V Home*IndexRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken

 

 THE SHAPES iN SHADOWS

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Meron//Mochi

Meron//Mochi


Aantal berichten : 59
Dirua : 70
Registratiedatum : 13-05-12
Woonplaats : In de dakgoot.

Character
Real name: JUDiTH
Characters:
Objects:

THE SHAPES iN SHADOWS Empty
BerichtOnderwerp: THE SHAPES iN SHADOWS   THE SHAPES iN SHADOWS Emptyma mei 14, 2012 2:02 am

If I had a world of my own, everything will be nonsense.
Nothing will be what it is, because everything will be what it isn't

Haar hoofd hield ze schuiner en schuiner. Er was iets. Iets in de verte. Ze kon het niet plaatsen, misschien was het gewoon een klein stipje in haar zicht, maar het irriteerde haar. Ze wapperde met haar hand voor haar gezicht, kijkend of het bleef zitten. Het ging weg. Er was daar echt iets, tussen de rode stenen. Ze wilde het niet zien, want het verstoorde haar beeld. Het schetsboek viel uit haar handen, samen met het potlood, in haar schoot. Vanaf daar rolde het van haar benen af naar beneden, tot het met een harde klap op de grond viel. Ze wilde weten wat het was – moest het weten. Zo nodig dat ze voordat ze het wist al bij de muur stond die ze aan het tekenen was geweest; haar beeldverstoorder was een lieveheerstbeestje. ‘Oh, hallo meneer Beestje,’ ging haar stem opgewekt, de laatste tonen bijna getinkel van belletjes. Ze schaterde even in zichzelf, omdat ze zo ongelooflijk raar klonk, zo hoog. Weer het getinkel van gouden belletjes dat weerklonk tussen de muren. ‘Wat doe je hier, je hoort buiten te zijn en bladluizen te eten.’ Met dieren praten was helemaal niet raar voor Cassandra; het was net zoiets als het monster onder haar bed, dat bestond volgens haar ook. Dat was overigens vrij moeilijk omdat ze meestal niet in een bed sliep, maar je krijgt het idee wel. Haar hand – haar linkerhand – ging uit naar het beestje, pakte het op. Het was moeilijk, zo’n arm waarin je geen gevoel had, maar ze was eraan gewend. Ze bracht het beestje heel dicht bij haar gezicht, een glimlach op haar gezicht. Haar ogen sprankelden van simpel, kinderlijk geluk. ‘Meneer Beestje, ik ga u helpen om buiten te komen, oké?’ Weer haar lachje. Voor haar praatte het beestje terug, ging het akkoord met haar voorstel. Met het beestje nog steeds in haar hand, maar niet meer vlak voor haar gezicht liep ze terug naar haar zitplek; een stuk oud muur, waar misschien ooit een openhaard was geweest. Ze wist het echt niet, maar dat maakte ook niet uit. Ze kon er goed tekenen, daar kwam het op neer. ‘Kom meneer Be-‘ Het beestje besloot het erop te wagen en spreidde zijn vleugels, vloog omhoog. Weg van haar, terwijl ze verbaasd keek hoe hij hoger en hoger ging. ‘NEE’ ontsnapte er hard uit haar mond, ze weigerde om zo’n mooie vriend te laten gaan. Haar hand schoot omhoog, terwijl haar arm steeds langer en dunner werd. Vingers werden bijna skeletachtig, waarna ze het beestje midden in zijn vlucht greep. Ze haalde haar hand snel weer naar beneden, wetend dat ze dit niet mocht doen als ze wilde volhouden dat ze een ridder was. Ze opende haar nu weer normale vingers, keek naar haar vangst. Het beestje was geplet. Zonder ook maar een glimp van medelijden liet ze het lijkje vallen. ‘Had je maar niet moeten vluchten, meneer Beestje.’ Ijskoud was haar stem, maar heel even. Daarna kreeg ze haar normale, onschuldige uitstraling terug. Ze grabbelde haar spulletjes bij elkaar en ging op zoek naar een ander plekje om te gaan tekenen. So far, so good, tot ze op iemand botste, achteruit struikelde en op haar achterhoofd viel. Haar stompje potlood en half geschetste ruïne vielen naast haar, terwijl ze haar ogen dichtkneep en op haar wang beet om niet te schreeuwen van pijn.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
THE SHAPES iN SHADOWS
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» A step behind the shadows.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Just Another Fairytale ::  :: ;; West :: ;; The Lost Town-
Ga naar: