[Mature content] Hello Baby

Twee stille blauwe ogen staarden voor zich uit en een duistere uitdrukking lag op zijn gezicht. Hij stond met zijn rug tegen een boom aan geleund en had zijn armen over elkaar geslagen. zijn leren jack stond strak over zijn schouders gespannen en zijn witte t-shirt stond ook al gespannen. Hij was best gespierd, maar voor hem deed het er niet toe. Langzaam keek hij even om zich heen, het was simpelweg maar een saaie boel hier. Er was niks te doen en nog altijd zaten ze met zijn allen vast in dit bos. Hoewel de sfeer hem wel aanstond hield hij niet zo van bossen. Bomen konden nog altijd een slechte landing veroorzaken als je bleef haken achter een tak. Niet dat het hem was overkomen, hij keek wel waar hij sprong. Maar het was altijd leuk om anderen te zien falen. Hij was in de jaren veranderd, nu zijn zusje er niet meer was kon hij eigenlijk doen en laten wat hij wilde. Hij was een heel stuk roekelozer geworden, maar zijn hart was nog altijd even duister. Niemand had weer een plek in zijn hart veroverd, en dat zou ook nog wel heel lang duren. Bij het horen van een geluid keek hij om zich heen en grijnsde even bij het aanzicht van een vrouwelijke vampier. ''Well, hello baby.'' Sprak hij met een vreemde grijns en duwde zijn rug van de boomstam af.


-Hayden

Hoewel zijn stem galmend had geklonken was het niet echt luid geweest. Maar nu hij haar gezicht zag wist hij een ding, deze meid was een schoonheid en zijn aandacht waard. Haar glimlach beviel hem wel en langzaam bekeek hij haar van top tot teen en fronste heel even. ''Hee,'' zei de onbekende dame met een melodieuze stem en de jonge zwartharige vampier grinnikte even. ''En wat doet een schone dame zo alleen in een verlaten bos als dit?'' Vroeg de vampier zacht en haalde zijn armen van elkaar om vervolgens zijn handen in zijn zakken te steken. Zijn blauwe ogen onderzochten de onbekende vampier opnieuw en het aanblik van haar beviel hem steeds beter. Met elke keer dat hij keek vond hij wel een positief punt aan haar. ''Heeft deze schone dame trouwens een naam die bij haar prachtige uiterlijk past?'' Vroeg hij met een zachte, licht ondeugende stem. Zijn ogen twinkelde licht terwijl hij de meid aankeek in haar bruingroene ogen. Zo'n kleur zag je niet vaak, maar dat was niet erg. Beter eens dan nooit, maar hij wilde ze best wel vaker van haar zien. Even trok de jonge vampier zijn mondhoeken op tot een brede grijns waardoor een rij spierwitte tanden verscheen. Hij hield zijn hoofd iets schuin en keek haar nog altijd aan.

De meid glimlachte bij zijn eerste vraag en Brandon grijnsde toch even. ''Op zoek naar elven die verdwaald geraakt waren.'' Haar sadistische grijns viel goed in de smaak bij de jonge vampier. Ze had nog karakter ook, hoeveel beter kon het zijn? ''Jammergenoeg zullen we die hier niet vinden. Elfen smaken best lekker.'' Antwoordde hij en grijnsde ondeugend. Ja hij wist maar al te goed hoe het smaakte, een van de vampiers hier was zijn creatie. Lilith had heerlijk gesmaakt, maar toch had hij haar niet gedood. Best jammer, hij had best wel al haar bloed willen hebben. Hij grinnikte even in zichzelf en keek toch weer op naar de meid van wie hij de naam nog steeds niet wist. De sadistische glimlach van de meid veranderde weer in een lieve glimlach en hij grinnikte. Hij begon haar echt steeds meer te mogen, maar iets in haar was anders dan alle andere meiden die hij had gekend.

''Mijn naam is Hayden, en de jouwe'' Haar melodieuze stem had dezelfde zachte toon gekregen als dat hij in had gesproken. Maar in haar stem klonk een speels tintje, waar was ze op uit? Hij keek met een grijnsje naar de hand die op zijn bovenarm lag en spande deze juist even extra aan. ''Brandon is de naam,'' Zei hij zacht en deed langzaam een stap naar voren. Zijn ogen twinkelde nieuwsgierig naar wat ze in petto had. Wat het ook was, waarschijnlijk zou hij er niet veel bezwaar tegen hebben. Tenzij ze hem de hersens in zou slaan, maar dat zou hem niet overkomen. Niemand had hem ooit echt de hersens in kunnen slaan. ''Maar schone dame Hayden, is er iets waarmee ik je van dienst kan zijn?'' Zijn vraag was ondeugend en licht uitdagend. Hij hield zijn handen in zijn zakken en bleef haar aankijken.

Haar glimlach was veel te onschuldig voor haar. Hij wist dat ze iets van plan was, maar wat het was zou hij nog wel ontdekken. En iets zei hem dat het niet al te lang ging duren voor hij dat uitvond. Nadat hij zijn naam uit had gesproken had ze geglimlacht. ''Prachtige naam Mijnheer Brandon'' Haar melodieuze stem had een uitnodigende tint. Hij grijnsde nog breder dan eerst en boog half. Hij voelde hoe haar vingertoppen over zijn arm bewoog en hij grinnikte. ''Dat is nog maar het minste van alles hoor.'' Zei hij zacht en grijnsde uiterst ondeugend. Hij wilde haar ook best de rest aan laten raken. Hij bleef haar aankijken terwijl hij sprak en zag haar weer glimlachen. Hij had het bij het goede eind, en haar wens kon nog wel eens leuk zijn. ''Wat denk je zelf Brandon?'' De manier waarop ze zijn naam uitsprak was onbekend voor hem, maar erg vond hij het niet. Langzaam haalde hij een van zijn handen uit zijn broekzakken en draaide schaamteloos een plukje van haar haar om zijn vinger. ''Nou je kan het ook zeggen hoor,'' Hij grijnsde even en deed nog een stap naar voren. ''Dat durft een schone dame zoals jij toch wel?'' Terwijl hij sprak boog hij zich steeds verder naar haar toe en grijnsde opnieuw zonder haar blik los te laten. Hij wist niet precies waar ze op uit was, maar erg kon het al niet meer zijn. ''Of wil je dat ik het raad?'' Zijn ogen begonnen licht te twinkelen terwijl hij zijn laatste woorden uitsprak.

Brandon wist niet wat voor een reactie hij van haar kon verwachten, maar hij was overal klaar voor. Hij had in zijn leven al genoeg meegemaakt om nergens op voorbereid te zijn. Hoewel hij toch wel iets van geluk had teruggevonden, was het voor hem nooit goed geweest. Niet dat dat er nog veel toe deed, zijn leven als sterveling was over. Op zijn vragen kreeg hij echter geen antwoord, iets dat hem een beetje verbaasde. Hij fronste even toen zij haar armen om zijn nek legde en hem naar beneden trok. Vrijwillig boog hij zijn nek mee en keek haar even vragend aan. Het was hem niet echt opgevallen dat Hayden zo klein was, maar dat deed er niet echt toe. Als reactie op haar grijns grijnsde hij terug en gaf hij geen krimp toen ze haar lippen op de zijne drukte. Nu begreep hij echter nog maar half van wat er eigenlijk aan de hand was. Op het voelen van haar tong die tegen zijn onderlip aanduwde opende hij zijn mond iets en liet zijn eigen tong die van Hayden ontmoeten. Zonder dat hij erbij nadacht legde hij zijn beide handen in haar nek om te voorkomen dat ze weg kon komen. Langzaam gleden zijn eigen ogen dicht en liet hij een van zijn armen afzakken naar haar heupen en trok haar steviger tegen zich aan. Dit was niet een kans die hij voorbij ging laten gaan zonder er ook maar gebruik van te maken.

Brandon vond het eigenlijk helemaal niet erg, op zijn tijd mocht dit wel eens kunnen. Op een vreemde manier genoot hij van de lippen van Hayden, het hoefde van hem voorlopig niet te stoppen. Toen ze stopte gromde hij even heel zacht, maar toch weer een duidelijk teken dat hij echt geen mens was. Hij keek haar aan en fronste even. ''Ga is rechtop staan.'' De toon van haar stem was veranderd, maar toch deed Brandon wat ze zei en rechtte zijn rug weer. Zodra hij dit had gedaan ging zij weer op haar tenen staan en opnieuw voelde hij haar armen om zijn nek en hij grijnsde toch weer. ''Catch me'' Hij hield zijn hoofd even schuin, maar ving haar soepel op zodra ze omhoog sprong. Dat was een voordeel van het vampier zijn, je had oneindig veel kracht. Hij voelde hoe ze haar armen strakker om zijn nek legde en haar benen nu om zijn heupen heen sloeg. Brandons handen zakten langs haar rug af en bleven even hangen op haar heupen, waar hij haar iets gemakkelijker kon ondersteunen. Maar voor haar was haar houding waarschijnlijk iets minder prettig. Maar voor nu was het niet zijn zaak.

Toen haar lippen die van hem opnieuw raakte twijfelde hij geen seconde en kuste haar terug. Maar toen ze zijn lippen opnieuw weghaalde bij die van hem zuchtte hij heel even. ''Ga je nog raden'' De ondeugende toon in haar stem deed hem toch weer grinniken.''Nope,'' zei hij nog snel voor ze hem weer kuste. Opnieuw liet hij zijn tong die van haar ontmoeten en draaide zich toen half om en zette een stap naar voren. Door deze stap stond hij veel dichter op een van de bomen in het bos. Hij nam nog een stap en duwde Hayden met haar rug tegen een boom aan. Toen liet hij haar heupen los, wetend dat ze genoeg steun had aan de boom. Zijn handen gleden omhoog naar haar middel terwijl hij zijn lijf dichter tegen dat van haar aanbracht. Hij liet zijn handen weer even afzakken tot aan de onderste rand van haar shirt en liet zijn handen zonder te twijfelen onder haar shirt verdwijnen. Hij liet zijn vingertoppen uiterst zacht over de gladde huid van haar buik gaan.

De tinteling die haar vingers achterlieten in zijn nek maakte hem verlangen naar meer. Het kon hem ook niks schelen dat ze zijn haar een beetje door de war bracht met haar hand. Hij liet haar haar gang gaan, en zolang ze niet tegenwerkte bij wat hij deed vond hij alles prima. Hij had zo onderhand wel begrepen waar dit op ging uitlopen, en hij had daar totaal geen bezwaar tegen. In zijn leven had hij genoeg aandacht gehad van de meiden, voornamelijk te danken aan zijn uiterlijk. Ze leek geen bezwaar te hebben tegen zijn handen en dat was voor hem een goed teken. Langzaam draaide hij met zijn vingertoppen kleine cirkeltjes over haar zachte huid, zijn hand langzaam naar haar zij bewegend. Hij ging het haar niet makkelijk maken, dat had hij nooit echt gedaan. Hij had het nooit makkelijk gemaakt voor de meiden, en dat had vaak goed uitgepakt. Maar nadat hij snel antwoord had kunnen geven op haar vraag was haar mond snel weer weg bij die van hem. Weer gromde hij even van ongenoegen en keek haar recht aan.

''Je zult moeten raden voor de volgende zoen'' Brandon trok even een wenkbrauw op en gaf geen antwoord. Haar speelse grijns ging hij nu even niet op in, maar haar uitdagende blik had hem snel weer in zijn macht. ''Of heb je geen interesse in dít'' Brandon volgde haar handen met zijn helderblauwe ogen en grijnsde zelf ook weer. ''Ik weet volgens mij wel wat je wilt, schoonheid.'' Sprak hij uiterst zacht en boog zich weer naar haar toe en drukte zijn lippen toen even in haar nek, om ze daarna een weg naar boven af te laten gaan. ''Jij wilt datgene wat ik je kan geven, en wat ik best bereid ben om te geven.'' Fluisterde hij zacht met zijn mond naast haar oor. ''En je raakt mijn interesse niet snel kwijt, geloof me maar.'' Vervolgde hij en drukte een kusje net onder haar oor en liet zijn lippen toen afzakken naar haar kin. ''Is dat antwoord genoeg?'' Vroeg hij nu en keek haar langzaam weer aan. Ze maakte het hem ook niet echt makkelijk nu, maar dat gaf niet.

Brandon kon zijn ogen niet echt van die van haar afhouden, ze fascineerde hem en hadden hem bijna in hun macht. Het enige dat hij wilde is dat haar handen bleven waar ze waren, het kon hem niks schelen dat zijn haar er zo niet meer uit zag. Haar aanraking in zijn nek joeg een vreemde siddering door zijn lichaam, zo had het altijd moeten zijn. Na haar eis om haar te vertellen wat ze wilde zag hij in haar ogen wat ze precies wilde. Tijdens zijn subtiele uitleg had ze haar hoofd opgetild, het makkelijker makend voor hem. Zijn woorden waren nog wel een beetje om de feiten heen draaiend. Hij gaf haar geen direct antwoord op haar vraag, maar het was blijkbaar wel goed.

Hayden keek naar hem. ''Waar wil je dit uitvoeren?'' Was haar vraag, zoet en vriendelijk. Brandon kon het niet laten om toch even te grinniken. ''Hmm ik weet wel een plaatsje.'' Zei hij en liet haar half zakken, enkel om haar dan weer op te vangen en haar volledig in zijn armen nemend. Hij moest zich nog wel gedragen als een heer, en hier in het bos was een beetje vreemd. Nouja voor hem dan, wat haar ervaringen waren had hij geen enkel idee van. Langzaam spande hij zijn beenspieren en begon richting zijn eigen kleine boshutje te rennen.
Zoals elke vampier rende hij op abnormale snelheid dus hij was er dan ook in een mum van tijd. Hij had het huisje zo ingericht dat het nog leek alsof er een levend wezen woonde, voor het geval er opeens anderen in dit gebied kwamen en ontdekte dat ze hier waren. Maar ooit zouden ze terugkeren, dat wist hij. Maar daar moest hij nu even niet aan denken. Langzaam duwde hij de deur open en liet deze achter zich dicht vallen. Nu op een veel langzamere tred liep hij de trap op. ''Welkom in huize Naji'Moîra,'' zei hij met een grijns. Sinds de dood van zijn zusje had hij zijn familienaam weer op zich genomen. Zij had hem getoond dat hij vergeven kon worden voor zijn daden. Boven aangekomen schoot hij de slaapkamer in, die behoorlijk verduisterd was aangezien de gordijnen altijd dicht zaten. Vanuit zijn armen liet hij haar op het bed zakken en gooide zijn leren jasje uit. ''Beter dan het midden van een bos vind je niet?'' Sprak hij zacht en ging half over haar heen zitten met een enorme grijns. Als in een ingebouwd ritme schoten zijn handen weer terug naar de plek op haar buik en opnieuw liet hij zijn vingertoppen kleine cirkeltjes maken op haar huid.

Hij glimlachte naar haar toen ze beter op het bed ging liggen. Hij werd verrast door Hayden die hem naar zich toe trok. Hij hoorde een vaag geluid van een neervallende schoen, maar er volgde geen tweede plof op de grond. Had ze dan nog maar een schoen? Hayden glimlachte en legde haar rechterbeen op zijn rug en grijnsde naar hem. Gewillig liet hij haar hem naar zicht toe trekken en zoende met haar mee. Haar zoen was vurig en vol passie, en net zoals bij haar verdwenen haar handen nu onder zijn shirt. Hij voelde hoe ze langs de spieren op zijn borst ging en glimlachte in zichzelf. Hij liet haar gewoon haar gang gaan terwijl zijn eigen handen langzaam weer een weg naar boven baande langs haar buik. Voor nu was hij nog niks van plan, een beetje plagen kon geen kwaad. Zijn vingertoppen bleven over haar huid cirkelen.

Toen ze hem zijn shirt uittrok bewoog hij braaf mee zodat het makkelijker ging. Hij besteedde geen aandacht naar waar zijn shirt heenging. Die vond hij vast wel weer terug. Hij grijnsde even terug en volgde haar voorbeeld. Met een zachte beweging ontdeed hij ook haar van haar shirt en grijnsde wat breder. Hij boog zich over haar heen en kuste haar op zijn beurt, zacht maar ook met een licht spoortje van gretigheid. Zijn handen gleden over haar heupen terwijl hij daar ook zacht met zijn vingers over heen ging. Hij mocht zich niet meteen overgeven aan wat zijn werkelijke doel was. Langzaam verliet zijn mond die van haar weer en dwaalde zijn lippen af naar haar buik. Net boven haar navel drukte hij zijn lippen tegen de huid van Hayden en glimlachte.

Hayden leek zelf ook mee te werken, en dat maakte het wel heel makkelijk. Aandachtig bekeek hij haar bh even en glimlachte ondeugend. De rode striemen deden hem even fronsen en hij volgde de rode lijn even met zijn vinger. Terwijl hij met zijn lippen afdwaalde voelde hij dat Haydens been verdween van zijn rug. Maar blijkbaar was Hayden het er niet helemaal mee eens want ze kwam omhoog en sloot haar armen om zijn nek. ‘’Stop teasing me.’’ Zei ze met een zoete stem en Brandon grijnsde schaapachtig. Hij vond het wel grappig, hij zou niet ingaan op haar woorden. ’’En waarom dan wel?’’ Vroeg hij zacht en hield zijn hoofd iets schuin terwijl hij haar handen vanuit zijn nek afzakte. Maar in plaats van op zijn rug eindigde haar handen bij de knoop van zijn broek. Brandon grijnsde ondeugend. Zijn eigen handen legde hij om haar rug en trok haar iets naar zich toe. Met een soepele beweging, en zonder te twijfelen maakte hij het sluitinkje van haar bh los. Langzaam gleden zijn handen naar haar schouders en duwde hij haar met haar rug terug op het bed. Zachtjes zette hij zijn lippen op haar sleutelbeenderen en zakte langzaam steeds verder af tot hij precies bij de bovenkant van haar bh was. Hij besteedde er even geen aandacht aan en bewoog zijn mond over haar huid weer omhoog. Zijn handen bewogen naar haar schouders en schoven zacht de bandjes van haar bh naar beneden. Wat hij te zien kreeg beviel hem behoorlijk. ‘’Jij bent echt veel te knap, schoonheid.’’ Fluisterde hij zacht en drukte zijn lippen dwingend op die van haar.

Haar pesten was simpelweg hetgeen waar hij nu van genoot. Zijn ogen waren donkerder geworden dan men ze ooit had kunnen verwachten van hem. Op zijn lippen stond een plagende grijns, hij was nog lang niet van plan zich over te geven aan haar., of over te geven aan zichzelf. Langzaam liet hij zijn tong cirkelen over de zachte huid van Hayden. Zijn compliment viel bij haar goed, ze sloeg haar armen namelijk strakker om hem heen en hij grijnsde kort. Hij liet zijn tong soepel samenvloeien met die van haar en zijn handen gleden nu af naar de knoop van haar broek en met een snelle beweging was de knoop los. Zijn handen gleden naar haar billen terwijl hij met zijn lippen nu over haar buik zakte. Heel even kneep hij in haar billen en keek half omhoog terwijl hij zijn tanden de rits van haar broek naar beneden trok. Zijn handen sjorde haar broek uit tot aan haar knieën en kroop weer naar haar lippen om haar opnieuw te kussen. Zijn handen gleden naar haar borsten en zachtjes raakte hij haar aan. Hij liet zijn lippen opnieuw afzakken naar haar hals en schoof terug naar boven. Hij nam haar oorlelletje in zijn mond en sabbelde er zachtjes op.