Onderwerp: Left with nightmares zo mei 20, 2012 11:08 pm
SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY
Aeris keek naar de deur. Haar handen waren gebonden, het touw strak rond haar polsen. Hieraan was een langer stuk ketting gebonden, eentje die naar de muur achter haar leidde en met ijzeren pinnen in de muur stak. Tevens hing er een ijzeren halsband rond haar nek. Nee, Saorise was niet dom. Als Aeris zou veranderen in haar dierlijke vorm, dan zat ze nog vast door het zware ding rond haar hals. Haar ogen waren ruw van de opgedroogde tranen. Ze liet haar hoofd een beetje zakken en keek naar de grond. Door de beweging hoorde ze de ketting achter haar rammelen. Stil, alsjeblieft! Straks zou de jonge vrouw verschijnen, met haar rode ogen. Dat was wel het laatste wat ze nu wilde. Aeris rook brandend hout buiten, het maakte haar misselijk. Vuur... Haar ogen sprongen vol tranen toen ze de brandende pijn weer langs haar rug voelde gaan. Nee! Nee!
Met een ruk schoot ze omhoog. In haar gewoel die nacht, was ze weer eens uit bed gevallen en lag nu in haar dekens verstrengeld op de harde houten vloer. Haar lichtgroene ogen stonden nog steeds vol angst, maar haar lichaam was gestopt met trillen. Haar blik gleed even naar het raam en achter de gordijnen was het licht. Het moest al middag zijn. Vlug stond ze op en trok haar favoriete jurk aan, beter gezegd, de enige jurk waarin ze zich gemakkelijk voelde. Na een korte ronde door het huis, waarin ze wat at, haar sleutels pakte en haar kat te eten gaf, opende ze de deur en stapte het zonlicht in. Het duurde even voor haar ogen gewend waren aan het verblindende licht, maar het gaf haar een fijn gevoel. Niet donker, geen schimmen, geen dromen, alleen maar licht. Met ietwat haastige passen stapte ze richting het bos, opzoek naar een plekje om weer een beetje tot rust te komen. Toen ze uiteindelijk bij de rivier aankwam, nam ze plaats aan de oever, in een strook van helder groen gras. Het zachte fluiten van de vogels en het kabbelende waren deden haar goed. Even boog ze over, om naar haar spiegelbeeld te kijken. Een mooie, lichte Cheetah staarde terug, haar lichtgroene ogen omcirkeld met donkere kringen die als tranen langs haar snuit naar beneden dropen. Haar dierlijke vorm, iets dat haar nog altijd kracht gaf. Aeris zuchtte even, terwijl ze zich terugtrok en naar de blauwe hemel boven haar tuurde.
Meron//Mochi
Aantal berichten : 59 Dirua : 70 Registratiedatum : 13-05-12 Woonplaats : In de dakgoot.
Onderwerp: Re: Left with nightmares ma mei 21, 2012 12:37 am
Mijn ogen werden haast verblind door het felle licht, de zachte geluiden klonken als donderslagen in mijn oorschelpen. Alles deed pijn, echt alles. En ik kon niets doen, niets dan toekijken. Ik voelde mijn lichaam, maar keek vanuit een ander oogpunt. Alsof ik twee personen was. De ene persoon was meer dan bekend; dat was ik, daar in die kooi. Lange haren in klitten, het blauwe meer metaalachtig dan beeldschoon helder. Ogen gesloten. Ik huilde. Dat besef scheurde in me, reet mijn bewustzijn uiteen. Ik schreeuwde, gilde. Wist niet wat te doen, kon slechts voelen hoe alles aan me trok. De herinnering vervormde zich, werd een draaikolk. Het zoog me naar beneden en ik kon niets doen.
De vacht van het wezentje leek nooit wit te worden; zeker niet als je bedacht dat het kleine hertje haar bazin overal volgde. Waar zij ging, ging het hertje. Dus ook door modderige plassen en verlaten wouden, woeste rivieren. Kitri doorstond zelfs Caius' woede zonder echt vies te worden. En nu was het wezentje gebiologeerd door Yeul, die wel vies werd en daar op dit moment wat aan het doen was. Om preciezer te zijn; het hertje was geobsedeerd met de stem van het meisje, dat nu woorden zong uit een diep verleden. Ze verstond Yeul dan wel niet, maar haar stem was prettig om naar te luisteren.
I wrote a song, a journal Gave it to the world Told the story Of when I was just a girl
I sought understanding Clarity in truth By baring all the wounds Inflicted on my youth
You criticized my choice To stand up to my past To give the pain a voice So that it too could pass
Ze had nachtmerries en dat was vreemd. Yeul had nooit nachtmerries, droomde nooit. Het was nooit voorgekomen; vandaar dat ze vanmorgen vroeg was vertrokken. Caius zou het wel begrijpen. En als hij dat niet deed, legde ze het wel uit. Dan zou ze zeggen dat ze zich was gaan wassen; dan loog ze niet helemaal. Ze wilde niet liegen, maar kon ook niet bevatten wat ze voelde. Dat ze überhaupt wat voelde, om preciezer te zijn. Niet veel en het had ook niet lang geduurd, maar ze had ver weg iets voelen wegvallen. Er zat een stukje herinnering in de droom en dat had haar geschokt.
Dat was de reden dat ze nu zonder schaamte - er was niemand en ze voelde niet veel van schaamte - tot haar schouders in het water stond. Haar kleding lag op de kant, daar paste Kitri op. Ze had haar haarband gebruikt om haar lange haren op te steken, stond verder zonder bedekking in het koude water. Ze was niet lang; daardoor kon het. En ze zong, de longen uit haar lijf. Haar zang was haar enige grip op het verleden en ze wilde het niet vergeten; dat zou beangstigend zijn. Dan had ze niets meer, niets dan Caius en hij wist ook niets.
Kon 't niet laten. Liedje; Maria Mena - Am I Supposed To Aplogize
Raccoon шαяяıσя ɢσɔɔεƨ ʟıɢнтпıпɢ
Aantal berichten : 382 Dirua : 365 Registratiedatum : 06-05-12 Leeftijd : 29 Woonplaats : Bodhum City
Onderwerp: Re: Left with nightmares ma mei 21, 2012 5:47 am
SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY
De blauwe hemel boven haar, ze voelde het haast verdwijnen, terwijl er muren rond haar verschenen en haar van het licht onttrokken. Het voelde haast alsof ze weer in die kleine kamer was, haar kleine ruimte, hoewel het woord cel toch echt de beste omschrijving was. Ook de kettingen leken weer aan haar gebonden te zijn. De zware band hing weer rond haar nek, maakte een rammelend geluid. Nee! Nee! Dit mocht niet gebeuren! Aeris, don't be weak, snap out of it! In een flits kwam de vertrouwde omgeving van het bos en de rivier terug. Het ging steeds beter, hoewel ze nog steeds niet wist waar de reden van haar nachtmerries rondhing. Aeris merkte dat haar handen zich verkrampt in de aarde onder haar hadden geboord. Een traan maakte zijn weg over haar wang, waarna ze haar handen ontspande en de losse aarde wegveegde. Rustig, het was maar een flashback. Het duurde even voor ze zichzelf weer volledig in de hand had. Haar lichtgroene ogen starend naar het helderblauwe water in de rivier. Het was redelijk warm, misschien moest ze zichzelf wat opfrissen. Haar lichaam wilde echter niet opstaan, dus bleef ze aan de oever zitten. Saorise.. Saorise.. Aeris schudde haar hoofd. Ze kon nu niet terug gaan, ze moest iets anders gaan doen. Zonder dat ze er erg in had, had ze haar handen in het frisse water gestoken. In alle stres waren er twee oortjes en een staart aan haar lichaam verschenen, maar voor ze helemaal kon veranderen, werd ze afgeleid door een stem. Iemand was aan het zingen, maar de persoon was niet te zien door de bocht in de rivier en het dichte bos eromheen. Waarschijnlijk was de persoon ietsje verderop, maar ze dacht er niet aan om zomaar iemand te gaan storen in zijn zaken. Deze persoon had misschien behoefte aan stilte, dan was erop af gaan geen goed idee. (srry, kleintje deze keer)
