Can I introduce myself? [Open]

Ongenadig haalde ik de kam door mijn lange, roodgekleurde haren. De mooie, goedverzorgde lokken dansten op en neer over mijn schouders bij elke houw van het barbiersinstrument. De afgestompte, stalen punten snijden er snel door heen en ontwarren alle knoppen. Een kam van donker, onversierd ijzer was niet erg stijlvol maar effectiever dan de prullen waarmee de hoger geplaatste Elven hun haren verzorgden. Trots inspecteerde ik het effect van karmozijn op mijn puntige lokken. Ik rook de droogzoete geur van de behandeling nog. Lui wendde ik mijn blik af van de grote, amateuristisch versierde spiegel en danste lichtvoetig weg naar de woon- en eetkamer. Een laaghangende lamp die bekleed was met kristal hing aan het witgeschilderde plafond. Het zwakke schijnsel van de smeltende stompjes bijenwas werd honderden malen versterkt door de zuiver geslepen kooi van het dure spul. Een oude maar gemakkelijke fauteuil stond onder de luster. In het oranje licht verkleurde de normaal gesproken smaragdgroene zetel naar een flets soort roze. Ach, roze had ook wel wat. Ik negeerde mijn éénmans-zitkamer en beende sierlijk naar de deur, een groot, eikenhouten geval dat was versterkt met dunne, smeedijzeren stangen. De ingang van mijn stulpje deed ook dienst als scheiding tussen de keuken plus eetkamer en de woonkamer. Een simpele, uit berkenhout vervaardigde tafel was het centrum van de plaats waar ik elke morgen weer mijn ontbijt naar binnen schrokte. Daarrond is een soort kook platform opgebouwd van dingen die ik nodig heb in de keuken: een normale, stenen oven, een kast om de beknopte verzameling boeken die ik bezit en voedsel in te bewaren en nog wat andere spullen waarmee de meeste elfen hun keukens versieren. Snel griste ik de sleutel van mijn huis nog mee en ik glipte Lower City in. De zon straalde fel en verhitte de dunne straten en steegjes die in een vormeloos patroon door de stad slingerden. De door honderden voeten en karren afgeplatte stenen gloeiden onder mijn blote voeten. Ik vond het veel fijner om op blote voeten rond te wandelen dan met schoenen. Het kleverige, verstikkende gevoel van dikke, wollen sokken en leren schoenen was ik liever kwijt dan rijk, ook over strakke sandalen die blaren in je voeten striemen kan ik weinig goeds vertellen. De zon schitterde op mijn parelmoerkleurige huid. Ik tuur naar boven, tussen de hoge huizen vind ik een strook hemel. Afgezien van een enorm, helblauw veld is er niets te bespeuren. Geen eenzame wolkjes die als verdwaalde schapen door de lucht dribbelden, geen donkere rook die uit de schouwen naar boven kringelde. Waarschijnlijk hadden de meest elfen nu geen nood aan de warmte van vuur of een klef gebakken maaltijd. De hitte deerde eigenlijk niet, ik had toch niets zwaar aan op het moment. Een simpele zwarte vest met wisselende rood/gouden knopen en platina kleurige stiksels die in een krullig patroon over de stof lopen met een dito drieskwartbroek er onder. Om de puntjes op de I te zetten schommelt er een hoge hoed met zilveren lint er rond op mijn haardos. Het was mijn standaard zomerkleding. Simpel maar stijlvol en leuk touches. Goed gezind paradeerde ik door de smalle straatjes. Hoe dieper ik de stad in trek, koeler mijn omgeving werd. De geur van vers brood dreef door de steeg. Ik bevochtigde met lichte honger mijn lippen en wou naar de bron van de geur toe benen tot ik een zachte tik op mijn in satijn gehulde schouwde voel. Nieuwsgierig draai ik me om op zoek naar degene die mijn aandacht vroeg.

{Open}