You scare the hell out of me... or not

Onderwerp: You scare the hell out of me... or not do mei 10, 2012 7:25 am

A I S H A
Sleep my friend and you will see that dream is my reality
They keep me locked up in this cage
Can't they see it's why my brain says Rage

Ze hield zich zoals gewoonlijk buiten de stad. Echt veel behoefte aan gezelschap had ze neit op dit moment. Ze was liever lekker alleen. Minder zorgen, minder dingen om rekening mee te houden. Gewoon... lekker alleen. De jongedame bewoog zich rustig en geruisloos tussen de struiken voort. Ze was niet zomaar van plan om dat beest waar ze op joeg te laten gaan. Haar limegroene ogen bekeken alles rustig terwijl ze steeds sneller bewoog tussen de struiken door. Hier en daar hoorde ze gekraak waardoor ze gemakkelijk het dier kon volgen waar ze achteraan zat. Niemand uit de stad wist dat ze hier op het moment rondliep, dat was ook maar mooi want als iemand het wist had ze waarschijnlijk een groot probleem. Aisha stond even stil en verloor haar zin in een korte jacht. Ze ging tegen een boom aan zitten en sloot haar ogen. Het was te benauwd om te jagen, ze zou morgen wel verder gaan als het weer wat anders was.

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not do mei 10, 2012 9:22 am

De witte wolf liep in een rustige tred door dit land. Thuis, dit was verre van thuis, maar toch. Na die 11 jaar summonschap voelde elk deel van gras onder haar krachtige poten als Thuis. Er waren nog delen over waaraan je kon zien dat ze Summon was geweest. Waaraan je de ondoodheid die ze eens had geleefd kon voelen. Ze opende haar mond en snoof de lucht naar binnen. De lucht was vol van geuren die ze niet had kunnen ruiken in haar eerdere staat. De staat waar ze bijna 10 jaar in was gebleven. Verstopt voor de werkelijkheid. Weggedoken voor de herinneringen. En door Summonogen moeten zien hoe je dochter opgroeit. Hoe je dochter in niets meer gelooft en zichzelf verliest. Het was het meest pijnlijke wat Delaney ooit had meegemaakt. En toch kon ze nu het niet opbrengen direct naar haar dochter te stappen. Was ze bang, wist ze de werkelijkheid niet meer te onderscheiden van die hel waar ze zo lang in had geleefd. Ze ademde weer. Ze kon weer compleet op zichzelf denken en toch was er iets wat ze miste. Maylaine in haar armen. Ze had gezien hoe haar dochter was opgegroeid, hoe haar dochter sterk was geworden. Maar ze had haar dochter nooit vast kunnen houden. Enkel toen.. Zo lang geleden, de dag dat ze stierf en de dag dat Maylaine geboren werd. Sindsdien had ze haar dochter nooit meer kunnen aanraken. Zelfs niet als ze dat zelf had gewild. Mimi had haar moeder moeten worden. Maar May was slim. Te slim. Ze wist het. En ze had haar rug gekeerd naar diezelfde man die Delaney's onschuld en leven had afgenomen. En dan te bedenken dat Delaney naast hem had gestaan. Hem had willen steunen tot in haar dood. Vervolgens werd ze ook nog Summon door hem gemaakt inplaats van dat hij haar liet rusten zoals ze had moeten doen. Door hem was haar ziel vervloekt geweest voor 11 lange jaren. en nu nog besmeurd onder de herinnering.

Delaney was nog niet terug veranderd in haar menselijke staat sinds ze weer onder de levende was. Te bang om alleen al te zien hoe haar wolfvorm besmeurd was door de zielloosheid. Want hoe zou zij er dan werkelijk uitzien? Hoe was haar gehele lichaam mismaakt door dat wat ooit was geweest. Ze durfde niet. En of ze ooit nog zou terug veranderen durfde ze niet al haar gedachtes op te zetten. Ze was hier nu. Levend, en Maylaine was dichtbij, zij leefde ook. Als het moest. Zou Delaney voor eeuwig naast haar staan als Wolf. Zou ze Maylaine nog langer laten leven in de waan dat ze geen moeder had. Of zou ze toch naar haar dochter gaan. Het waren beslissingen die genomen moesten worden. Beslissingen die ze niet kon nemen. Nog niet..
Toen ze een geluid van voetsappen hoorde begon Delaney zacht te grommen. Haar ogen staarde recht naar hetgeen wat daar liep en ze ontdekte dat het een meisje was. De aanblik aan het meisje deed haar onmiddelijk terug denken aan haar jeugd maar toch gromde ze licht terwijl ze haar bleef volgen. Ze was wantrouwend en niets wat meer zoals het hoorde te zijn. Deze shapeshifter kon net zo goed een vijand zijn. Er op uit om haar dochter af te maken. Ze volgde haar in de schaduwen tot het meisje zichzelf tegen een boom aan plantte. Met een opgetrokken bovenlip kwam Delaney uit de schaduwen en staarde haar met haar ijzige ogen recht aan. Haar klauw zette ze razendsnel op de borst van het meisje en gromde nogmaals. Een geur kwam haar neus binnen drijven die haar even ontzet deed kijken maar daarna nog harder deed grommen. "Seth." Gromde ze zacht terwijl haar ogen zich in die van het meisje boorde. "Jij werkt zeker samen met die smerige klootzak tegen Maylaine!" Haar schreeuw eindigde in een grom terwijl ze haar strak aankeek. Elk wezen verdiende een laatste woord voor het stierf, en jammer genoeg zou ook zij dit verdienen.

-Lol Delly is not Amused XD

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not do mei 10, 2012 7:44 pm

A I S H A
Sleep my friend and you will see that dream is my reality
They keep me locked up in this cage
Can't they see it's why my brain says Rage

Ze had een raar gevoel gekregen. Haar limegroene ogen bleven maar heen en weer schieten. Van achter zou ze nooit aangevallen worden en dus Had ze alleen maar haar blik voor en naar de zijkant nodig. Ze leef kijken en omdat ze er dus sinds kort achter gekomen was wat ze werkelijk was probeerde ze haar nieuws ontdekte trucjes goed toe te passen. Ze spande haar oren in om zoveel mogelijk te horen en het leek wel alsof ze werkelijk iets kon horen sluipen tussen de struiken. Het kwam in haar richting en de spanning in haar lichaam nam toe. Ergens wilde ze opstaan en wegrennen maar daarvoor was het al te laat wist ze.
Voor haar stond een witte wolvin. Grommend kwam ze uit de schaduwen en ze werd recht in haar ogen door haar aangestaard. Zou ze het weten? Het was duidelijk geen echte wolf. Het was te merken aan de hele houding van het beest, aan alles. Aan hoe die zich bewoog, hoe die daar bleef staan en vooral de blik in de ogen. Even werd ze ontzet aangekeken toen door de wolvin. Het leek wel of er iets meer was, misschien dat ze iets geroken had. ergens had e verwacht dat de wolvin weg zou gaan, dat die niet meer in haar buurt zou komen. In plaats daarvan schoot het beest opeens naar voren. De klauw van het dier werd op haar borstkas geplant en ze kon nergens heen. Tenminste niet zonder zich te verwonden. Ze bleef het beest aankijken terwijl deze naar haar gromde.
De naam van de Wizard werd genoemd en ze keek verbaasd op. Het was nu tenminste zo dat ze zeker wist dat deze wolf ook een shifter was. "Ja, wat is er met hem?" vroeg ze rustig aan haar. Nog steeds werd ze door het beest aangekeken en het schreeuwde iets naar haar. Over samenwerken tegen een meisje. Die naam kwam haar ergens wel bekent voor, misschien dat ze die ooit ontmoet had, misschien niet. Het geschreeuw eindigde in een grom terwijl ze weer werd aangestaard. Even wist de jongedame niet wat ze moest zeggen. Toen keek ze haar weer aan met grote ogen. "Nee, ik werk met niemand samen." zei ze toen zacht grommend en ze beukte de wolvin van haar af waarna ze opstond. Ze liet zich niet zomaar beledigen door een of andere onbekende. "Ik heb hem alleen maar ontmoet en hij heeft me geholpen. Meer niet dus zolang je niet weet wat er speelt, DONDER OP!" beet ze het dier toe waarna ze haar de rug toekeerde en van plan was om verder te lopen. Niemand bedreigde haar op zo'n manier. Niet zonder reden of met een reden die zij wist.

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not do mei 10, 2012 9:13 pm

"Nee, ik werk met niemand samen." zei ze toen zacht grommend en ze beukte de wolvin van haar af waarna ze opstond. "Ik heb hem alleen maar ontmoet en hij heeft me geholpen. Meer niet dus zolang je niet weet wat er speelt, DONDER OP!" beet ze Delaney toe waarna ze haar de rug toekeerde en van plan was om verder te lopen. Heel even stond ze ontzet toe te kijken. Maar gelijk herinnerde Delaney zich weer dat in die tien jaar zij vergeten was. De witte wolvin onder de Shapeshifters een herinnering was. Haar ogen werden waterig, nog iets wat Setherian haar had afgenomen.. Langzaam stapte ze naar voren en veranderde terug. Tijd om na te denken hoe ze er nu uit zag terug bij de levenden. Snel trok ze de kleren aan die ze aan een tasje rond haar been had gebind en ademde diep in. "Setherian Fel'dan, dat is de naam van degene die me alles heeft afgenomen.." Haar stem sloeg bijna over terwijl ze haar hand op het meisje haar schouder legde. "Vertel me, waren er wezens bij hem.. Die menselijk leken maar aboluut niet waren niet zoals jij of ik?" Geholpen.. Seth had haar ook eerst geholpen voor hij haar liet doodbloeden en summon maakte.. Nee hij was niet te vertrouwen..

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not do mei 10, 2012 11:50 pm

A I S H A
Sleep my friend and you will see that dream is my reality
They keep me locked up in this cage
Can't they see it's why my brain says Rage

Ze had niet door dat de wolvin een beetje ontzet was door haar opmerking. Dat iets haar had geraakt al wist Aisha zelf niet wat dat nou precies geweest was. Opeens werd er iets gezegd en het klonk minder raar dan dat de wolf had gesproken. Ze draaide zich om en achter haar stond gewoon een normale vrouw. Ze vertelde haar zijn hele naam en ze knikte. "Die kwam ik inderdaad tegen ja." mompelde ze en ze draaide zich om op het moment dat de dame een hand op haar schouder had gelegd. Ze vroeg haar of er wezens bij hem geweest waren en ze knikte. De vrouw voelde vertrouwd aan bij haar. Misschien dat het kwam omdat ze ook de man kende of misschien omdat het kwam omdat ze gewoon grotendeels hetzelfde waren. Aisha haalde even diep adem en ontspande een klein beetje. "Ik zal je het wel helemaal vertellen anders is het al helemaal niet duidelijk ben ik bang." zei ze toen wat rustiger tegen de vrouw waarna ze zich zo goed mogelijk probeerde te herinneren wat er was gebeurd.
"Ik was opzoek geweest naar eten en had het vuur geroken. Een man zat erbij en hij leek te slapen. Ik rende erheen, verstapte mezelf en hij werd wakker. Hij bedankte iemand.. uhm.. Selene was het volges mij. Daarna werd hij knap boos, ik gedroeg me enorm dom, hij brandmerkte dingesde me en daarna was hij opeens heel vriendelijk tegen me. Hij liet allemaal wezens zien die Summons waren of iets dergelijks. Zelf wist ik nog niet dat ik een shifter was en omdat ik zelf niet durfde heeft hij me moeten dwingen. Daarna was ik een beetje boos maar dat was het wel." zei ze en ze haalde haar schouders op. Hij had gezegd dat er geen catch aan het brandmerk gezeten had, alleen dat ze niet aangevallen zou worden door die wezens van hem. "Wat is er precies zo erg aan hem? Als ik vragen mag dan en als je antwoord wil geven." vroeg ze. Het laatste had ze snel uitgesproken en ze keek naar de vrouw die voor haar stond. Ze begreep er even helemaal niets meer van. Waarom had ze zo gereageerd?

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not vr mei 11, 2012 5:24 am

Delaney
This ain't no happy place to be
There's nothing nice around me
Nothing nice about me
Oh almost everyone agrees

Het meisje haalde even diep adem en ontspande een klein beetje. "Ik zal je het wel helemaal vertellen anders is het al helemaal niet duidelijk ben ik bang." zei ze toen wat rustiger tegen de vrouw waarna ze zich zo goed mogelijk probeerde te herinneren wat er was gebeurd.
"Ik was opzoek geweest naar eten en had het vuur geroken. Een man zat erbij en hij leek te slapen. Ik rende erheen, verstapte mezelf en hij werd wakker. Hij bedankte iemand.. uhm.. Selene was het volges mij. Daarna werd hij knap boos, ik gedroeg me enorm dom, hij brandmerkte dingesde me en daarna was hij opeens heel vriendelijk tegen me. Hij liet allemaal wezens zien die Summons waren of iets dergelijks. Zelf wist ik nog niet dat ik een shifter was en omdat ik zelf niet durfde heeft hij me moeten dwingen. Daarna was ik een beetje boos maar dat was het wel." zei ze en ze haalde haar schouders op. "Wat is er precies zo erg aan hem? Als ik vragen mag dan en als je antwoord wil geven." vroeg ze. Het laatste had ze snel uitgesproken en ze keek naar Delaney die voor haar stond. Delaney slikte en voelde automatisch op haar nek. Waar enkele restanten van haar brandmerk zat. Eerst die van Setherian en daarna die van Mariah.. Ze slikte terwijl ze het meisje aankeek. "Hij brandmerkte je.. Zodat hij je ziel kan opeisen en je een wezen kan worden zoals diegene die je daar had gezien. Een summon, noch dood noch levend.. Zoals ik ooit was." Ze ademde diep in en keek het meisje recht aan. "Twaalf of zelfs dertien jaar geleden ontmoette ik hem.. In het oude land.. Hij redde mijn leven en ik zette mijn poot naast hem. Mijn eigen eed bracht uiteindelijk mijn dood. Hij beloofde me voor me te zorgen en dat deed hij ook. Het zal je wellicht niets zeggen, maar hij had toen der tijd een relatie met een Elf. Haar naam was Mimi. Ze hadden samen drie kinderen maar tijdens die bevalling was Mimi veranderd in vampier. Ze waren inhalig genoeg nog een kind te willen. En zelfs toen ik al weer in het bos leefde en hij de enigste wie ik ooit lief had gehad had vermoord.. Vroeg hij me een kind voor hem te dragen. Ik accepteerde.. Maylaine. Ze scheurde mijn buik open waardoor ik direct stierf. Hij maakte me zijn slaafje voor elf jaar lang! Mariah maakte me levend zodat ik mijn dochter bij kan staan nu ze onze leader is geworden." Langzaam haalde ze adem en keek het meisje aan. "Hij nam alles van mij af, de volgende keer dat ik hem zie.. Scheur ik zijn keel door, of ik sterf terwijl ik het probeer." Haar ogen waren ijskoud geworden, door over hem te praten. Woedde stroomde door haar aderen. Maar niet jegens dit meisje. Ze wist niets over zichzelf. Laat staan wat haar te wachten stond als Seth haar ziel zou opeisen..

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not vr mei 11, 2012 6:52 am

A I S H A
So what if you can see,
The darkest side of me?
No one would ever change this animal I have become.
Help me believe, it's not the real me.
Somebody help me tame this animal.

Ze keek afwachtend naar de dame voor haar en hoopte maar dat ze niet boos was en dat zij een logische verklaring had voor haar reactie enkele momenten eerder. Net als dat ze hoopte dat de dame haar niet vertelde dat er wel een catch achter het brandmerk gezeten had. "Hij brandmerkte je.. Zodat hij je ziel kan opeisen en je een wezen kan worden zoals diegene die je daar had gezien. Een summon, noch dood noch levend.. Zoals ik ooit was." Bij die zin werden haar ogen even groot en ze kon zich wel voor haar kop slaan. Hoe had ze zo dom kunnen zijn! Ze had zich nog afgevraagd wat de catch zou zijn maar ze had hem geloofd. Blijkbaar een hele grote fout. Ze ging verder met vertellen en rustig bleef Aisha op de plek staan. Ze was half versteend blijven staan terwijl ze luisterde naar wat haar werd gezegd. "Twaalf of zelfs dertien jaar geleden ontmoette ik hem.. In het oude land.. Hij redde mijn leven en ik zette mijn poot naast hem. Mijn eigen eed bracht uiteindelijk mijn dood. Hij beloofde me voor me te zorgen en dat deed hij ook. Het zal je wellicht niets zeggen, maar hij had toen der tijd een relatie met een Elf. Haar naam was Mimi. Ze hadden samen drie kinderen maar tijdens die bevalling was Mimi veranderd in vampier. Ze waren inhalig genoeg nog een kind te willen. En zelfs toen ik al weer in het bos leefde en hij de enigste wie ik ooit lief had gehad had vermoord.. Vroeg hij me een kind voor hem te dragen. Ik accepteerde.. Maylaine. Ze scheurde mijn buik open waardoor ik direct stierf. Hij maakte me zijn slaafje voor elf jaar lang! Mariah maakte me levend zodat ik mijn dochter bij kan staan nu ze onze leader is geworden." Ze zag dat de vrouw langzaam adem haalde en naar haar keek. Ondertussen had de jongedame al een beetje de link gelegd tussen wat haar eerder vertelt was door de magiër en wat haar nu werd vertelt door de dame voor haar. Hij had het wel degelijk over haar gehad. Alsof hij het had gehad over een huisdier. Haar maag draaide bijna om en ze knipperde enkele keren met haar ogen. Ze wist niet wat ze moet doen en ze had eerder de neiging om weg te rennen dan om hier te blijven om geconfronteerd te worden met haar fout. Toch bleef ze stil staan en bewoog verder geen spier. De ogen van de dame waren ijskoud geworden en ze kon de woede zelf bijna voelen die door haar heen ging. Hoe moest het voor haar zijn geweest? Hoe zou ze zich voelen? Even kort opende ze haar mond om iets te zeggen maar toen er geen geluid uit kwam klapte ze die weer dicht. Enkele seconden later begon ze toch te praten met een zachte rilling in haar stem. "Hij had het wel over je. Hij zei dat er een andere was geweest, ook een wolf." begon ze zacht en automatisch gleed haar blik naar de grond. "Dus... Hij kan doen wat hij wilt met me?" vroeg ze met walging in haar stem. Ze werd er gewoon bang van. Ze keek met grote ogen naar de dame voor zich en het gevoel van misselijkheid overviel haar. Ze zette enkele passen achteruit, hoewel ze nog steeds naar de vrouw keek, haar hart pompte gigantisch snel en ze voelde het bekende drukkende gevoel weer in haar borstkas. Ze had gemengde gevoelens en zoals altijd wist ze niet hoe ze er mee om moest gaan. Ze moest hier weg!

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not ma mei 14, 2012 7:56 am

Mimi~ schreef:

Delaney
This ain't no happy place to be
There's nothing nice around me
Nothing nice about me
Oh almost everyone agrees

Even kort opende ze haar mond om iets te zeggen maar toen er geen geluid uit kwam klapte ze die weer dicht. Enkele seconden later begon ze toch te praten met een zachte rilling in haar stem. "Hij had het wel over je. Hij zei dat er een andere was geweest, ook een wolf." begon ze zacht en automatisch gleed haar blik naar de grond. "Dus... Hij kan doen wat hij wilt met me?" vroeg ze met walging in haar stem. Delaney slikte zacht. Ze wist het. Die klootzak.. Maar langzaam schudde ze haar hoofd. "Zolang je niet sterft zal hij niets kunnen beheersen. Je bent nog vrij, tot je sterft. Dan zal hij je een summon kunnen maken. Tot die tijd zal hij je met geen vinger van hem kunnen aanraken." Ze glimlachte waterig en zuchtte zacht. "Ik zal er voor zorgen dat hij ons volk met geen vinger meer aanraakt." Ze gromde zachtjes bij de gedachte aan Seth en kneep haar hand woest samen. "Ik zal jou beschermen, en Maylaine en ons hele volk. Setherian Fel'dan zal niemand van mijn volk pijn doen. Daar kan ik je van verzekeren." Ze zuchtte zacht en sloot haar ogen even. Niet wetend hoe ze dit ooit kon goed maken.

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not di mei 15, 2012 4:15 am

A I S H A
So what if you can see,
The darkest side of me?
No one would ever change this animal I have become.
Help me believe, it's not the real me.
Somebody help me tame this animal.

"Zolang je niet sterft zal hij niets kunnen beheersen. Je bent nog vrij, tot je sterft. Dan zal hij je een summon kunnen maken. Tot die tijd zal hij je met geen vinger van hem kunnen aanraken." Werd haar vertelt. Ze bleef staan. Ondanks dat ze zo graag weg wilde bleef ze staan. Haar nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze bij de onbekende vrouw bleef. Ze kende haar niet, wist niet of ze haar wel wilde leren kennen maar ze voelde zich ergens ook wel veilig omdat ze meer wist over haarzelf dan zij op het moment. Ze gromde zacht enkele woorden en ze zag dat ze haar handen samen kneep. Even kneep de vrouw haar ogen dicht en Aisha liet zich weer tegen de boom aan zakken om zo haar handen voor haar gezicht te houden. Ze probeerde rustig adem te halen maar de kramp uit haar borstkas verdween dit keer niet. Ze wilde het ook eigenlijk niet, dat het weg ging. Ze hield nu haar hoofd tussen haar benen in de hoop dat ze wat rustiger werd maar ze voelde alweer de bekende woede door haar heen stromen. Hoe had ze zo dom kunnen zijn zich in de maling te laten nemen! Dacht ze geïrriteerd en ze opende haar gesloten ogen, een dierlijke glans lag er in verscholen en ze stond op. De kramp in haar borst werd steeds erger en ze gromde zacht. "Er is niemand, die mij zomaar belazerd waar ik bij sta. Ik scheur hem in stukken en laat zijn karkas achter voor de raven!" gromde ze woedend en ze voelde haar lichaam de verandering doorzette. Ze begon langzaam haar controle te verliezen en voelde hoe haar lichaam trilde door de spanning.

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not ma mei 21, 2012 4:16 am

Delaney
This ain't no happy place to be
There's nothing nice around me
Nothing nice about me
Oh almost everyone agrees

Ze gromde zacht. "Er is niemand, die mij zomaar belazerd waar ik bij sta. Ik scheur hem in stukken en laat zijn karkas achter voor de raven!" gromde ze woedend en ze voelde haar lichaam de verandering doorzette. Ze begon langzaam haar controle te verliezen en voelde hoe haar lichaam trilde door de spanning. Delaney merkte het op. Alles aan de gestalte van dit meisje. Hoe Del haar eerste jaren had doorgemaakt was dit. Langzaam slikte ze terwijl Delaney het meisje aankeek. Hoewel Del er nog aardig jong uit zag loog de leeftijd van haar dochter er niet om. Ze glimlachte bij die gedachte zacht maar haar ogen werden toch wat harder terwijl ze haar hand op de schouder legde van Aisha. "Laat het los en houd je niet in. Verstop je jezelf gaat je andere kant een eigen leven leiden. Omarm je haat en laat het je voeden." Klonk haar stem zacht terwijl ze Aisha recht aan bleef kijken.

-klein flutje

Onderwerp: Re: You scare the hell out of me... or not do jun 14, 2012 10:44 pm

A I S H A
So what if you can see,
The darkest side of me?
No one would ever change this animal I have become.
Help me believe, it's not the real me.
Somebody help me tame this animal.

De controle verliezen, dat was waar ze het meest bang voor was. Als ze zichzelf niet meer kon vertrouwen, laat staan een ander. Even was haar aandacht alleen maar gefixeerd op een enkel ding, vluchten. Haar gedachten werden doorbroken door de vrouw die een hand op haar schouder legde. Haar woorden leken haar langzaam weer terug te halen en ze stopte langzaam met trillen. Ze bleef diep adem halen en zoals altijd onderdrukte ze het weer. Het was iets geworden wat voor haar normaal was, onderdrukken wat ze was. "Laat het los en houd je niet in. Verstop je jezelf gaat je andere kant een eigen leven leiden. Omarm je haat en laat het je voeden." zei ze tegen haar en een beetje verbaast keek ze naar de vrouw voor haar. Ze bleven elkaar aankijken en ze schudde haar hoofd. "Ik kan niet omarmen wat ik voel." gromde ze met een duistere klank in haar stem die niet echt op haar eerdere klank had geleken. Het was een klank die voorkwam uit haar haat en woede maar al snel glansden haar ogen ook niet meer van de bloedlust en keek ze weer kalm voor zich uit. "Ik zal het nooit omarmen, nooit." zei ze toen nog kil.