It's not a question of can or can't

Met een harde zwaai sloeg ze richting een van de dummies uit de buitenhal waar ze trainde. Lightning was voor de verandering gekleed in haar volledige guardian uitrusting, bestaande uit glimmend metaal en een versiering van veren langs de zijkant van haar lichaam. Het was voor haar gemaakt en dus bood het haar alle bewegingsvrijheid die ze nodig had. Niet dat ze het vaak aan deed, maar ze kon ook niet zeggen dat ze het niets vond. Nee, vandaag was een grootse dag, gezien de jonge vrouw de test aan zou gaan om Warrior te worden. Ze wist dat dit niet te onderschatten viel en de uitrusting was daarom wel op zijn plaats. De pop voor haar gleed uiteen door de rake klap die ze net had uitgedeeld. Hierna sprintte ze verder over het grasveld om bij de rest te komen. Al draaiend, springend, rennend, schoppend bewoog ze zich voort tussen de massa's, die stuk voor stuk ten prooi vielen aan haar gunblade. Aan het einde van de rij draaide ze zich om en keek naar haar resultaten. Prima, maar niet perfect. Streng was ze altijd over haar eigen prestaties, maar daar werd ze enkel beter van. De poppen werden magisch hersteld tot hun oude vorm, zodat ze opnieuw zou kunnen oefenen. Lightning had echter andere plannen. In plaats van haar energie verspillen aan al deze dummies, zou ze nu richting de echte uitdaging gaan. Deze ronde was enkel een opwarming geweest. Niemand die haar kende kon ontkennen dat Lightning een goede vechter was, maar er was altijd ruimte voor verbetering. Terwijl ze richting het kasteel wandelde kwam ze langs de stallen. Light stapte door zonder aarzeling, geen blik richting het gebouw waar haar geliefde Odin stond. Er was geen tijd voor andere zaken vandaag. Haar focus was gezet, en niets zou haar nu nog stoppen. Ze wist dat ze dit moest doen, voor haar zus, voor de andere knights. Als warrior kon ze een betere bescherming bieden tegen wezens zoals Kaiden. Met vlotte passen stapte ze door, haar aardbeiblonde haren zachtjes meedeinend op het ritme dat ze aanhield. Haar passen waren duidelijk te horen op de harde vloeren van het kasteel. Waar het ijzer van haar uitrusting tegen de grond tikte met elke stap die ze nam. Het duurde niet lang voor ze een grote, goed verlichtte ruimte betrad. Het geluid van haar stappen galmde langzaam weg terwijl ze stilhield, haar gezicht gericht op de plaats waar haar leider en deputy waren. 'Lightning Farron meld zich voor de beproeving' sprak ze op haar gebruikelijke, serieuze toon.

Lightning stond met een zelfverzekerde houding voor haar leider, die zijn grote zwaard al vast had. Ze liet haar ijzige blauwe ogen even over het wapen glijden. Light had altijd al van wapens gehouden. Natuurlijk het meeste van haar eigen Gunblade en verschillende andere soorten. Haar aandacht keerde snel terug naar de man voor haar, die nu een vraag stelde. De glimlach kon ze hem echter niet terug schenken, enkel een zeer gefocuste en serieuze blik, die haar gelaat voor de rest van de beproeving waarschijnlijk niet zou verlaten. 'Ik ben er klaar voor' sprak ze op kalme toon. Als warrior zou ze Serah nog beter kunnen beschermen en dat was iets wat haar altijd al had aangedreven. Vanaf het moment dat ze aan het sterfbed van haar moeder had gestaan in het ziekenhuis. Toen haar moeder haar had verteld dat zij nu voor Serah moest zorgen, maar dat ze er niet alleen voor stond. 15 jaar was de leeftijd waarop dat keerpunt was gemaakt. Haar focus het gelukkig maken van haar zusje, het doel een middel om haar eigen verdriet en pijn af te weren. Zo lang ze Serah had om voor te vechten, hoefde ze niet terug te keren naar haar oude, zwakke, persoonlijkheid. Niets zou haar er vandaag van weerhouden om haar test zo goed mogelijk te vervullen. Light wist wat de beproeving inhield. Een gevecht met de leider of deputy, tenzij er nog andere dingen waren waar niemand over sprak. Nogmaals blikte ze even naar zijn zwaard, waarna ze haar gunblade uit het holster langs haar benen haalde en deze uitklapte in zijn zwaard vorm. Het zou nooit eerlijk zijn om een ander wapen te gebruiken. Daarbij prefereerde ze haar blazefire saber ook als zwaard. Light hield het wapen half achter zich, de punt naar de grond wijzend. Haar linkerhelft naar hem toegedraaid met haar linkerarm voor haar borst langs. De houding die ze vaak aannam vlak voor een gevecht. Nu was het enkel nog wachten op zijn teken.