waarom hij die op had en beet kort op haar lip. ‘Van mij mag je je best verstoppen… het punt is dat ik je te snel zie. En als iemand naar me kijkt… wil ik gewoon graag weten wie het is.’ Daar had hij een punt. Alyssa liet haar lip met rust en keek hem waarschuwend aan toen hij dichter bij kwam. Ze wist niet wie of wat hij was maar als hij iets deed wat haar niet aanstond zou ze gelijk aan vallen. ‘Shapeshifter neem ik aan?’ Alyssa knikte als antwoord en bekeek zijn gezicht die ze vervolgens in haar hoofd printen zodat als ze hem weer eens tegen zou komen dat ze hem meteen herkende. Ze was namelijk nog al slecht in namen onthouden. ‘Veel ben ik daarvan nog niet tegen gekomen.’ Ze haalde haar schouders op als of het haar niks boeide. "Dat kan he." Sprak ze met een glimlachje. Ze moest toe geven dat zij er ook geen een was tegen gekomen. En eerlijk gezegd baalde ze er wel van. Het zou toch veel leuker zijn als je iemand kende die net zo als jou was. ‘Zyvar Dyjin is de naam' Alyssa bekeek hem met een licht schuine hoofd en vroeg zich af wat hij was. Duidelijk geen elf. En waarschijnlijk ook geen shapeshifter. Want die kon niet van die rare wezens op roepen. Toch? In elk geval niet dat zij wist. "Alyssa Bonacieux is de naam meneer" Ze was redelijk goed op gevoed en wist dat ze nooit onbeleefd mocht doen als ze tegen een ouder iemand sprak. En dat deed ze ook niet. Wat ze wel eens deed was uitdagend klinken of als ze wist dat ze gelijk had dan kon ze best eigenwijs van haar af kijken. ‘Trouwens… je weet dat je nieuwsgierigheid een risico kan vormen, toch?’ "Tegenwoordig kan alles een risico vormen, Vind u ook niet Meneer, Dyjin?" Vroeg ze redelijk beleeft.

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious ma mei 07, 2012 9:30 am

Hij zag hoe ze haar hoofd iets schuin hield. Als hij in haar ogen keek, kon hij bijna raden waar ze aan dacht of wat ze zich afvroeg. ‘Ik ben een wizard.’ Zei hij met een lichte glimlach op zijn gezicht. ‘Deputy of the wizards, maar erg veel beter dan anderen vind ik mezelf niet.’ Hij zweeg en luisterde verder naar haar, toen ze zich voorstelde. ‘Alyssa Bonacieux is de naam meneer.’ Haar toon verbaasde hem ergens. Bijna nooit had er iemand op die manier tegen hem gesproken, het beviel hem ergens wel. ‘Tegenwoordig kan alles een risico vormen, vind u ook niet Meneer, Dyjin?’ vroeg ze op een beleefde manier. ‘Daar ben ik het met je eens.’ Hij bleef op dezelfde toon en manier praten, waarop hij dat altijd deed. ‘Al was de kans op risico’s vroeger nog groter, toen de vampiers nog leefden in deze streek.’ Even grijnsde hij licht. ‘Hopelijk heb ik je trouwens niet te erg laten schrikken met mijn huisdieren, als je ze zo kunt noemen. Ze doen geen vlieg kwaad, tenzij ik ze het beveel. Het zijn snelle beestjes, maar veel kun je er tegen grotere dingen niet mee bereiken, maar voor kleine dingen zijn ze altijd handig.’ Hij hield even zijn schouders op. ‘Er zijn genoeg van de beesten te vinden.’ Hij keek haar weer wat serieuzer aan. ‘Je lijkt me iemand… die erg op zich zelf is, of niet? Een lange naam heb je trouwens… hopelijk vind je het niet erg als ik enkel je voornaam onthoudt?’ en hij grinnikte even. ‘Meer dan dat gaat me namelijk niet lukken, omdat ik namelijk nogal veel moet onthouden voor mijn gevoel. En er blijft maar meer bij komen.’ Even zuchtte hij zacht. Hij maakte in zijn handen vuur, al was het zwart van kleur. Hij liet het tussen zijn vingers door dansen, maar het verbrandde hem niet. Na een tijdje liet hij het van zijn vingers afglijden. Het vuur vormde een vaste bol, die in de lucht bleef hangen. ‘Ik heb het namelijk erg druk met zulke dingen onthouden.’ Mompelde hij en schoot de bol af richting een boom, die met een rilling en een flits in as veranderde. ‘Do you see? Al is dit nog maar een klein iets."

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious di mei 08, 2012 1:58 am

‘Ik ben een wizard. Deputy of the wizards, maar erg veel beter dan anderen vind ik mezelf niet.’ Je zou toch verwachten dat iemand die Deputy was dacht dat hij beter was dan de rest. Maar blijkbaar dacht deze man dat dus niet. Wat trouwens alleen maar beter was. Aangezien het hard aan kon komen als iemand achter de waarheid kwam. En dat wist zij donders goed. Het kwam ook heel hard aan toen ze hoorde dat haar ouders niet haar echte ouders waren. En dat haar echte ouders dood waren. ‘Daar ben ik het met je eens. Al was de kans op risico’s vroeger nog groter, toen de vampiers nog leefden in deze streek.’ "Waarom praten die oudere altijd over vroeger?" Vroeg ze zich zelf hard op af. Vroeger was alles anders, Bla bla bla bla. Ja ach dat wist ze nu wel. Ze zou nooit maar dan ook nooit zulke dingen zeggen over tien jaar. Je moest namelijk geen oude koeien uit de sloot halen. Dat werd haar altijd gezegd. Maar die oudere konden er ook wat van. Nou ja niet dat ze deze man al zo oud schatte. Hooguit tussen de 20 en de 30. ‘Hopelijk heb ik je trouwens niet te erg laten schrikken met mijn huisdieren, als je ze zo kunt noemen. Ze doen geen vlieg kwaad, tenzij ik ze het beveel. Het zijn snelle beestjes, maar veel kun je er tegen grotere dingen niet mee bereiken, maar voor kleine dingen zijn ze altijd handig.’ Beledigt keek ze hem aan. Hoe durfde hij haar te beledigen kon zij er wat aan doen dat ze klein was met haar 1,61. "U word bedankt." Sprak ze dan ook met een beledigde stem. Het liefst liep ze weg en dat stond ze ook op het punt te doen toen ze zijn volgende woorden hoorde. Je lijkt me iemand… die erg op zich zelf is, of niet? Een lange naam heb je trouwens… hopelijk vind je het niet erg als ik enkel je voornaam onthoudt?’ Hoe wist die gast dat ze op haar zelf was. Ze was 16 jaar had geen vrienden. Was weg gelopen bij haar 'ouders' dus tja dat was dan toch op haar zelf. "Dat valt nog wel mee" Sprak ze terwijl ze met haar vingers op haar been tikte wat ze trouwens altijd deed als ze loog. "Ik zal uw naam ook niet kunnen onthouden meneer, Ik ben nog al slecht in namen." Sprak ze terwijl er een lichte bloos op haar wangen verscheen. Alyssa keek toe hoe hij vuur maakte en slikte even moeizaam. Vervolgens keek ze toe hoe hij een boom vernietigde. Hoe kon hij. Woedend keek ze hem aan. "Wat heeft die boom uw aan gedaan?" Riep ze uit terwijl ze hem aan keek. Hoe durfde hij. Alyssa keek weer naar de boom en zuchtte verdrietig. In het bos had ze zich altijd veilig gevoeld en deze gek dacht het even te kunnen vernietigen.

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious di mei 08, 2012 2:15 am

"Waarom praten die oudere altijd over vroeger?" Vroeg ze zich zelf hard op af en Zyvar trok even een wenkbrauw op. ‘Waarom we daar altijd over praten? I don’t know. Dat was iets wat ik vroeger altijd ook zei.’ Even grinnikte hij. Toen hij merkte dat hij waarschijnlijk iets had gezegd wat bij haar niet goed in de smaak viel hield hij even kort zijn mond. "Dat valt nog wel mee" Sprak ze terwijl ze met haar vingers op haar been tikte wat ze trouwens altijd deed als ze loog. "Ik zal uw naam ook niet kunnen onthouden meneer, Ik ben nog al slecht in namen." Sprak ze terwijl er een lichte bloos op haar wangen verscheen. ‘I see…’ mompelde hij zacht. Nadat hij zijn aandacht weer op haar richtte, wist hij dat het alweer mis was. "Wat heeft die boom uw aan gedaan?" Riep ze uit terwijl ze hem aan keek. ‘Niks…’ antwoordde hij. ‘Denk je dat dit al erg is. Ooit echte grote wizard gezien? Sommige nog jonger dan mij. Die verwoesten met een grijns op hun gezicht alles wat ze maar te pakken kunnen krijgen.’ Snoof hij en sloeg zijn armen over elkaar heen. Met een zucht keek hij naar de boom. ‘En omdat jij het zo zielig vindt voor meneer of mevrouw boom, laat ik dat ding wel weer terug komen.’ Kort bewoog hij zijn hoofd en een nieuwe boom begon langzaam te groeien. Op dit moment voelde hij zich net een elf, en daar had hij een hekel aan. In zijn eigen hart woonde ook duisternis, maar dat was iets wat hij nog niet vaak had geuit. Hij had gezien hoe mensen waren veranderd, door elkaar de zwarte kunsten door te geven. Ze werden allen hebberig. Konden de energie in hun lichaam niet meer aan… waren uit op de dood en verloren zich zelf in hun eigen waanzin. Hij vroeg zich af wat die nu aan het doen waren. Er was immers niks om op te jagen… Hij wilde er niet meer bij stilstaan en richtte zich weer tot haar. ‘En trouwens van eerder. Ik had het niet beledigend bedoelt. En ik had het ook niet persoonlijk over jou. Ik zei kleine dingen. Daarmee bedoelde ik op onderzoek uit gaan. Dingen halen. Of mij op de hoogte brengen van bepaalde dingen… niet omdat…’ Hij besloot toch maar niet verder te spreken. ‘Het doet er verder niet toe.’

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious di mei 08, 2012 6:30 pm

Waarom we daar altijd over praten? I don’t know. Dat was iets wat ik vroeger altijd ook zei.’ "Nou ik hoop niet dat ik dat later ook ga doen." Als ze er zelf al gek van werd. Dan vond ze dat ze het later niet moest doen en dat ging ze proberen ook. Toen de man de boom kapot had gemaakt had ze gevraagd wat die boom hem aan had gedaan. ‘Niks… Denk je dat dit al erg is. Ooit echte grote wizard gezien? Sommige nog jonger dan mij. Die verwoesten met een grijns op hun gezicht alles wat ze maar te pakken kunnen krijgen.’ Verbaast keek ze hem aan. Hoe kunnen sommige nog jonger dan hem beter zijn dan hem. Normaal word je toch beter en wijzer terwijl de leeftijd toe neemt? "U bent de eerste wizard die ik ontmoet heb." Bekende ze. Ze was ook nog niet heel lang op reis. ‘En omdat jij het zo zielig vindt voor meneer of mevrouw boom, laat ik dat ding wel weer terug komen.’ Met een glimlach keek ze hem aan terwijl ze toe keek hoe er een boom begon te groeien. "Wist u. Dat er voor elk boom die er gekapt word dat er dan twee nieuwe geplant moest worden." Of ze dat ook echt allemaal deden wist ze achter niet maar wat maakt het uit. Zyvar had de boom terug gehaald. ‘En trouwens van eerder. Ik had het niet beledigend bedoelt. En ik had het ook niet persoonlijk over jou. Ik zei kleine dingen. Daarmee bedoelde ik op onderzoek uit gaan. Dingen halen. Of mij op de hoogte brengen van bepaalde dingen… niet omdat…’ Ze knikte terwijl ze de man aan keek en zuchtte. "Klein zijn is niet echt fijn." Sprak ze terwijl ze op de hakken van haar schoenen balanceerde.
"Maar ander onderwerp. Dus u kunt alles doen met u magie wat u maar wilt?" Vroeg ze een tikje nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious di mei 08, 2012 11:12 pm

‘Nou ik hoop niet dat ik dat later ook ga doen.’ Had ze gezegd en dat liet hem zacht lachen vanbinnen. Bij haar verbaasde blik kwam zijn wat serieuzere blik weer terug. ‘U bent de eerste wizard die ik ontmoet heb.’ Gaf ze toe en daarbij had hij even geknikt. ‘Wist u. Dat er voor elke boom die er gekapt wordt dat er dan twee nieuwe geplant moeten worden.’ Bij die woorden had hij meteen zin om twintig bomen neer te halen, maar hij hield zich in. ‘Ik ben geen elf…’ mompelde hij en was er niet eens zeker van of elfen, dit überhaupt konden. Hij hoorde haar zuchten. ‘Klein zijn is niet echt fijn.’ Zei ze, terwijl ze op de hakken van haar schoenen balanceerde. ‘Maar ander onderwerp. Dus u kunt alles doen met u magie wat u maar wilt?’ vroeg ze wat nieuwsgierig. ‘Bijna…’ antwoordde hij. ‘We leren ons hele leven door en er bestaan verschillende soorten magie. De donkerste daarvan bezit ik nog niet… ik heb daar nooit les in gehad. Ik kreeg een simpele leraar en anderen hadden het geluk om van een summoner les te krijgen, als je weet wat dat is.’ Hij glimlachte even kort. ‘Voor het geval dat je het niet weet. Wizard die werken met het oproepen en het bewaren van zielen. Ze laten dingen terugkeren en met wat geluk doen de dingen alles wat hun meester ze beveelt. Ik heb een aantal kleine dingen in mijn macht, maar niet normaal wat hun uit de lucht of de grond kunnen krijgen… elke seconde van de dag, zonder echt moeite te hoeven doen.’ Hij lachte even zacht. ‘Elke wizard is anders… voor mijn gevoel mogen we alles doen wat we willen op een paar dingen na. We worden vanzelf aangesproken als we te ver gaan gok ik.’ Hij hield daarbij even zijn schouder op als extra teken, dat hij daar niet zeker van was. ‘Maar elk volk heeft zo zijn eigen regels.. daar ga ik vanuit in ieder geval. Is hierbij je vraag beantwoord?’

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious za mei 12, 2012 4:18 am

‘Ik ben geen elf…’ "U heeft mij niet horen zeggen dat U een elf bent" Ze zou ook nooit zo maar iemand ergens van uit maken. En zeker niet voor iets wat niet waar was. Hij leek niet eens op een elf. 'We leren ons hele leven door en er bestaan verschillende soorten magie. De donkerste daarvan bezit ik nog niet… ik heb daar nooit les in gehad. Ik kreeg een simpele leraar en anderen hadden het geluk om van een summoner les te krijgen, als je weet wat dat is. Voor het geval dat je het niet weet. Wizard die werken met het oproepen en het bewaren van zielen. Ze laten dingen terugkeren en met wat geluk doen de dingen alles wat hun meester ze beveelt. Ik heb een aantal kleine dingen in mijn macht, maar niet normaal wat hun uit de lucht of de grond kunnen krijgen… elke seconde van de dag, zonder echt moeite te hoeven doen.’ Alyssa luisterde naar wat hij zei en rilde toen hij het over zwarte magie had. Ze snapte niet bepaald dat iemand dat wou kunnen besturen of hoe men dat dan ook noemde. Maar ze moest er niet aan denken om wezens te kunnen besturen waar je nachtmerries van zou kunnen krijgen. Maar dat was zijn keuze. Ze knikte toen de man zei dat elk volk hun eigen regels hadden. "Daar hebt u gelijk in, Maar waarom wilt u de donkerste magie bezitten?"

Onderwerp: Re: Just... a little bit curious ma jun 18, 2012 8:30 am

"Daar hebt u gelijk in, Maar waarom wilt u de donkerste magie bezitten?" Door die vraag keek hij haar nu wat verbaasd aan en begon toen te lachen. Hij nam haar vraag serieus, maar kon het toch niet laten. ‘Luister. Ik wil de donkerste magie niet bezitten, die magie brengt gevaren met zich mee en ik moet verantwoordelijk zijn voor wat ik doe. ‘ Hij streek even met zijn hand door zijn haar, terwijl hij al gestopt was met lachen. Een licht glimlach vulde de blik in zijn gezicht, want hem een rustige en vriendelijk uitstraling af. ‘Het was niet mijn bedoeling om je lastig te vallen, met dit soort dingen. Ik heb er jaren lang les in gehad en jij als een shapeshifter wordt er plots midden in gegooid. Maar begrijp dus, dat ik niks met duistere magie te maken heb… ik heb genoeg aan wat ik nu kan.’ Even was er twijfel op zijn gezicht te zien. ‘Als je wilt gaan trouwens, dat begrijp ik en tegen houden zal ik je niet. Als je wilt mag je me oog nog bepaalde dingen vragen, maar dan liever als we een stukje gaan lopen.’

-kort en flut I know... heb geen inspi op dit moment, srry-