Die ochtend had de jonge Student besloten dat hij echt beter zijn best moest gaan doen, wilde hij ooit een volleerde Knight worden. Het was niet meer goed genoeg om gewoon met zijn speer te oefenen. Werpen kon hij al uitstekend en close combat met zijn lievelingswapen ging ook al bijna perfect. Hij kon zich amper nog verbeteren in deze gevechtstijl, alleen maar zijn skills op peil houden. Hij was hier al zo lang mee bezig dat hij bijna alles al kon wat hij zich kon bedenken. Het enige wat hij kon bedenken om nog te doen, was een nieuw wapen erbij nemen en dat oefenen, voor mocht hij ooit in de strijd zijn speer wegwerpen en de tijd niet hebben om hem terug te halen. Hij zou zijn doel niet missen, zelfs al was het tachtig meter verderop. Maar om tijdens een gevecht tachtig meter te lopen om zijn wapen terug te halen, stond bijna gelijk aan zelfmoord. Dus hij had besloten om een tweede wapen te nemen en daar mee te oefenen. Nog steeds dacht hij hetzelfde over zwaarden. Te gewoontjes, iedereen vocht met zwaarden. Je had van die echte krijgers, zwaardmeesters, die enorm veel konden met een zwaard, maar hij voelde aan dat dat niet voor hem voorbestemd was. Een boog was ook niet echt zijn ding, ook al waren er van die scherpschutters die in no time iemand neer konden schieten en verdwijnen. Ergens vond hij het zo laf. Niet de confrontatie durven aangaan, maar van op een afstandje iedereen doden om hem dan te smeren. Nee, dat was ook niet het geschikte wapen. Hij had zijn hersens gepijnigd met het nadenken over welk wapen hij wilde gebruiken.
Ten einde raad was hij na het ontbijt vertrokken naar de wapenkamer, waar een heleboel knotsen, bijlen, zwaarden, bogen, hellebaarden enzovoorts uitgestald stonden, klaar voor gebruik. Om mee te oefenen, dan. Ergens in een hoekje verscholen lagen een stuk of vier hamers. Reece bukte zich en nam een middelgroot exemplaar beet. Het was zwaar en had een vlakke kant. De andere kant liep uit in een soort van punt. Het was geen gewone hamer. Nee, dit was er eentje om mee te vechten. De steel had de lengte van een zwaard en het handvat was verstevigd met leer. Hier kon hij wel wat mee, of niet? Het was iets zwaarder dan een gewoon wapen, maar dat was zijn speer ook, en hij kon altijd zijn spiermassa trainen. Met de hamer achter zijn riem liep hij richting het oefenveld en ging hij voor een van de trainpoppen staan. Hij lette niet meer op zijn omgeving. Hij trok de hamer en woog hem even op zijn hand. Toen zette hij zijn benen iets meer uit elkaar, zodat hij meer bewegelijkheid had. Hij slingerde de hamer richting wat de schouder van een tegenstander moest voorstellen. Door de doffe klap trilde heel zijn arm na. Wow. Hier zou hij aan moeten wennen. Met een bedenkelijke blik bekeek hij het wapen. Hij zou meer veerkracht moeten hebben, zodat het terug botste en een nieuwe slag inzette, net zoals hij met zijn speer deed, als hij ermee zijdelings mepte. Maar hoe?
[Open]
Chalice
Aantal berichten : 109 Dirua : 80 Registratiedatum : 19-06-12
Het zachte geluid van hakken die tegen de stenen grond tikte, dwaalde door de lange paden die naar het trainingsveld leidde. Zowel zwaardvechten als boogschutten kan men hier oefenen wat niet voor Shia is toegepast. De vrouw verplaatste zich met sierlijke, maar gehaaste passen over de paden, terwijl haar ogen schichtig door haar kassen schoten. Een zucht glipte langs haar lippen, terwijl ze tot stilstand kwam en voorzichtig bewoog zij haar hoofd naar het geluid dat haar oren prikkelde. Je kon zien dat Shia altijd op haar hoede was door de houding die zij automatisch aannam. Een dwarrelend blad had ervoor gezorgd dat Shia alles nauwlettend in de gaten hield. Voor even viel haar blik op haar zwart gelakte nagels, gelakt met een uiterste precisie. Met een zachte gniffel sloeg het meisje haar opgemaakte wimpers neer. Wat deed zij hier? Zij was de laatste persoon die trainingen nodig had of die haar potenties nog meer moest vergroten. Haar bruine haren werden in de voering gebracht door de lichte wind die er stond. Ze droeg een lange zwarte regenjas die tot haar kuiten viel en daaronder waren nog de ruches van haar zwarte jurk zichtbaar.
Eenmaal aangekomen bij het oefenveld viel haar blik op een jongen die voor de dummy’s stond. De jongen slingerde de hamer richting wat de schouder van een tegenstander moest voorstellen. Bij dit aanzien gingen de mondhoeken van de vrouw iets omhoog. Met kalme passen liep zij dichter naar de persoon, soepel maar sierlijk. Haar blauwe ogen straalde vriendelijkheid uit en als je echt goed keek zou je haast verdrinken in de schoonheid van haar graeci. Voordat zij sprak liet zij haar tong langs haar onderlip strijken omhet te bevochten. Met de jaren is dit een gewoonte voor haar geworden. ”Lukt het een beetje? Het ziet er naar uit dat je beheerster moet slaan, je coördinatie is niet optimaal” Haar stem klonk zoet in de oren, was bijna hypnotiserend. Een stem die je bij een vrouw zou verwachten die al velen partners heeft gehad en nog velen zou krijgen. Haar uiterlijk had iets duisters maar op dit moment was haar houding open. Een toneeltje opvoeren, daar was Shia de beste in.
