.:New home?:.

Onderwerp: .:New home?:. di jun 12, 2012 7:48 am

De dag was rustig begonnen. Anani zat op een hele hoge tak, Met haar rug tegen de boom geleund.Ze sneed met haar mes, stukken hout uit een afgebroken tak. Het werd al een kleine punt aan het eind. Ze had een tanden stoker gemaakt van een afgevlogen stukje hout. Ze sabelde er op, terwijl ze verveeld bezich was. Haar oogleden stonden half dicht, en verborgen half haar blauwe ogen. Ze schraapte met haar berg schoenen stukken mos van de tak, waar ze op zat. Ze zuchtte, en liet de tanden stoker uit haar mond glijden. Ze keek naar het uitzicht dat ze had anaf hier. Ze zat in een grote robuuste eik. Hij stond boven op een brote berg, met was jungle en bomen er omheen. Ze zag het landschap van de omgeving waar ze nu weer terecht was gekomen. Haar reis duurde nu al zo lang. Ze speelde even met de bandjes rond haar hand. Ze had wat modder op haar gezicht, en veegde het weg. Ze zag kastelen, rivieren, bossen, vlaktes en steden. Mischien zou ze hier nu eindelijk een echt thuis kunnen vinden? Zoals haar vader haar lang geleden had gezecht? Ze was nog maar 12 toen hij overleed. Ze had het niet aangekund, ze wilde vrij zijn. En dat was ze zeker geweest. Nu wist ze hoe het was, om te overleven, om voor jezelf te zorgen. Hoe het was om te leven in goede en slechte tijden. Ze had heel veel voor zichzelf moeten zorgen, ze kon ook niet anders, want ze was alleen. Ze had nog geluk dat haar Shapeshifter een Tijger was. Een goed roof dier, die op herten koeien en dat soort beesten kon jagen. Zo had ze toch veel benodigdheden. En toen ze klein was, had ze veel van hun healer geleerd, over mediceinen, en het gebruik ervan. Daar was ze nu erg blij mee, anders had ze het niet gered. Opeens hoorde ze geritsel boven haar. Ze keek omhoog, en grinnekte. Ze zag een rode staart tussen de bladeren weg glippen. Ze ging wat beter zitten, en kuchtte. Het volgende moment, vielen er op hun beurt, drie eikeltjes uit de boom. Ze vielen op haar hoofd, 'pok' 'pok' 'pok'. Bedust en verbaasd keek Anani omhoog. ''Peach!'' Ze riep ironsich naar de kleine rode pluizenbol. Hij stak zijn ronde gezichtje uit de bladeren, en maakte wat schurkende geluidjes. Hij had schilvers rond zuin snuit van de lekkernij. Het was een goed idee geweest om in deze boom even uit te rusten. Ach, alleen was ze dus niet. Ze had Peach, en ze was blij met hem. Het was een lieve aanhankenlijke rode panda. Waggelend liep hij over een tak, maar hij bleek net even te zwaar, en de tak brak. Het beestje schreeuwde even. Maar hij kwam veilig op Anani's schoot terecht. Hij schudde zijn hoofd en nieste, daarna keek hij zijn vriendin met scheef hangend hoofdje aan. Anani lachtte vrolijk om zijn dommige acties, hij kon haar altijd oprvolijken. Vaak haalde hij der uit lnge gedachten. Dat maakte dez eenzaamheid wat dragenlijker. Ze aaide hem over zijn bolletje, en hij sloot genietend zijn oogjes. Een schattig schurkend geluidje kwam uit zijn bekje, en zijn dikke zachtte staart ging om haar hand heen. Ze waren echte maatjes. Ze had hem als klein gevonden, achtergelaten. Waarom wist ze niet, en ze zou het ook nooit weten, maar dat maakte haar ook niet veel uit, ze was blij met hem. Ze maakte geluidjes terug en ze speelde even. Opeens hoorde ze geluiden achter zich, of beter gezegd, onder haar. Meestal had ze gedacht dat dit een ander dier was, dat rond dwaalde. Maar dit ritme aan lopen, deed haar niet denken aan een normaal iemand of dier. Verscholen achter de bladeren, keek ze naar beneden. Ze zag een schaduw staan. Ze keek Peach aan, die vragend naar haar terug keek. Hij had het duidenlijk ook opgemerkt. Ze knikte met haar hoofd naar rechts, wat beteknde, dat hij bij haar op schouder kon komen zitten. Met een tevreden, zwiep van zijn staart sprong Peach bij haar. Op hun hoedde, klommen ze uit de boom. Ze bleef achter de boom, waar de ersoon, of iets niet was. Ten slotte ging ze achter de boom vandaan. Ze wist niet hoe dit zou lopen, maar al twee jaar had ze met niemand meer écht contact gehad, ze was nieuwsgierig, Het kon goed gaan. Maar het kon ook fout gaan, dan zou ze zich moeten bewijzen. Maar als ze zou moeten vechten, zou ze er niet voor uit de weg gaan. Het was tijd, voor een nieuw leven.

*Everyone, is welcome ^^*

Onderwerp: Re: .:New home?:. di jun 12, 2012 8:11 am

Ademas had het op het lopen gezet toen hij geroep had gehoord een tijd geleden, het had geklonken alsof er iets of iemand in nood was, vermoedelijk een dier. Hij was geen goede vechter en het was vooral onverstandig om hier naar toe te gaan aangezien dit nog wel eens slecht kon aflopen zo ver van ridder gebied. Alleen Ademas had moed, wat niet goed in combinatie ging met zijn onvermogen met het vechten. Hij droeg het zwaard dan wel bij zich alleen hij kon het enkel trekken. Hij kon er niet eens goed mee uit halen, hij had een sneller drafje dan een looppas of snelwandelen, aangezien het voor hetzelfde geld een kleiner wezen bedreigt door een roofdier kon zijn. Hij moest dan op goed geluk te werk gaan en hopen dat hij niet ongelukkig zou eindigen als eten. Het voordeel was dat vampieren uitgestorven waren dus dat scheelde, hij wou niet eindigen als een hersenloze bloedzuiger en angst hebben voor knoflook of een kruis. Ademas keek rond maar zag niks, door zijn eigen ademhaling en draf kon hij niks anders horen dan zichzelf. De stilte werd eenmalig verbroken door een kort gekraak wat hij niet kon plaatsen, tot hij een ruk voelde. Hij was blijven hangen aan een tak en op de grond gegleden. Hij keek beschaamd rond en maakte een triomfantelijk sprongentje in gedachte toen hij zag dat niemand deze grote falende actie had kunnen zien. Ademas hield stil toen hij geen flauw idee had of hij de plaatst al gepasseerd had of niet, hij had al een flink stuk gelopen en niks aangetroffen. Hij zag een gebroken tak op de grond en keek naar de tak boven hem. Hij zag lichte tekenen dat die kapot was gegaan door een te groot gewicht. "Slim gedaan... je bent hier voor ni..." wou hij zichzelf toespreken alleen hij zag een schaduw, een lichte schim die achter een boom vandaan werd geworpen. Ademas trok voorzichtig het zwaard en klemde het in beide handen vast, het was geen schaduw van een dier, dat was zeker. "Wie is daar?!" riep Ademas richting de schaduw en liep in een zijwaartse boog die kant op om de eigenaar van de schaduw te kunnen bekijken.

(effe wennen)

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 4:02 am

Anani, gleed voorzichtig uit de boom. Ze was op haar hoedde, en Peach zat op haar schouder. Haar hand taste tegen de boom aan, en ze keek er geruisloos langs. Haar helder blauwe ogen, keken naar een jongetje. Of, beter gezegd, puber. Anani schatte hem een jaar of 15/16. Hij zag dat hij overeind krabbelde, waarscheinlijk was hij gevallen. Ze keek Peach vragend aan, die zijn kopje ook scheef hield. Hij snuffelde met zijn neusje in de lucht, en maakte een geluidje. Ze bekeek de jongen nogmaals, hier hoefde ze echt niet bang voor te zijn, of op haar hoedde. Deze jongen zou eerder bang zijn voor haar, met haar wilde uiterlijk. Ze betwijfelde of hij dat was, dat zou niet. Ze zag hoe hij onhandig een zwaard uit de hoes haalde. Ze hoorde hem mompelen. Uiteindelijk, kwam ze met Peach op haar schouder achter de eik vandaan. "Slim gedaan... je bent hier voor ni..." Nu had hij haar ook opgemerkt, en zijn woorden stokte. Ze kwam uit de schaduwen, en nam hem scherp en nieuwsgierig op. "Wie is daar?!" Ze stapte op hem af. Maar op 4 meter afstand, bleef ze staan. Ze hief haar kin ietwat omhoog, haar oordeel over deze jongen kon ze niet bedenken. Hij zag er slordig uit, zijn zwarte haren, hingen met pieken op zijn hoofd. Zijn ogen waren groen, en leken onzeker. Het zwaard dat hij vast had, daar leek hij nog mee te moeten leren omgaan. Haar stem was zuiver, maar scherp. '' Wat moet je van me Knight?'' Haar handen gleden soepel langs haar riem, waar in het omhulsel haar grote mes zat. Ze wist dat de jongen geen bedrijging was. Maar vreemdelingen vertrouwde ze niet snel. Peach zat nog op haar schouder, en hij was nieuwsgierig. Zijn staart zwiepte langs haar half lange rode haar, en hij sprong soepel van haar schouder. De half volwassen rode panda, liep op de jongen af. Mischien zou hij Peach kwaad doen, maar dat rade Anani hem sterk af. Want dan zou hij het er niet levend vanaf brengen. Het schattige rode beestje, liep op de jogen af, en rook aan hem. Hij maakte wat schurkende geluidjes, en sloeg met zijn pootje tegen zijn broek. Anani zag hem denken, en Peach deed zijn bekje al open. Ze was hem gelukkig voor. 'Peach, dat is geen eten. Blijf van de vreemdeling af. '' Peach draaide zijn hoofdje om, ze keek hem een beetje streng aan, waarnaar hij zich een beetje mopperend omdraaide en terug liep. Hij klom langs haar zij omhoog, op haar schouder, en ze aaide hem. Hij drukte zijn neusje tegen haar hand. Toen keek ze de jongen weer onderzoekend aan. '' De naam is Anani, en jij bent?''

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 4:14 am

Een meisje stapte op hem af. Maar op 4 meter afstand, bleef ze staan. Ze hief haar kin ietwat omhoog. Haar stem was zuiver, maar scherp. '' Wat moet je van me Knight?'' Haar handen gleden soepel langs haar riem, waar in het omhulsel haar grote mes zat. Een rood beest zat nog op haar schouder, en hij leek nieuwsgierig. Zijn staart zwiepte langs haar half lange rode haar, en hij sprong soepel van haar schouder. De half volwassen rode watdanook, liep op hem af. Het veels te pluizige rode beestje, liep op Ademas, en rook aan hem. Hij maakte wat schurkende geluidjes, en sloeg met zijn pootje tegen zijn broek. 'Peach, dat is geen eten. Blijf van de vreemdeling af. '' zei het meisje. Peach draaide zijn hoofdje om -zobleekhetbeestteheten-, het meisje keek het dier een beetje streng aan, waarnaar hij zich een beetje mopperend omdraaide en terug liep. Hij klom langs haar zij omhoog, op haar schouder, en ze aaide hem. Hij drukte zijn neusje tegen haar hand. Toen keek ze de jongen weer onderzoekend aan. '' De naam is Anani, en jij bent?'' vroeg ze. Ademas stopte het zwaard terug in de schede na een vluchtige blik, "Ademas, de meeste noemen me Adam, tweede a spreek je uit als E. Ja, ik ben een leerling knight... binnenkort." zei Ademas. Hij keek kalm naar Anani en bedacht zich dat ondanks haar verwilderde uiterlijk ze waarschijnlijk geen gevaar zou zijn, het kleine beestje dat Peach bleek te heten was daar een bewijs van.. of ze moest een Loner zijn die iedereen ontweek op Peach na. Alleen dan zou ze niet te voorschijn zijn gekomen. Ademas knikte "Wat is dat voor een dier... heb ze nog nooit gezien." zei Ademas terecht nieuwsgierig aangezien het er nogal pluizerig uit zag en wel redelijk lollig. Misschien had hij er vroeger eentje gezien.. voordat zijn hoofd leeg werd, want hij keek met een terrechte interesse naar het beestje. Ademas stak zijn hand in zijn buidel en haalde er een stuk brood uit. "Dit rook je vast," zei hij richting eht beestje. Hij stak het een beetje uit richting Anani en haar pluizebol.

-lol, best lollig om met Ademas te posten-

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 7:33 am

Anani keek de nieuwsgierig jongen aan. Hij leek wat meer te ontspannen. Het was hem waarscheinlijk duidenlijk geworden dat Anani geen gevaar was. Ze ontspande zelf ook wat meer, en lachtte even. Anani zag, hoe de jongen verwondert naar Peach keek. Toen Peach terug kwam, en weer op haar schouder klom bleef hij hem nakijken. Hij stapte, wat meer op haar af en stelde zichzelf voor. "Ademas, de meeste noemen me Adam, tweede a spreek je uit als E. Ja, ik ben een leerling knight... binnenkort." Ze bekeek de jongen, en begon hem al meer te mogen. Hij was erg vriendelijk, en hij had Peach geen kwaad gedaan. Hij deed haar zelfs een beetje aan haar jongere broer denken. Het gedrag van de jongens kwamen op sommige dingen overeen. Flash was ook altijd erg nieuwsgierig geweest naar nieuwe dingen. '' Dus, Adam met een E, Prettig kennis te maken, denk ik. '' Ze koelde wat af. Ze had een oordeel, en het was positief, ze was nog wel oplettend. Maar haar vijandige uitdrukking sijpelde langzaam weg. '' Een Knight? Dat zag ik inderdaat. Of beter gezegd binnekort dan, je moet zeker nog getraind worden? Ik heb lang geen mensen meer gezien, zeker geen Knights.'' Ze stopte gemakenlijk haar handen in haar zakken, wat ze vaker deed. Vriendelijker keek ze de jongen nog steeds aan. De aandacht van Adam gingen weer naar Peach, hij kwam dichterbij. '' Wat is dat voor een dier?... heb ze nog nooit gezien.'' Anani keek Peach aan, en lachtte naar haar vriendje. '' Je bedoelt Peach? Ik heb lang geleden geleerd dat hij een kleine rode panda is. '' Het dier, op haar schouder maakte slik geluidjes. en haalde zijn tongetje doorzijn vacht. Toen hij zijn naam hoorde, en begreep dat het over hem ging, stond hij nieuwsgierig met zijn oortjes naar voren te kijken. Toen Adam wat oud brood uit zijn buidel pakte, begon Peach bijna op haar schouder te hupsen. "Dit rook je vast," zei hij richting het beestje. Zijn staart zwiepte, en zijn oogjes waren groot. Toen Adam zijn hand uit stak, sprong Peach soepel over op zijn schouder. Adams en Anani stonden nu dicht genoeg bij elkaar. Gemakkenlijk ging peach op de schouder zitten, en peuzelde gulzig het broodje op. Anani lachtte ''Ik denk dat je er een nieuw vriendje bij hebt. '' Grapte ze, waarna ze tegen Peach verwoorde, '' Peach doe niet alsof je nooit te eten krijgt.'' De rode panda keek met grote ogen op, en at toen rustig verder. Ze keek de jongen aan, en knikte even naar het gras onder de boom. Ze liep er naar toe, en ging tegen de stam van de boom zitten, hiervandaan op de heuvel had je een goed uitzicht over het uitgestrekte landschap. Ze hief haar rechter knie op, en liet daar ook haar rechter hand op rusten. Ze keek over het andschap uit. ''Kom er bij zitten, als ik iemand wil leren kennen wil ik een leuk gesprek. Staand vind ik dat niks, en het gras is niet langer nat meer van de douw.''

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 8:37 am

'' Dus, Adam met een E, Prettig kennis te maken, denk ik. '' Ze koelde wat af. '' Een Knight? Dat zag ik inderdaad. Of beter gezegd binnenkort dan, je moet zeker nog getraind worden? Ik heb lang geen mensen meer gezien, zeker geen Knights.'' Ze stopte gemakkelijk haar handen in haar zakken. Vriendelijker keek ze de jongen nog steeds aan. De aandacht van Adam gingen weer naar Peach, hij kwam dichterbij. '' Wat is dat voor een dier?... heb ze nog nooit gezien.'' Anani keek Peach aan, en lachtte naar haar vriendje. '' Je bedoelt Peach? Ik heb lang geleden geleerd dat hij een kleine rode panda is. '' Het dier, op haar schouder maakte slik geluidjes. en haalde zijn tongetje doorzijn vacht. Toen hij zijn naam hoorde, en begreep dat het over hem ging, stond hij nieuwsgierig met zijn oortjes naar voren te kijken. Toen Adam wat oud brood uit zijn buidel pakte, begon Peach bijna op haar schouder te hupsen. "Dit rook je vast," zei hij richting het beestje. Zijn staart zwiepte, en zijn oogjes waren groot. Toen Adam zijn hand uit stak, sprong Peach soepel over op zijn schouder. Adams en Anani stonden nu dicht genoeg bij elkaar. Gemakkenlijk ging peach op de schouder zitten, en peuzelde gulzig het broodje op. Anani lachtte ''Ik denk dat je er een nieuw vriendje bij hebt. '' Grapte ze, waarna ze tegen Peach verwoorde, '' Peach doe niet alsof je nooit te eten krijgt.'' De rode panda keek met grote ogen op, en at toen rustig verder. Ze keek de jongen aan, en knikte even naar het gras onder de boom.. ''Kom er bij zitten, als ik iemand wil leren kennen wil ik een leuk gesprek. Staand vind ik dat niks, en het gras is niet langer nat meer van de douw.
Ademas keek glimlachend naar Peach die op zijn schouder zat, hij liep ook richting de boom voorzichtig dat Peach niet zou vallen. Hij ging met zijn rug tegen de boom zitten en zuchtte even, “Wat ben ik blij.. dat jij het was en geen … ik weet niet wat dan ook. Iets wat mij had gezien als.. .slachtoffer.” zei Ademas. Hij zuchtte nogmaals en kraakte zijn knokkels zacht. Hij glimlachte breed en keek naar Anani “Dus, je hebt lang geen mensen gezien? Waar kom je vandaan? En je bent zelf toch ook een mens,” zei Ademas met een grijnsje voor hij weer voor zich uitkeek naar het landschap. Nu hij goed kon opletten merkte hij dat het een mooi uitzicht was en nog volledige in de natuurlijke glorie, geen rotzooi of gebouwen die het verbraken. Dit was een vredige en harmonieuze plek, geen plek voor Grimseaver, het zwaard dat aan zijn rug hing. Hij wist dat het een sterk zwaard was, maar ook dat hij het verre van gebruiken kon.

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 9:32 am

Ze liep naar het gras, en ging rustig zitten met haar rechter knie omhoog, waar haar arm en hand op rustte. Ze keek een beetje dromerig voor zich uit, en zag hoe Adam voorzichtig ook naar haar toe liep. Hij keek uit dat Peach niet viel, wat ze lief vond. Toen hij tegen de boom aanzat zat, gaf Peach een kopje met zijn wang. Hij sprong over naar Anani, die hem ook nog even een krabbel achter zijn oor gaf, en toen krabbelde hij langs de boom omhoog. Hij vond het heerlijk om op ondekking te gaan in de bomen. Anani keek hem even na, tot hij achter de bladeren verdween. ''Ik heb hem gevonden toen hij nog maar een jonkie was, achtergelaten. Ik had medeleiden, geen teken van leven om hem heen, zo aleen. Dus nam ik hem mee, sindsdien zijn we maatjes. In het begin gaf ik hem melk van koeien waar ik langs kwam, later at hij alles uit bomen en struiken wat hij kon vinden. Ik vond hem in een perzik boom, vandaar de naar Peach.'' Ze keek Adam toen vriendelijk aan. “Wat ben ik blij.. dat jij het was en geen … ik weet niet wat dan ook. Iets wat mij had gezien als.. .slachtoffer.” Ze lachtte even. Ze kon zich dat goed indenken, op haar reis was ze genoeg wezens tegengekomen, die je niet wilde tegenkomen.'' Dat kan ik me voorstellen. Maak je geen zorgen, ik doe je niks. Ik mag je denk ik wel.'' Ze ging even gemakenlijker zitten, en glimlachtte. “Dus, je hebt lang geen mensen gezien? Waar kom je vandaan? En je bent zelf toch ook een mens,” Was opeens de vragen waterval, Anani keek hem grappend aan. '' Woow meneertje, dat zijn veel vragen. Niet erg hoor, ik zal het je vertellen, als je ze geheim houd, en ik je kan vertrouwen. Dat kan ik toch?'' Ze keek hem even vragen aan. Maar haar ogen vernouwde wel even waarschuwend scherp. Ze lachtte toen weer, en begon te vertellen. ''Maar goed, inderdaat ik heb dus al heel lang geen mensen meer gezien. Dat komt, omdat ik al heel lang reis. Door bossen heuvels verlaten dorpen en steden, ik ben nu denk ik 2 jaar onderweg. '' Ze kuchtte even, en haalde haar hand door haar rode haar. '' Ik ben bij mijn famillie weg gegaan, omdat mijn vader overleed. Hij zei dat ik mijn eigen weg moest zoeken, dat heb ik gedaan. Ik heb mijn moeder en broertje, die er nog wel waren met meer vrienden en famillie achter gelaten. Ik moest vrijheid hebben, om mijn hoofd te legen. In het begin was het moeilijk, maar ik leerde om voor mijzelf te zorgen. Na een tijdje ging ik van de vrijheid genieten, het was de beste keuze ooit, al mis ik natuurlijk wel mijn famillie. '' Ze keek de jongen aan. ''Ik kom hier heel ver vandaan dus, 2 jaar afstand.Waar ik woonde, dat hete volgendsmij Camalia, een grote stad. Maar het was een natuurlijke stad tussen bomen met hutjes en dergenlijk. Nadat mijn vader overleed, voelde ik me er niet meer thuis. Dus ik vertrok.'' Ze kuchtte even, en dacht aan de mooie herinneringen. Het was een leuk leven geweest. Maar het had niet meer bij haar gepast. '' Ik had een broertje, waar ik goed mee kon opschieten. Hij was toen,. 14, dus moet hij nu 16 zijn. Je doet me aan hem denken, al was hij blond, en had de kleur cycaan ogen. Maar evengoed, je gedrag doet me aan hem denken, altijd nieuwsgierig en vriendelijk. Soms hadden we ruzie, maar dat werd snel weer bijgelegd. En anders zorgde onze moeder daar wel voor'' Ze lachtte. '' Peach heb ik gevonden toen ik een half jaartje aan het reizen was, door hem was de eenzaamheid gelukkig wat dragenlijker. '' De laatste vraag, was ze wat langer mee, en dacht aan zijn reactie. mischien zou hij schrikken want hij bleek het totaal niet te verwachten. '' En je laatste vraag. Ja, zo zou je het kunnen zien, ik ben een mens. Maar ben alleen.. Meer dan een mens. Nee, geen tovenaar. Ik, ben een Shapeshifter. Een vorm veranderaar, ik kan mijn gedaante in een sibirische tijger veranderen. Het is een groot voordeel voor de jacht. Maak je geen zorgen, ik zal je niks doen''

Onderwerp: Re: .:New home?:. wo jun 13, 2012 9:52 am

''Ik heb hem gevonden toen hij nog maar een jonkie was, achtergelaten. Ik had medeleiden, geen teken van leven om hem heen, zo aleen. Dus nam ik hem mee, sindsdien zijn we maatjes. In het begin gaf ik hem melk van koeien waar ik langs kwam, later at hij alles uit bomen en struiken wat hij kon vinden. Ik vond hem in een perzik boom, vandaar de naar Peach.'' Ze keek Adam toen vriendelijk aan. Ze luisterde naar zijn antwoord waarna ze even lachte. '' Dat kan ik me voorstellen. Maak je geen zorgen, ik doe je niks. Ik mag je denk ik wel.'' Ze ging even gemakenlijker zitten, '' Woow meneertje, dat zijn veel vragen. Niet erg hoor, ik zal het je vertellen, als je ze geheim houd, en ik je kan vertrouwen. Dat kan ik toch?'' Ze keek hem even vragen aan. Maar haar ogen vernouwde wel even waarschuwend scherp. Ze lachtte toen weer, en begon te vertellen. ''Maar goed, inderdaat ik heb dus al heel lang geen mensen meer gezien. Dat komt, omdat ik al heel lang reis. Door bossen heuvels verlaten dorpen en steden, ik ben nu denk ik 2 jaar onderweg. '' Ze kuchtte even, en haalde haar hand door haar rode haar. '' Ik ben bij mijn famillie weg gegaan, omdat mijn vader overleed. Hij zei dat ik mijn eigen weg moest zoeken, dat heb ik gedaan. Ik heb mijn moeder en broertje, die er nog wel waren met meer vrienden en famillie achter gelaten. Ik moest vrijheid hebben, om mijn hoofd te legen. In het begin was het moeilijk, maar ik leerde om voor mijzelf te zorgen. Na een tijdje ging ik van de vrijheid genieten, het was de beste keuze ooit, al mis ik natuurlijk wel mijn famillie. '' Ze keek de jongen aan. ''Ik kom hier heel ver vandaan dus, 2 jaar afstand.Waar ik woonde, dat hete volgendsmij Camalia, een grote stad. Maar het was een natuurlijke stad tussen bomen met hutjes en dergenlijk. Nadat mijn vader overleed, voelde ik me er niet meer thuis. Dus ik vertrok.'' Ze kuchtte even,. '' Ik had een broertje, waar ik goed mee kon opschieten. Hij was toen,. 14, dus moet hij nu 16 zijn. Je doet me aan hem denken, al was hij blond, en had de kleur cycaan ogen. Maar evengoed, je gedrag doet me aan hem denken, altijd nieuwsgierig en vriendelijk. Soms hadden we ruzie, maar dat werd snel weer bijgelegd. En anders zorgde onze moeder daar wel voor'' Ze lachtte. '' Peach heb ik gevonden toen ik een half jaartje aan het reizen was, door hem was de eenzaamheid gelukkig wat dragenlijker. '' ze zweeg een paar seconde. '' En je laatste vraag. Ja, zo zou je het kunnen zien, ik ben een mens. Maar ben alleen.. Meer dan een mens. Nee, geen tovenaar. Ik, ben een Shapeshifter. Een vorm veranderaar, ik kan mijn gedaante in een sibirische tijger veranderen. Het is een groot voordeel voor de jacht. Maak je geen zorgen, ik zal je niks doen''
Ademas zweeg even en keek haar aan, “…Ten eerste, het spijt me dat ik het vroeg. Het moest wel zwaar zijn om familie achter te laten,alleen toch kan ik je wel begrijpen ook waarom je het deed. Ten tweede, als je me iets wou doen had je het waarschijnlijk inderdaad allang gedaan.”zei Ademas simpel. Hij zweeg even en keek naar de wolken waarna hij zijn mond opende en naar Anani keek. “Misschien is het wel zo eerlijk. Ookal is het weinig. Mijn geschiedenis is een stuk korter, het was misschien anderhalf jaar geleden… een jaar geleden of twee jaar geleden. Ik ben slecht met tijd. Alleen dat is mijn vroegste herinnering. Ik werd wakker en ik wist niets. Ik werd wakker bij een hooibaal, niks kon ik me herrinneren van vroeger. Alleen dat mijn naam Ademas was, mijn leeftijd nu ben ik 15… dus het was inderdaad twee jaar geleden. Wel toevallig zeg, in ieder geval. Ik weet niks meer van voor die ochtend, enkel mijn naam, leeftijd en dat mij vaak genoeg is verteld dat het streven naar een wereld met rechtvaardigheid en vrede niet goed is. Je moet het zelf uitvoeren, ik wil ….ik wil een ridder worden en rechtvaardigheid brengen. Het enige wat ik heb.. van ik denk voor mijn amnesie is het zwaard dat ik nog altijd bij me draag. Al kan ik het niet eens gebruiken.” Zei Ademas simpel en hij hapte naar lucht. “Aardig kort… toch weet ik het veels te lang te vertellen.”zei hij lachend en keek naar Anani. “Ik weet niets eens of ik familie had, ik weet enkel dat mensen in de stad me niet kenden.”

Onderwerp: Re: .:New home?:. za jun 16, 2012 2:11 am

“…Ten eerste, het spijt me dat ik het vroeg. Het moest wel zwaar zijn om familie achter te laten, alleen toch kan ik je wel begrijpen ook waarom je het deed. Ten tweede, als je me iets wou doen had je het waarschijnlijk inderdaad allang gedaan.”zei Ademas simpel. Anani keek de jongen glimlachend aan. Hij kon haar begrijpen, en ze mocht hem graag. “Misschien is het wel zo eerlijk. Ookal is het weinig. Mijn geschiedenis is een stuk korter, het was misschien anderhalf jaar geleden… een jaar geleden of twee jaar geleden. Ik ben slecht met tijd. Alleen dat is mijn vroegste herinnering. Ik werd wakker en ik wist niets. Ik werd wakker bij een hooibaal, niks kon ik me herrinneren van vroeger. Alleen dat mijn naam Ademas was, mijn leeftijd nu ben ik 15… dus het was inderdaad twee jaar geleden. Wel toevallig zeg, in ieder geval. Ik weet niks meer van voor die ochtend, enkel mijn naam, leeftijd en dat mij vaak genoeg is verteld dat het streven naar een wereld met rechtvaardigheid en vrede niet goed is. Je moet het zelf uitvoeren, ik wil ….ik wil een ridder worden en rechtvaardigheid brengen. Het enige wat ik heb.. van ik denk voor mijn amnesie is het zwaard dat ik nog altijd bij me draag. Al kan ik het niet eens gebruiken.” '' Dat is akelig, dus je hebt ook geen idee waar je vandaan komt? Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen. Ze wist niet of het kon, maar ze deed het altijd bij haar broertje, als ze iets niet goed onder woorden kon brengen. Ze ging toen met haar linker hand, door zijn haar. Zo kon je je gedachten altijd even schoon vegen. “Ik weet niets eens of ik familie had, ik weet enkel dat mensen in de stad me niet kenden.'' Ze zuchtte even, en sloeg haar armen om haar knieen. Toen dacht ze na, en begon weer te glimlachen. [i]'' Ik heb een voorstel, want, ik weet niet zoveel van Knights. En jij weet niet veel van Shapeshifters, zou jij mischien mijn tijger gedaante willen zien, ik leer je omgaan met het zwaard. Want dat was niet erg soepel. Ik heb vroeger wel altijd met zwaarden gevochten, de mensen vonden het wel leuk als spel. Ik deed er altijd graag aan mee.'' Ze keek hem met schitterende ogen aan.

Onderwerp: Re: .:New home?:. za jun 16, 2012 10:28 pm

'' Dat is akelig, dus je hebt ook geen idee waar je vandaan komt? Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen. Ze wist niet of het kon, maar ze deed het altijd bij haar broertje, als ze iets niet goed onder woorden kon brengen. Ze ging toen met haar linker hand, door zijn haar. Zo kon je je gedachten altijd even schoon vegen. “ Ze zuchtte even, en sloeg haar armen om haar knieen. Toen dacht ze na, en begon weer te glimlachen. [i]'' Ik heb een voorstel, want, ik weet niet zoveel van Knights. En jij weet niet veel van Shapeshifters, zou jij mischien mijn tijger gedaante willen zien, ik leer je omgaan met het zwaard. Want dat was niet erg soepel. Ik heb vroeger wel altijd met zwaarden gevochten, de mensen vonden het wel leuk als spel. Ik deed er altijd graag aan mee.'' Ze keek hem met schitterende ogen aan. Ademas keek twijfelend terug, hij wou het wel alleen, dat zou misschien verdacht zijn. Als hij ineens wat wist, daarbij hij wist wel iets, alleen het lukte gewoon niet. "Ja.. en nee, sorry alleen.. ik moet het zelf uitvinden. Dat heb ik mezelf beloofd. Alleen ik zou wel eens een tijger willen zien. ... Zolang je maar geen honger hebt." zei Ademas met een glimlach. Hij voelde zich wel iets beter, Anani was goed gezelschap en heel aardig. Dat was wel fijn, eindelijkweer eens gezelschap, veel beter dan alleen thuis zitten en wachten tot er iets te doen is of er iets gebeurd. Hij voelde zich hierdoor wel op zijn gemak op deze plek. Hij keek naar Anani, hij had dingen gehoord over shapeshifters en verhalen over tijgers, dat het vraatzuchtige maar mooie dieren waren die wouden beheersten met hun kracht.

-srry wist effe niks-

Onderwerp: Re: .:New home?:. do jun 21, 2012 7:37 am

'' Ik heb een voorstel, want, ik weet niet zoveel van Knights. En jij weet niet veel van Shapeshifters, zou jij mischien mijn tijger gedaante willen zien, ik leer je omgaan met het zwaard. Want dat was niet erg soepel. Ik heb vroeger wel altijd met zwaarden gevochten, de mensen vonden het wel leuk als spel. Ik deed er altijd graag aan mee.'' Ze keek hem met schitterende ogen aan. Ademas keek twijfelend terug. Ze zag dat hij ergens over na dacht. "Ja.. en nee, sorry alleen.. ik moet het zelf uitvinden. Dat heb ik mezelf beloofd. Alleen ik zou wel eens een tijger willen zien. ... Zolang je maar geen honger hebt." Ze lachtte om zijn grap, en knikte. [i]''IS goed. Moet je zelf weten, ik zal je mijn tijger gedaante laten zien. Ze zette zich af tegen de grond, en ging staan. Ze wentelde even rond, en snoof de zuivere lucht op. Het was erg leuk om weer met iemand te kunnen praten. Ze glimlachte naar hem, en opeens kwamen er oranje en zwarte glinsteringen om haar heen, en werd ze wat verlicht. Je zag hoe haar kleren veranderde, ze vacht kreeg, oren en een staart. Strepen verspreden zich over haar lichaam. Tot ze helemaal was getransformeerd. Ze ging op haar kont zitten, en grouwde speels naar de jongen. [i]''And this is me as a tiger'' Het was ongeveer haar stem, maar dieper met een lage grom.

» I need a home
» This house is a broken home..