Hello my dear?

Rox keek rond in de omgeving. Ze was even weg van haar schuilplaats om als een geheim wapen te blijven maar dat leven verveelde haar. Langzaam pulkte ze de restjes van het lijk waar ze mee had gespeeld. Het leven tot nu was te saai vroeger kon ze nog elke dag spelen maar dat was een kindse vazen nu was Rox rustig en kalm geworden na de verraad maar nu kon ze haar terug pakken. Vyndi was nu zwak Jasmyn kon haar zelf bijna vermoorden terwijl ze haat geliefde kwijt is geraakt en een kind die dag had gekregen. Vyndi moest niet twijfelen aan het gebond van de oude families want ze zijn sterk. Rox kwam toen gerust overeind en schopte het levenloze lichaam weg om te zoeken voor een andere. De verraad had haar sterk gemaakt en haar laten denken.
door het verraad had Rox ook bewezen dat ze sterk was. Rox zuchte maar zag toen ook iemand lopen en toen kreeg ze weer ene kleine grijns op haar gezicht. Rox verdween geruisloos en snel in een van de bomen in de buurt van het onbekende wezen zo te zien was het ene zalige wezen. Rox kwam toen langzaam achter hem te staan en zag hem schrikken. Rox hield haar gezicht in ene plooi terwijl ze wist wat hij dacht. Rox ging toen van lief naar vals en haar glimlach ging naar een grijns har ogen die bijna warm stonden gingen naar dood en ijskoud. Rox pakte hem bij zijn arm en knalde heb soepel tegen de boom aan en hoorde hem kreunen van de pijn. Rox deed nu nog speels zoals vroeger maar al snel zou hij overlijden. Rox pakte hem toen in haar armen en glimlachte toen weer. "Wat doe jij hier alleen?" De jongen keek geschrokken naar Rox en wou het liefst weglopen maar haar greep was te sterk en voelde haar nagels door zijn huid heen krassen. Rox ogen gingen steeds meer naar ondeugend en wist dat ze als ene gevallen engel er uitzag die veranderde in de duivel. Dit was nog wat Rox allemaal kon maar ze moest nu gewoon een snelle maaltijd vangen, "Dan beantwoord ik je vraag." Rox likte langzaam zijn nek en ging rustig naar zijn oor."Je bent mijn maaltijd." Na die woorden beet Rox super snel in de nek en voelde hoe haar tanden door de zachte huid ging. De Jonge gilde het uit maar na een tijdje was hij stil en levenloos en gooide Rox hem neer. Rox hoorde toen iets om haar heen maar niet op natuurlijk passen."Wie is daar." Zei ze rustig terwijl iemand kwam.

(Ken dat word een gezellige ontmoeting)

Ken trok zijn donkere spijkerbroek langs zijn benen omhoog en kreunde vermoeid. Het was een helse periode geweest, nu zeker met Vyndi en het voorbereiden van hun plannetjes. Het was op zulke momenten dat Ken maar al te goed besefte dat hij deels mens was. Het liefst was hij terug gaan slapen, maar dat deed hij al zo vaak en zijn hoofd bonkte nu pijnlijk van de dorst, te kort aan bloed. Hij trok zijn schoenen behendig aan, knoopte de veters snel en deed toen snel een shirt en een jas aan over zijn bovenlichaam. Met zijn pakje sigaretjes, waarvan hij eentje brandend tussen zijn vingers hield, en zijn aansteker op zak liep hij naar buiten. Zijn keel brandde vurig van verlangen naar de smaak van het rode goedje, nu hij alle geuren van mensen zo kon opvatten. Een schreeuw verstoorde de rust. Het irriteerde de roodharige jongen dat ze nog steeds niet zomaar in het wilde weg konden gaan jagen, dat omtreft veiligheid, maar hij had geaccepteerd wat Vyndi hem aanraadde. En haar vampierenbloed was soms ook meer als genoeg. Met grote passen liep Ken op het geluid af. Hij had niets te vrezen als wandelende moordmachine, zijn reactievermogen was tientallen maal keer beter dan dat van een gewoon mens. "Wie is daar," De rustige stem klinkt helder. Hij trekt even een mondhoek omhoog, ze had hem al horen aankomen. Ken's knokkels trokken nog witter weg als hij zijn vuisten balde, en het lijk zag liggen. "Is er nog wat voor mij over?" Grijnsde hij terwijl hij zijn lippen aan het uiteinde van de sigaret plaatste. Hij keek haar aan en herkende de vampiere, haar naam was Rox. Hij vroeg zich in stilte af of ze eigenlijk nog wel nagedacht had over het openbare jaagverbod.

Rox Zag de leader van de vampiers al snel dichter bij komen en begon in haar zelf te vloeken ze is gezien. Ken's knokkels trokken nog witter weg als hij zijn vuisten balde, en het lijk zag liggen. "Is er nog wat voor mij over?" Grijnsde hij terwijl hij zijn lippen aan het uiteinde van de sigaret plaatste. Rox keek hem vreemd aan en wist dat hij met haar nicht samen een plan smeed. Rox kon Cormag wel bedanken maar wist nu ook dat Ken het waarschijnlijk niet door was dat ze was verraden. Rox pure rode ogen gingen van zijn ogen over zijn lichaam maar weer zenuwachtig naar zijn ogen en snuifte. "Hij is leeg." Zei ze met een verleidelijke maar toch een dode stem. Rox ogen keken hem fel aan en je kon rustig het bloed zien vloeien in hun ogen terwijl de moment in stilte viel. Rox wist dat ze hier weg moest gaan maar iets zei in haar dat ze moest blijven dat het haar zou bevallen. Rox blik ging weer over zijn lichaam. Ook al kon je zijn spieren niet zien hij was toch gespierd gebouwd. Rox keek hem toen weer in zijn ogen aan en voelde hoe haar ogen de zijne ontmoete en glimlachte toen. "Wat doe je hier zo ver mijn heer." Rox wist dat hij de sleutel tot wraak zou zijn na het verraden en haar laten leven als een beest. Rox hield haar gezicht in de plooi om te zorgen dat haar woede door haar nicht niet spreek baar werd maar dat was ook niet zo moeilijk als je gezicht van steen kon laten maken. Rox ze ogen bleven op de King gericht terwijl de stilte tussen hun twee veel maar ze wist zelf dat die zo weer verbroken zou worden.

"Hij is leeg." Snoof ze. Ken gromde geïrriteerd, hij had verdomme honger. Hij zag haar ogen over zijn lichaam glijden, en opnieuw. Toen ontmoetten hun ogen elkaar. "Wat doe je hier zo ver mijn heer." Zei ze met een glimlach. Die aanspreking liet Ken grijnzen, het leiderschap beviel hem wel. Ken liet zijn ogen even naar het lijk glijden en terug. "Ik heb honger," Sprak hij simpel. "dus ik kom op zoek naar voedsel." Hij grijnsde.

- Ik heb zin in korte postjes topic hehe xD -

Rox wachtte op de King en zag hem toen grijnzen dat bij Rox ook een grijns liet vallen op haar gezicht. "Ik heb honger," Sprak hij simpel. "dus ik kom op zoek naar voedsel." Hij grijnsde. Rox keek de King aan even dood maar wist dat ze aardig moest blijven ookal is het verraad van haar nicht geweest. Rox Glimlachte toen rustig naar Ken terwijl haar haar door de wind strijkste en leek alsof het dansde. "Maar u mag toch niet jagen?" Vroeg Rox met haar dode stem en keek hem aan. Rox uiterlijk was niks veranderd sinds de oorlog en straalde nog steeds van zichzelf. Zonder haar uiterlijk zou ze niet snel ene prooi krijgen op haar leuke pijn lijdende manier maar gelukkig had ze de uiterlijk van ene gevallen engel. Rox zette toen haar zintuigen scherp en hoorde wat. "Eten." Zei ze zacht maar wel zo dat Ken het kon horen en liet haar ogen toen even naar de zijne gaan en grijnsde.

"Maar u mag toch niet jagen?" Zegt ze. Ken grijnsde en liet zijn hand door zijn haar glijden. "Ik doe wat ik zelf wil, maar jullie moeten mijn bevelen opvolgen." Hij keek even een moment naar Rox en zag haar glimlach. "Eten." Zei ze op zachte toon. Ken glimlachte breed en gebruikte zijn zintuigen ook optimaal nu, en nu ving hij de geur ook op. Niet zo ver weg. Hij keek haar aan. "Vang jij hem voor mij, of mag ik zelf aan de slag?"

Ken grijnsde en liet zijn hand door zijn haar glijden. "Ik doe wat ik zelf wil, maar jullie moeten mijn bevelen opvolgen." Hij keek even een moment naar Rox en zag haar glimlach. "Eten." Zei ze op zachte toon. Ken glimlachte breed en gebruikte zijn zintuigen ook optimaal nu, en nu ving hij de geur ook op. Niet zo ver weg. Hij keek haar aan. "Vang jij hem voor mij, of mag ik zelf aan de slag?" Rox keek naar hem met speelse ogen en kwam gerust naast hem te staan. "Pak hem lekker zelf." Rox grijnsde en bewoog opeens snel. Ze was al voor je het wete bij de prooi en glimlachte toen hij neer al op de grond was door haar brute kracht en keek toen naar Ken. "Kan de king ook snel zijn maaltijd vangen." Terwijl de wezen nog in leven was en naar het gesprek keek. Rox ogen stonden speels en haar glimlach maakte een speels geluidje. terwijl ze haar hak keihard door de keel van het wezen zette en hem zag dood bloede keek ze were naar Ken en lied haar ogen op de zijne rusten. "Weet de king wel alles van me nicht?" Zei Rox nu met ene geniepig lachje terwijl het gekrijs van het wezen door de bossen klonk.

"Pak hem lekker zelf." Grijnsde ze breed en verdween plots, waarschijnlijk al in de richting van het hapje. Ken trok een mondhoek naar omhoog en beende met grote stappen naar voren, werkte zijn tempo op tot rennen en maakte toen een sprintje. Toen hij er was, had Rox de jongeman al op de grond geduwd. De roodharige man grijnsde breed en draaide zijn hoofd toen ze wat zei. "Kan de king ook snel zijn maaltijd vangen." Ze hief haar voet en doorboorde met de hak van haar schoen het slachtoffer zijn keel. Kens amberkleurige ogen keken naar het bloed dat op sneltempo uit de wonde sijpelde. Hij zag uit zijn ooghoeken hoe ze naar hem keek. "Weet de king wel alles van me nicht?" Haar woorden zouden normaal door het gekrijs overstemd worden, maar hij kon het wel horen. "Moet dat dan?" Hij glimlachte kort en trok de jongeman toen aan zijn shirt overeind. Zijn tong gleed over de wonde, waarna hij zijn tanden diep in zijn vlees boorde en zijn verlangens vervulde. Hij smaakte heerlijk, en weldra zou de king weer verzadigd zijn.

"Moet dat dan?" Hij glimlachte kort en trok de jongeman toen aan zijn shirt overeind. Zijn tong gleed over de wonde, waarna hij zijn tanden diep in zijn vlees boorde en zijn verlangens vervulde. Hij smaakte heerlijk, en weldra zou de king weer verzadigd zijn. Rox grijnsde en kwam vlak bij de king te staan terwijl hij zijn maaltijd verslond. Rox ogen gingen koud staan naar het lijk maar zag dat de King die vyndi had gekozen er heerlijk van genoot. Rox wist zeker dat Vyndi bijna niks over haar zelf had verteld en hoe haar nederlaag was. Rox begon met ene ijskoude stem te praten en bleef ken aan kijken. "Me nicht gebruikt haar volk als een schaakbord, wij zijn haar stukken die naar haar wil gaan en zouden sneuvelen als ze ons niet meer nodig heeft of ons niet vertrouwd." Rox ogen waren rustig na het speelse gedoe en stonden nu koud. "ik was haar speeltje en ze zou haar eigen nicht vermoorden omdat ze bang was voor verraad maar ik sta hier nog steeds." Rox wachtte even en bleef naar het lijk kijken die een tijdje geleden nog om angst schreeuwde. "Ze zou alles gebruiken om tot haar doel te komen en ze zou iedereen verraden."

"Me nicht gebruikt haar volk als een schaakbord," Begon Rox te praten terwijl Ken nog steeds gulzig door begon te drinken. "wij zijn haar stukken die naar haar wil gaan en zouden sneuvelen als ze ons niet meer nodig heeft of ons niet vertrouwd. Ik was haar speeltje en ze zou haar eigen nicht vermoorden omdat ze bang was voor verraad maar ik sta hier nog steeds. Ze zou alles gebruiken om tot haar doel te komen en ze zou iedereen verraden." Ken liet het lijk uit zijn handen vallen en duwde hem met een soepele beweging weg. Met de muis van zijn hand wreef hij het bloed van zijn mond weg, om de restjes vervolgens van zijn vingers af te lekken. Hij haalde zijn schouders naar haar op. "En je verteld me dit omdat? Rox, ik ben een pro in schaken. Ik let wel op mezelf."

Rox keek de king dood aan en zuchtte. "Ik weet dat je een goeie schaker ben en ik kom het alleen zeggen voor de rest heb ik niks met jullie te maken of met mijn nicht." De dode ijskoude woorden kwamen over de lippen van Rox gefluisterd en gingen redelijk snel. De wind waaide door haar haren en ging weer langzaam stil liggen. De ogen van Rox waren weer dood als eerst geen vreugde geen verdriet geen enkele emotie. Rox wou de King zijn rug om keren maar hoorde toen wat en rook de stank. Rox wist dat ze er aan kwam haar stank was binnen 100 km te bekennen. Rox keek dood naar Ken en wist dat haar nicht er aan kwam en dat ze nu niet meer als dood vermeld zou worden. Rox zette haar zintuigen opscherp en wachtte op haar vriendelijke zus die al 10 jaar heeft gedacht dat ze dood was.

"Ik weet dat je een goeie schaker bent en ik kom het alleen zeggen voor de rest heb ik niks met jullie te maken of met mijn nicht." Ken trok even een wenkbrauw op terwijl hij naar haar luisterde. "Ah zo" Mompelde Ken en keek raar naar haar toen ze zo vreemd begon te doen. Toen rook hij de nieuwe geur ook.

Rox zag haar uit de bosjes stappen en wachtte af. "Wel wel wel.. Als dat mijn verraderlijke nichtje niet is. En dan zeg je dat ik gevaarlijk ben." Ze begon te grommen en stapte naar voren. "Je verdween.. Je liet Brooke gaan en vervolgens liet je mij bijna sterven! De enigste die verraderlijk is ben jij." Gromde ze terwijl ze langzaam haar hand op Ken's schouder liet vallen. "Ik hoop niet dat ze je tijd heeft verpest.. My lord." Rox keek met bloed lustige ogen naar haar nicht en voelde de boosheid alweer omhoog komen, ze was een verraderlijke vieze vuile liegen beest en dat wist Rox. Langzaam kwam Rox's blik in de ogen van Vyndi en begon te grijzen. "Ik heb jou ook gemist hoor mijn lieve nicht." Zei ze met een sarcastische ondertoon en begon weer verder et praten. "Je hebt het jammer genoeg mis Brooke is dood." Rox hefde haar hand toen en lied de ring zien van de queen van de mermaids en grijnsde toen naar haar nicht. "De enige verrader die er is die haar nichtje bijna lied sterven ben jij mijn nicht." Rox glimlachte naar Vyndi met een valse grijns en keek naar Ken. "Ik hoop voor je dat je niet in haar val bent getrapt en dat je niet zo eindigt als Joey mijn King Ken." Rox ogen raakte die van Ken terwijl ze tegen hem sprak en wachtte elke moment af die er zou komen.

Er verscheen een grote grijns op Ken’s lippen. “Je wordt wel veel bijna vermoord he, Vyndi.” Spotte hij en hij schudde zijn hoofd. Rox had zijn tijd niet verpest, niemand had zijn tijd verpest. Hij plaatste zijn sigaret terug aan zijn lippen en gaf geen kik toen Vyndi hem aan zijn oor kuste. Ze wou haar nichtje waarschijnlijk jaloers maken, al was hij niet te vinden voor zulke spelletjes. Hij keek naar Rox terwijl ze praatte. Zijn amberkleurige ogen stonden geïnteresseerd. Zijn blik verstrakte echter toen ze zich tot hem richtte. “Joey is een stuk uitschot, Rox. Ik ben slimmer dan dat stuk stront, en geloof me maar dat ik ’t wel door heb als Vyndi iets tegen mij plant.” Hij keek haar recht in de ogen aan, en zijn blik verzachtte een beetje, daarna glimlachte hij spontaan en hij liet zijn blik terug afdwalen.

This Mirror side of me Goddess Vyndi Vyndi negeerde simpelweg de woorden van haar nichtje terwijl ze haar vinger rond het haar van Ken liet glijden. Ze speelde heel even afgeleid met de rode lokken tot ze haar gezicht terugbracht. Ze lachte even en schudde haar lange rode lokken heen en weer. "Roxanne, natuurlijk wist ik dat lieve Brooke ontsnapt was. Je bent nou eenmal laf genoeg. Daarom heb ik haar zelf nagejaagd en neergehaald. Brooke is dood. Morsdood en geloof me, haar bloed was goed." Sadistisch grijnsde Vyndi en richtte daarna haar ogen op Ken. Iets van emotie ontstond in haar ooghoek. "Joey had me ook verraden net als jij.. Hij zal nog wel uit de weg worden geruimd.. En Ken.. Ken zal me niet verlaten." Ze glimlachte zacht. Hoe gewetenloos en smerig Vyndi ook kon lijken. Ze had gevoel. Absoluut en elke dag werd ze meer en meer verwoest. Het was Joey door wie ze zo was geworden. Hij had haar de eerste stap laten zetten in deze haat. Hij had haar Queen gemaakt.. Hij had haar dingen belooft en haar vervolgens verlaten. Het was zij geweest die de wereld had moeten laten zien wat voor monster ze was. Om haar eigen gevoel uit te sluiten en niet in te storten. Het was vervolgens Rox geweest die had gesproken over verraad.. Vyndi deed enkel wat ze moest om te overleven. Was dat zo moeilijk te begrijpen? Zachtjes sloeg ze haar ogen even neer om ze vervolgens naar Rox te brengen. "Ik deed wat ik moest. En je had moeten sterven." Verklaarde Vyndi simpel en draaide haar gehele lichaam naar het blonde meisje om. "En je lieve Lucetta is de volgende op de lijst. Niemand heeft geheimen voor mij. De enigste reden waarom ze nu nog leeft is omdat ik mijn plannen met dat wicht heb. Maar wellicht hoeven die nu niet meer en is ze dus nutteloos voor mij. Ik zal haar de groeten doen als tante Vyndi dr opzoekt en een einde maakt aan haar bestaan!"

dawh mijn Vyndi zo zielig, ik huil gwn van elk deel van emotie wat zij toont x'D

Rox Ogen gingen van ken naar haar nicht afdwalen en ze lachte bij elk woord wat ze zei. "Jij iemand doden?!" Lachte Rox bespottelijk. "Een betere lafbek als jou ken ik niet mijn nicht. Jij zult nooit iemand doden, hoe weet ik dat want Brooke is dood door mij. Jij was zo laf om terug te trekken nadat Jasmyn je bijna had onthoofd." Rox glimlach werd valser en valser omdat elke moment steeds leuker voor haar werd. Haar nicht kon goed liegen maar het kwam te beroerd uit. "Niemand heeft je verraden mijn nicht alleen jij hebt je volk laten stikken, je bent nooit van onze familie het sterkst geweest maar het lafst van allemaal." Rox ogen begonnen te glinsteren naar elk woord wat ze zei en voelde hoe de wind haar haar lied dansen in de zon terwijl haar witte tanden blinkte.

Vyndi bewoog langzaam naar Rox en begon met de volgende worden uit te spugen maar het dee Rox niks. Rox ogen werden van speels naar hard terwijl haar glimlach op haar gezicht stond. "De enige die hier moet sterven ben jij mij nicht." Zei Rox met harde ogen naar Vyndi gericht. "Als het aan mij de taak was zou ik je laten lijden ook." Terwijl Rox die woorden zei begon Rox gemeen te glimlachen. "Jij kan Lucetta niet doden dat weet jij ook mij nicht ." Rox spuugde de laatste woorden uit en boorde toen haar ogen in die van Vyndi.

Edit: Spellingsfouten zoveel mogelijk proberen uit te halen en heb echt me best gedaan want spelling is een van me zwakste punten maar blijf er aan werken.

Sorry hoor maar als t zo blijft gaan met dit topic kap k r mee. Je weet dondersgoed dat Vyndi sterker is als Lucetta

En dat ze absoluut niet laf is of voor Jasmyn vluchtte..
Gelieve te veranderen
En let eens op je spelfouten

Bovendien loog ze niet en is dat dus een vorm van powerplay

Dat Rox zei dat lucetta sterker was was van rox een bluf maar kan miss later ene kern van waarheid in zitten. Je noemt Rox laf en niemand weet precies hoe bleeding war ik ge eindigt dus vind ik dat het recht is dat ik weet hoe het met mijn chars is gebeurd. En jij vind dat ze niet liegt over Brook daar zit je dus fout in want jij doet nu eerst soort powerplay toen ik zag dat Rox bij eht ras werd achter gelaten en omdat Brooke mij char is heb ik haar dood laten gegaan toen Rox haar volk heeft vermoord dus is Brooke mee gegaan en Heeft Rox haar ring al bewijs dat Brooke dood is gegaan bij haar volk en niet anders.