Character Real name: Gaby/Gabs Characters: Objects:
Onderwerp: Please, Give me back my Legacy zo okt 21, 2012 11:24 am
RYAN LETO ARTREIDES Tonight, my head is spinning I need something to pick me up I’ve tried but nothing is working I won’t stop I won’t say I’ve had enough Tonight, I start the fire Tonight, I break away
Stilletjes liep een blonde tiener weg van zijn huis, zijn moeder zou waarschijnlijk boos worden maar hij was niet van plan zich te laten stoppen door haar. Hij wist wat hij wilde, hij was het zat te leven in geheim. Waarom zou de wereld niet mogen weten dat de mensen van zijn ras nog bestonden. Het mocht niet gebeuren dat ze in de vergetelheid verdwenen, zijn volk moest blijven leven. Ja, hij kon zich vroeger nog herinneren. Hoewel de herinneringen van zijn kindertijd vaag waren wist hij wat hij al tijden mistte. Hij mistte het om zijn vleugels uit te spreiden en weg te vliegen op de wind. Als klein kind hield hij er al van, en hij mistte het nog steeds. Het verlangen om te zijn wie hij behoorde te zijn werd met elke dag groter. En nu ging hij zijn verlangen verwezelijken, als de leader van de Wizards berijd was om hem te helpen. Als ze dat niet deed wist hij niet hoe dit anders op te lossen was. Hij wilde leven zoals het hem voorbestemd was toen hij werd geboren. Even bleef hij staan en zuchtte. Hij nam best een groot risico, maar voor hem zou het het waard zijn. Even keek hij naar de blauwe lucht boven zijn hoofd en zuchtte zacht.
En zo stond hij daar maar in een grote open grasvlakte, starend naar de blauwe lucht. Zijn ogen, donkerbruin, stonden vol twijfel maar ook vol verlangen. Hij twijfelde, misschien kon het nooit meer ongedaan worden en zou hij de rest van zijn leven moeten rondlopen als wannabe Elf. hij schudde even zijn hoofd, waardoor zijn blonde haar half voor zijn ogen viel. Het enige waar hij nu nog op moest wachten was de aankomst van de leader van de Wizards. Het was voor hem alleen maar te hopen dat geen enkele andere Wizard hem ontdekte, dat kon hem zijn kop kosten.
-Mariah >3
LuxuriousMoments вℓσσ∂ ιѕ ησт єησυgн
Aantal berichten : 1572 Dirua : 1074 Registratiedatum : 20-03-12 Leeftijd : 27 Woonplaats : cupcake City
Character Real name: мιcнєℓℓє Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Please, Give me back my Legacy vr okt 26, 2012 1:03 am
Mariah Fel'dan You're gonna have another accident. You know, I'm involved with black magic.
Mariah staarde recht naar Neya. "Laat maar zien wat je kan." Klonk haar stem zacht terwijl de summon begon te grijnzen. Ze richtte zijn zwarte ogen op een dikke boomstam die nog enig teken van leven vertoonde in het woud. In haar hand vormde zich een paarse vlam en haar ogen begonnen te twinkelen. Sneller als menig voor mogelijk hielden had ze haar hand al in de stam geplant en ontvlamde de boom spontaan. Nam elk laatste deel van leven met de vlammen mee. Neya trok haar hand terug uit de verkoolde stam terwijl ze breed grijnsde. Joanna grinnikte zacht al verschijnend naast Mariah terwijl ze in haar handen klapte. Neya, Aeron, Joanna, Poekie en Pherom, haar sterkte summons, haar persoonlijke garde en haar enigste vrienden. Zachtjes knikte ze terwijl het kleine poesje opnieuw in de vaste plek in haar nek innam. Mariah glimlachte terwijl ze met haar hand over de pels van het witte katje streelde. Maar al snel sprong die van haar schouder en transformeerde hij in de wit gestreepte tijger. Zijn tanden trilde in zijn mond terwijl hij langzaam gromde in een directie. Joanna stond direct naast hem terwijl ze ook ijzig die richting op keek. Aeron pakte zijn zwaard terwijl hij naast Mariah ging staan en Pharom begon zacht te grinniken toen hij haar andere kant bescherming bood Neya sloeg haar hand door haar haar en wees op een gestalte die er aan kwam lopen.
Meteen herkende de Leader van de Wizards deze gestalte en begon te grijnzen. Ze duwde Aeron weg die protesteerde en stapte uit de donkere bossen die haar tot die tijd omringt hadden. Met niets meer ana dan haar trainingsoutfit, een topje dat enkel haar voorgevel beschermde en een korte rok bij elkaar gebonden op haar bovenbeen liep ze verder. Het gaf haar de perfecte bewegingsvrijheid die ze nodig had. Zo had haar familie altijd getraind.. Zacht grijnsde ze toen ze eenmaal in gehoorafstand was van de wannabe elf. "Ryan, Ryan wat kom jij hier doen.." Haar stem was schamper en haar ogen stonden vals twinkelend terwijl ze hem recht aan bleef kijken.
Character Real name: Gaby/Gabs Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Please, Give me back my Legacy vr okt 26, 2012 2:13 am
RYAN LETO ARTREIDES Tonight, my head is spinning I need something to pick me up I’ve tried but nothing is working I won’t stop I won’t say I’ve had enough Tonight, I start the fire Tonight, I break away
Hij wist dat ze kwam, hij voelde het in de wind. De wind was zijn bondgenoot, het was een deel van zijn erfenis om dit te kunnen voelen. Maar ze kwam zeker niet alleen, waarschijnlijk kwamen haar Summons mee. Maar hij vreesde ze niet, hij vreesde haar niet. Ze had op dit moment niet echt een reden om hem iets aan te doen. Hij was vredig naar dit gebied gekomen, met maar een verzoek. En dat verzoek moest ze wel toelaten, het was tenslotte zijn wens. En de wereld moest weten dat zijn ras nog bestond. Hij sloeg zijn armen over elkaar en zuchtte even, misschien kon hij wel nooit meer terugkeren naar de rest. Misschien ook wel, hij kon de toekomst niet zien en dat moest hij ook niet willen. "Ryan, Ryan wat kom jij hier doen.." Klonk een stem en hij wist onmiddelijk dat zij het was. Haar stem klonk schamper en toen hij zich omdraaide zag hij de twinkeling in haar ogen.
De jonge blonde tiener rechtte zijn schouders en keek de leader van de Wizards aan. ''Ik kom hier met een simpel verzoek.'' Sprak hij langzaam en voor zijn doen nog beleefd. ''Ik ben het namelijk zat om te leven als een wezen dat ik niet ben. Ik heb lang genoeg naar die leugen geleefd en ik ben het zat. Ik wil weer zijn wie ik behoor te zijn.'' Hij haalde even kort zijn hand door zijn blonde haren en keek Mariah aan. ''Ik wil weer een Fee zijn, klein maar machtig. Ik wil weer kunnen vliegen op de wind, het is en zal altijd mijn erfenis zijn.'' Vervolgde hij zacht en sloeg zijn armen over elkaar, niet wetend wat voor houding hij zichzelf moest geven. ''Mijn vraag is dus, kun je terugdraaien wat je vele jaren geleden hebt gedaan voor mij en mijn moeder. Kun je mij weer tot de Fee maken die ik behoor te zijn?'' In zijn ogen stond een zeker maat van zekerheid, hij wist het nu echt. Dit was wat hij wilde, maar nu was het alleen maar hopen dat Mariah bereid was dit voor hem te doen.
LuxuriousMoments вℓσσ∂ ιѕ ησт єησυgн
Aantal berichten : 1572 Dirua : 1074 Registratiedatum : 20-03-12 Leeftijd : 27 Woonplaats : cupcake City
Character Real name: мιcнєℓℓє Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Please, Give me back my Legacy vr okt 26, 2012 4:06 am
Mariah Fel'dan You're gonna have another accident. You know, I'm involved with black magic.
Mariah gooide haar hoofd in haar nek en stootte een wrede lach uit toen ze zijn woorden hoorde. Lachend schudde ze haar hoofd heen en weer en schudde meteen haar haren uit haar hoofd. "Denk je nou echt dat ik je nogmaals zou helpen?" Ze lachte nogmaals schamper en stapte naar voren terwijl ze hem recht aankeek. "Ik vind het overigens wonderbaarlijk dat je het mens dat jou je eer van een vliegje zijn heeft ontnomen nogsteeds moeder noemt." Siste ze zacht en staarde hem recht aan. "Je bent net zo goed gelovig als de eerste keer dat ik je zag." Haar stem werd met de seconde harder en ze wees met haar vinger naar hem terwijl een klein vlammetje ontstond. "Geef me maar een fatsoenlijke reden waarom ik jou weer zo'n kleine opdonder laat worden en ik zo ongeveer iedereen tegen me zal werken. Ik vind het net goed hoe alles nu is.." Ze grijnsde nogmaals en keek hem recht aan.
Character Real name: Gaby/Gabs Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Please, Give me back my Legacy wo okt 31, 2012 5:08 am
RYAN LETO ARTREIDES Tonight, my head is spinning I need something to pick me up I’ve tried but nothing is working I won’t stop I won’t say I’ve had enough Tonight, I start the fire Tonight, I break away
Hij hoorde haar lachen maar trok zich er niks van aan, hij liet zich niet intimideren door haar. "Denk je nou echt dat ik je nogmaals zou helpen?" Ze lachte nogmaals schamper en stapte naar voren terwijl ze hem recht aankeek. "Ik vind het overigens wonderbaarlijk dat je het mens dat jou je eer van een vliegje zijn heeft ontnomen nog steeds moeder noemt." Siste ze zacht en staarde hem recht aan. "Je bent net zo goed gelovig als de eerste keer dat ik je zag." De toon in haar stem wakkerde zijn woede aan maar hij moest zich hevig inhouden. Als hij uit zijn slof schoot dan maakte hij geen enkele kans meer. Hij keek rustig naar het vlammetje en zweeg. "Geef me maar een fatsoenlijke reden waarom ik jou weer zo'n kleine opdonder laat worden en ik zo ongeveer iedereen tegen me zal werken. Ik vind het net goed hoe alles nu is.." Langzaam schudde hij zijn hoofd, en onderdrukte zoveel woede als dat hij kon.
''Ik denk niet, ik doe gewoon. Dus vraag me niet om te denken.'' Sprak hij koeltjes en staarde haar strak aan. Vele zouden hem waarschijnlijk voor gek verklaren, maar dat interesseerde hem niet veel meer. ''En mijn moeder deed wat zij dacht dat het best was om te overleven. Ik kan haar van niks beschuldigen, dus laat haar erbuiten.'' Hij siste het half en staarde de vrouw strak aan. ''En nee, ik ben niet meer zoals ik vroeger was. Ik was een klein kind en wist niet veel van de ellende om me heen, ik hoefde niks te faken en niks te verbergen. Nu ben ik het zat.'' Zijn stem was scherp en hij sloeg zijn armen over elkaar. ''En je wilt een reden? Het is een recht dat ik heb, lang genoeg heb ik mijn afkomst gefaked. Bovendien zou het voor jouw ook meer trots worden. Want door jou heeft het ras van de Feeën toch nog kunnen doorleven. Door jouw actie is mijn ras niet uitgestorven, ze zouden geen gedonder moeten veroorzaken maar juist trots zijn. Zelfs van jouw had ik verwacht dat je dat zou kunnen zien. Niet zovaak word er een ras gered door een ander.'' Hij bleef haar aankijken en schudde even een pluk van zijn blonde haar opzij dat voor zijn bruine oog had gehangen. Hij wist niet hoe ze zou reageren, maar op zich had hij gelijk.
