Character Real name: Gaby/Gabs Characters: Objects:
Onderwerp: Mom, stop annoying me, you Bitch! ma mei 07, 2012 10:51 pm
RYAN Tonight, my head is spinning I need something to pick me up I’ve tried but nothing is working I won’t stop I won’t say I’ve had enough Tonight, I start the fire Tonight, I break away
Languit op een comfortabel bed lag een jonge tiener, starend naar het plafond. De blik op zijn gezicht was niet al te vrolijk terwijl hij in zijn hoofd al een hele discussie voerde met zijn moeder. Hij mocht als hij buiten was mocht hij nooit zonder shirt lopen, hij mocht ook nooit zwemmen zonder shirt. Binnen kon hij vaak dan nog wel zonder shirt lopen, maar alleen als de ramen dichtwaren en er geen visite was. Gelukkig kwam er bijna nooit visite bij hen thuis, maar de ramen stonden wel vaak open. Hij was er niet blij mee om zijn ware zelf altijd maar te moeten verbergen. Maar nu was het tijd om de confrontatie aan te gaan met zijn moeder over dit probleem. Hij vond het namelijk uitzonderlijk irritant van haar. Langzaam kwam hij omhoog, zoals altijd geen shirt dragend. Even bleef hij op de rand van zijn bed zitten en liep toen langzaam naar de spiegel die in zijn kamer hing. Daar bekeek hij zijn lichaam eens goed, ja hij leek zonder twijfel op een Elf. Maar van nature was hij niks van dat, zijn lichaam was groter dan dat het hoorde te zijn, en op zijn rug toonde zich toch nog twee kleine vleugeltjes af. Het enige waaraan hij nog kon weten dat hij geen echte Elf was. Hij was een bloedgeboren Fairy, samen met zijn moeder was hij de enige overlevende geweest van zijn ras. Zwijgend draaide hij zich half om en keek strak naar zijn eigen vleugeltjes. Ze waren vreemd licht van kleur, lichtblauw om precies te zijn. hij zuchtte heel even en rechtte toen zijn schouders. Met geruisloze pasjes liep hij zijn kamer uit en de trap af. ''Waarom mag ik nooit zonder shirt buiten zijn? Ik bedoel het slaat nergens op. Waarom mag ik niet tonen wat ik werkelijk ben!'' Zijn stem was een beetje bijtend, grotendeels door de irritatie die zich in de loop van de tijd had opgebouwd in zijn geest.
-Savje =3
.:TessaLyra:.
Aantal berichten : 492 Dirua : 283 Registratiedatum : 21-03-12 Leeftijd : 28 Woonplaats : Dark forest
Character Real name: TessaLyra Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Mom, stop annoying me, you Bitch! ma mei 07, 2012 11:28 pm
S A V A N N A H Losing the only one that understood you is hard Losing your child is harder Raising your nephew as you own son is the hardest
Een vrouw met de leeftijd van achtentwintig die zich voordeed als een vrouw van ongeveer tweeëndertig om haar eigen neefje op te voeden als haar zoon. Haar zus had hem achtergelaten op naar veranda, als Queen kon ze niet voor hem zorgen. Savannah hield van Ryan als van haar eigen dochtertje die gestorven was samen met haar enige liefde Hadley. Ze misde hem elke dag, en dacht altijd aan hem. Nadat Mariah Savannah en Ryan had vergroot, Ze had nog wel haar eigen soort magie die ze alleen binnen in het huis gebruikte. Savannah keek rond in het huisje, groter zijn was fijn maar ze misde haar vleugels heel erg, vooral het onbezorgd kunnen rondvliegen naar overal en nergens. Savannah liep naar het raam en zette die wagenwijd open. Ze hield van frisse lucht en genoot daar ook echt van. De voetstappen van Ryan klonken zachtjes op de trap naar beneden. Hij zwaaide de deur best hard open terwijl hij bij de rest bijna geruisloos was,]. Zijn bijtende en boze stem klonk door de kamer. ''Waarom mag ik nooit zonder shirt buiten zijn? Ik bedoel het slaat nergens op. Waarom mag ik niet tonen wat ik werkelijk ben!'' Savannah keek Ryan boos aan. ''Ryan doe een shirt aan nu. En je weet waarom en waarom het zo belangrijk is om je aan deze regel te houden.'' Haar stem was rustig en vriendelijk maar had een onrustige ondertoon.
Character Real name: Gaby/Gabs Characters: Objects:
Onderwerp: Re: Mom, stop annoying me, you Bitch! ma mei 07, 2012 11:53 pm
RYAN Tonight, my head is spinning I need something to pick me up I’ve tried but nothing is working I won’t stop I won’t say I’ve had enough Tonight, I start the fire Tonight, I break away
Wat hij niet doorhad was dat de ramen open stonden, het deerde hem eigenlijk niet. Zijn ogen waren licht, lichter dan die van de meeste Elves. Maar zijn karakter was niet zo vredig als die van hen. Hij had een vreemd karakter ontwikkeld, het had eerder een duistere kant dan een vredelievende kant. Hij merkte echter pas dat de ramen open stonden toen zijn moeder hem kwaad aankeek. ''Ryan doe een shirt aan nu. En je weet waarom en waarom het zo belangrijk is om je aan deze regel te houden.'' Haar stem was rustig en vriendelijk maar had een onrustige ondertoon. Ryan bleef uitdagend staan zoals hij stond. ''Nee ik trek geen shirt aan!'' Snauwde hij haar toe en sloeg zijn armen over elkaar. ''En waarom moet ik me aan die vervloekte regels houden. Het slaat nergens meer op dat ik niet mag tonen wie ik werkelijk ben.'' Hij deed een stap naar voren om zijn moeder deels uit te dagen. ''Je maakt het nu net alsof ik me moet schamen dat ik geen echte Elf ben. Dat slaat nergens op. En ik weiger mezelf te verbergen achter een leugen.'' Hij keek Savannah strak aan. Hij begreep ook niet waarom zijn moeder ook accepteerde om in een leugen te leven. Ze waren een van de leden van een respect waardig ras. Zelfs al waren ze nog maar de enige die nog leefden. Het kon hem niks meer schelen, en al zouden ze hem uitlachen. Dan zou hij wel op de vuist gaan met die idioten, hij kon ze toch makkelijk aan. Bovendien had hij ook nog wat van de magie van zijn ras in zich. Hij kende wel een aantal gemene trucjes om anderen neer te halen. ''Bovendien, waarom accepteer jij dit eigenlijk?'' Zijn ogen priemden zich in die van zijn moeder.
