Play the game.

Kaiadja

De slaap nog uit haar ogen wrijvend, liep ze door de straten van de stad. Kaiadja was vroeg opgestaan, maar uitgerust voelde ze zich nog niet en dat was iets wat ze juist wel moest zijn. De zon was nog maar net op en trok lange schaduwen over de straat heen van de huizen rond om haar. Ze knipperde een aantal keer met haar felblauwe ogen en rekte zich daarbij uit. Erian liep al een tijdje stil zwijgend achter haar aan en had nog geen woord gesproken. ‘Is er iets?’ vroeg ze uiteindelijk om de stilte te doorbreken. Ergens in de verte begonnen een paar vogels te fluiten, maar ze lette er niet op. De dag leek mooi te beginnen, maar hoe zou die eindigen. Ze voelde diep vanbinnen een lichte spanning in haar lichaam. Vroeger zou het erger zijn geweest. Het maakt haar gek genoeg nu niet meer zoveel uit. Erian kwam naast haar lopen en keek haar schuin aan. ‘Gek genoeg… maak ik me zorgen.’ Ze keek hem verbaasd aan, toen ze dat hoorde, maar bleef ondertussen doorlopen. ‘Waarom?’ zei ze en deze keer zonder emotie in haar stem. ‘Het is niks persoonlijks, maar was dit wel zo handig….’ Hij zweeg verder bij het zien van haar blik. ‘Het is en blijft mijn eigen keuze, die kan niet meer teruggedraaid worden. Maar toch bedankt.’ Mompelde ze zacht en Erian knikte even, waarna hij weer schuin achter haar ging lopen. Een zucht ontsnapte over haar lippen, terwijl ze naar het opdoemende gebouw voor haar keek. ‘Let’s go.’ De schaduw van het gebouw viel over haar heen, maar iets in haar lichaam genoot van de schaduw. Ze liep er naar binnen, het was nog vrij rustig en dat liet haar licht glimlachen. Na een tijdje stond ze voor de grote deur, waarachter de arena zich bevond. Even wierp ze een blik op Erian, die in de schaduw verdween en langzaam duwde ze de deuren open. De arena was nog leeg en ze liep een stukje de arena in. Het was voor het eerst dat ze hier echt binnen kwam en ze gaf haar ogen de kost. Na een tijdje bleef ze staan, met haar armen over elkaar heen geslagen. Wachtend… op wat er straks komen ging. De uitdrukking op haar gezicht sprak geen enkele emotie al klopte haar hart iets sneller… dat zou in ieder geval voor een goede doorbloeding van het lichaam zorgen. Ze had kleren aangedaan, waarin ze zich makkelijk zou kunnen bewegen. Niet te strak en niet te los. Geen overbodige dingen, die zouden namelijk niet gaan helpen. Ze sloot haar ogen en luisterde naar de zachte geluiden rond haar en opende haar ogen, toen ze een deur open hoorde gaan.

Setherian opende de deur met 1 handgebaar en liep naar binnen, de Arena was leeg op Kaiadja na en hij grijnsde even. Enkel gekleed in de korte broek waarin hij trainde en soms ten strijde trok liep hij op haar af maar behield afstand. Het zwarte omega teken op zijn linkerhand was zichtbaar en leek even te gloeien. "Ben je er klaar voor?" vroeg Seth kalmpjes. In 1 avond was hij sterker geworden dan hij zich had kunnen voorstellen. Hij wou rustig beginnen, "...Er zal iets verschillen vergeleken met gister. Dat wel." zei Seth kalmpjes. Net als hij, waren zijn summons sterker geworden en dit zou de eerste keer zijn dat hij Selene weer zag sinds de verandering. Ze verscheen zoals gewoonlijk uit zijn schaduw en stapte toen soepeltjes naar voren, haar boog op haar rug was wel duidelijk op te merken. Haar pijlen zagen er ook anders uit maar dat was het niet. Ze stond doodstil rechts van hem. Seth besloot dit gevecht te doen met een Summon en zichzelf. Zijn Linkerhand veranderde in de grote klauw en het Omega teken gloeide fel rood op, een ijzeren ketting zat om zijn klauw heen gebonden en de klauw liep nu daadwerkelijk tot en met zijn schouder, in plaats van enkel de hand. Een grote punt stak uit de plaats waar zijn elleboog zat en de huid leek net steen. Zijn rechterhand vulde zich met de zwarte knetterende energie die hij had om zijn vijanden te verlammen met 1 voltreffer op het hoofd, geen sterke magie maar toch precies, dus als je het niet kon afweren of snel genoeg zijn was je zo goed als neer. Seth grijnsde naar Selene, naar zijn arm en glimlachte daarna richting Kaiadja, "Kom maar op,"zei hij doodleuk terwijl hij klaar ging staan.

Ze zag Setherian binnen komen en volgde hem rustig met haar ogen. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg Seth kalmpjes. ‘Klaar zal ik nooit zijn, maar laat ik voor eens maar een ja proberen te antwoorden.’ antwoordde ze rustig. ‘Er zal iets verschillen vergeleken met gister. Dat wel.’ zei hij kalmpjes. Ze knikte enkel even als antwoord op wat hij zei. Had Erian er al iets van gemerkt? Zou dat het zijn geweest? Ze stond er niet te lang bij stil. Haar blik ging naar zijn schaduw, waaruit Selene naar voren kwam. Ze bleef doodstil naast Seth staan, terwijl Kaiadja haar aandacht op de klauw van Seth richtte. Het omega teken zag ze daarin duidelijk felrood gloeien en het liet haar lichaam er onrustig op reageren. Er was iets gebeurd in die tijd dat ze gisteren afscheid van hem had genomen en gewacht had tot deze morgen. De grijns en daarna de glimlach van Seth liet haar haar hoofd wat schuin houden. ‘Kom maar op,’ zei hij doodleuk, terwijl hij zo te zien al klaar stond. Als hij een summon gebruikte, waarom zij dan ook niet? Haar gedachten werkten razendsnel, maar uiteindelijk zuchtte ze zacht. Ze deed een lichte stap opzij en op de plaats waar ze had gestaan, stond nu Erian. Hij opende zijn felgele ogen en staarde even stil Selene aan. ‘Met genoegen.’ zei Kaiadja met een grinnikje en vormde twee bollen in haar handen. Ze deed een stap naar voren en op dat moment leek Erian die beweging van haar over te nemen. Zijn snelheid wat gegroeid, terwijl hij zijn aandacht bij Selene en Seth hield. Zijn klauwen flitsten bij elke beweging en een enkele meters voor hen nam hij een sprong. Een paar milliseconden en hij wisselde van plaats met Kaiadja die de draai afmaakte en haar handen op Seth’s rug plaatste. De bollen knapten open in haar handen en bliksem schoot rond in de arena. Met alle flitsen leek alles in beelden te bewegen, al probeerde ze er Seth zo hard mogelijk mee te raken. Een aantal raakten haar ook, maar ze was degene die het maakte en zonder problemen nam ze het weer in zich op. Langzaam werd het weer wat rustiger al voelde de lucht nog statisch van alles wat er doorheen was gegleden. Een lichte duisternis had de arena gevuld, terwijl Kaiadja de afstand tussen haar en Seth weer groter maakte, met haar blik half gericht op Selene. Ze voelde zich als een roofdier, die ophetzelfde moment bewust was van het gevaar waarin ze leefde.

‘Met genoegen.’ zei Kaiadja met een grinnikje en vormde twee bollen in haar handen. Ze deed een stap naar voren en op dat moment leek Erian die beweging van haar over te nemen. Zijn snelheid wat gegroeid, terwijl hij zijn aandacht bij Selene en Seth hield. Zijn klauwen flitsten bij elke beweging en een enkele meters voor hen nam hij een sprong. Een paar milliseconden en hij wisselde van plaats met Kaiadja die de draai afmaakte en haar handen op Seth’s rug plaatste. De bollen knapten open in haar handen en bliksem schoot rond in de arena. Met alle flitsen leek alles in beelden te bewegen, al probeerde ze er Seth zo hard mogelijk mee te raken. Een aantal raakten haar ook, maar ze was degene die het maakte en zonder problemen nam ze het weer in zich op. Langzaam werd het weer wat rustiger al voelde de lucht nog statisch van alles wat er doorheen was gegleden. Een lichte duisternis had de arena gevuld, terwijl Kaiadja de afstand tussen haar en Seth weer groter maakte, met haar blik half gericht op Selene. Seth was weliswaar getroffen en donkere plekken werden achtergelaten op zijn rug waar de bliksem hem had geraakt maar zijn arm werkte als bliksemafleider en met dezelfde kracht had hij het naar de muur geschoten. "Oke.. jij wilt het." zei Seth kalmpjes, zijn rechterhand geheven schoot hij een salvo van bollen die zich rond Kaiadja en haar summon verspreidden, tegelijk begonenn ze te imploderen en vanuit deze situatie zogen ze eerst alles naar zich toe om daarna uit elkaar te knallen.... en daar was de knal, Seth had zich afgezet en met zijn linkerklauw schoot hij door de stofwolk heen en greep doelgericht de summon van Kaiadja vast en tilde die hoog de lucht in om hem stil te houden. Selene spandde de boog en legde razendsnel nieuwe pijlen op, vijf pijlen schoten richting Erian die in Seth's klauw vastgezet was. De eerste pijl knalde uit elkaar en de punt vormde een feniks, de tweede iets wat een vleermuis leek, de derde een rennende wolf, de vierde een adelaar en de vijfde als het ware een neushoorn. Vijf rood,zwart en grijs gekleurde energiestralen schoten met Omegakracht op Erian af. In zijn rechterhand hield Seth iets anders vast, een kleine bol... blauw en hij gloeide...hij schoot hem naar de grond en runes verschenen, de volgende die de cirkel zou betreden of verlaten, zou geraakt worden door een ijzige kracht en bevriezen. "Er zijn momenten, dat je keuzes moet maken." Zei Seth kalmpjes tegen Kaiadja die hij vanuit zijn ooghoek in de gatenh ield.

"Oke.. jij wilt het." zei Seth kalmpjes, zijn rechterhand geheven schoot hij een salvo van bollen die zich rond Kaiadja en haar summon verspreidden, tegelijk begonnen ze te imploderen en vanuit deze situatie zogen ze eerst alles naar zich toe om daarna uit elkaar te knallen.... en daar was de knal, Seth had zich afgezet en met zijn linkerklauw schoot hij door de stofwolk heen en greep doelgericht de summon van Kaiadja vast en tilde die hoog de lucht in om hem stil te houden. Selene spande de boog en legde razendsnel nieuwe pijlen op, vijf pijlen schoten richting Erian die in Seth's klauw vastgezet was. De eerste pijl knalde uit elkaar en de punt vormde een feniks, de tweede iets wat een vleermuis leek, de derde een rennende wolf, de vierde een adelaar en de vijfde als het ware een neushoorn. Vijf rood,zwart en grijs gekleurde energiestralen schoten met Omegakracht op Erian af. In zijn rechterhand hield Seth iets anders vast, een kleine bol... blauw en hij gloeide...hij schoot hem naar de grond en runen verschenen, de volgende die de cirkel zou betreden of verlaten, zou geraakt worden door een ijzige kracht en bevriezen. "Er zijn momenten, dat je keuzes moet maken." Zei Seth kalmpjes tegen Kaiadja die hij vanuit zijn ooghoek in de gaten hield. Ondanks dit alles, had Kaiadja haar kalmte bewaard, al voelde en zag ze de lichte angst van haar summon, die zich net zo rustig probeerde te houden als zij. Keuzes? Wat bedoelde Seth op dit moment met keuzes? Was dit alles voor dit moment het leven van haar summon nu al waard? Ze merkte hoe Erian opzij naar haar keek. Ze konden beiden onmogelijk in de cirkel staan. De seconden tikten ondertussen traag voorbij en ze hief haar hand richting het hele gebeuren. Ze richtte zich op de 5 energiestralen en wist ze iets langzamer te laten gaan. Iets meer tijd. Ze keek terug naar haar summon en sloot haar ogen. Voelde hoe alles langzaam leek te gebeuren, maar toch sneller dan anders. De cirkel met runen leek aan haar te trekken. Kort voelde ze een ijzige kou, tot diep in haar lichaam, maar ze negeerde het. Ze voelde de klauw van Seth rond haar nek en opende haar ogen. De energiestralen waren bijna bij haar, dit alles was in een paar seconden gebeurd. Ze trok haar benen op en liet een bol in haar handen hard voor zich uit een barsten. Door de kracht voelde ze zich iets wat op zij bewegen en met een zachte grom uit haar keel duwde ze zich zelf doormiddel van kracht steeds verder de andere kant op. Met een laatste rug stond ze nu deels achter Setherian en greep met haar hand zijn andere arm vast. Seth al schild gebruiken was altijd nog een optie, terwijl ze op de rand van de cirkel bleef letten en zich ondertussen had bedekt met zwarte magie. Haar ogen waren nog duidelijk te zien en ondertussen brandde haar hand in het vel van zijn andere arm.

Seth zag het al gebeuren, Kaiadja had van plaats gewisseld. Ze had zich vrijgetrokken en stond nu achter hem alsof hij het schild was. Seth grijnsde even en voelde een lichte steek bij zijn andere arm. "Mooi geprobeerd." zei Seth kalmpjes. Seth knikte naar de pijlen en een zweep sloeg door de lucht heen die de pijlen door midden brak. Salia en Moora waren verschenen, de demonische tweeling. Meer vrouw dan demon, van de buitenkant tenminste. Seth zijn linkerhand kwam vrij toen die vergroeide tot een nog grotere klauw en greep de arm van Kaiadja vast. "Jij laat los, ik laat los."zei hij grijnzend en kneep met zijn klauw hard in haar arm. Zij verbrandde de zijne, hij vergiftigde de hare, een punt kwam uit zijn klauw en raakte de huid van Kaiadja en stuurde een kleine brandende vloeistof tegen haar arm. Seth zuchtte eventjes met een gezicht toen hij afwachtte tot wat er zou gebeuren. Salia en Moora kwamen dichterbij en hadden Selene vervangen. De tweeling ging links en rechts van hem staan. Beide sloegen ze tegelijk de zwepen richting Kaiadja.

-flutsorry-

"Mooi geprobeerd." zei Seth kalmpjes. Ze zag hoe alle dingen een slag leken te veranderen. Met haar gedachten wist ze het nog maar net bij te houden, maar ze moest ergens ook nog kunnen plannen wanneer ze een volgende stap kon zetten. Seth zijn linkerhand kwam vrij toen die vergroeide tot een nog grotere klauw en greep de arm van Kaiadja vast. "Jij laat los, ik laat los."zei hij grijnzend en kneep met zijn klauw hard in haar arm. Zij verbrandde de zijne, hij vergiftigde de hare, een punt kwam uit zijn klauw en raakte de huid van Kaiadja en stuurde een kleine brandende vloeistof tegen haar arm. Ze hoorde de zucht van Seth al niet eens meer. Ze keek hem enkel recht aan. Dezelfde kalmte als eerst stond nog op haar gezicht al begon haar hele arm voor gevoel hevig te branden. Het werd steeds moeilijker haar gezicht op deze manier zo te houden en bij het zien van de zwepen, die haar kant uit kwamen vloekte ze even zacht vanbinnen. Erian kon haar op dit moment even niks meer schelen. Met een ruk liet ze Setherian los en rukte zich daarbij zelf ook los. Haar arm leek even niet mee te willen werken. Alles leek nu nog iets langer de tijd te nemen, maar tijd had ze niet. Ze liet haar arm even kort gloeien om het gevoel erin uit te schakelen. Haar handen werden zwart en met elk ervan wist ze een zweep vast te pakken. Ze trok aan elke zweep en liet er toen iets in een flits overheen glijden. Ze voelde hoe het doel trof, aan de twee grote paarse bollen, die zijn summons even helemaal leken op te slokken. Bij het knappen daarvan, zou ze hoe dan ook energie weg nemen van zijn summons, die ze zelf nog wel ergens zou kunnen gebruiken. Ze liet daarbij de zwepen meteen los en richtte zich weer op Seth. Hoeveel tijd ze had boeide haar even niet. Kirain was op dat moment achter seth verschenen en sloeg zijn slangachtige staart rond Setherian. Overal was zijn huid messcherp en daarbij prikte hij het puntje van zijn staart maar een klein stukje in Seth’s vel. Een brandende maar ook verlammende vloeistof liet hij de huid in dringen, terwijl Kaiadja deels leek toe te kijken. Afwachten tot iets wat Seth zou gaan doen, was niet altijd de beste manier, maar toch deed ze het, haar hoofd iets schuin houdend. ‘En ik liet los…’ en ze glimlachte even. Het was zijn beurt, al leken ze normaal niet echt aan beurten te doen, maar ze leek het leuk te vinden al was dat niet van haar gezicht af te lezen.

Kirain was op dat moment achter seth verschenen en sloeg zijn slangachtige staart rond Setherian. Overal was zijn huid messcherp en daarbij prikte hij het puntje van zijn staart maar een klein stukje in Seth’s vel. Een brandende maar ook verlammende vloeistof liet hij de huid in dringen, terwijl Kaiadja deels leek toe te kijken. Afwachten tot iets wat Seth zou gaan doen, was niet altijd de beste manier, maar toch deed ze het, haar hoofd iets schuin houdend. ‘En ik liet los…’ en ze glimlachte even. Het was zijn beurt, al leken ze normaal niet echt aan beurten te doen, maar ze leek het leuk te vinden al was dat niet van haar gezicht af te lezen.
"Nu ga.. ik.. iets braden." zei Seth kalmpjes. Terwijl de scherpe huid stak, vatte Seth vlam, overal over zijn lichaam verspreidde zwartvuur en zijn klauw bboorde hij met de punt aan de elleboog naar achter. Toen hij weer grip kreeg en loskwam, keek hij naar Salia en Moora. Hij kneep zijn vuist fijn en de restanten werden vernietigd. "Demonlord, Maligor." zei Seth simpel. Uit het niets doemde er een zwarte poort van vier meter hoog achter hem op. De ijzeren deuren die met bloed geverd waren leken te buigen onder de kracht van iets aan de andere kant. De deur barstte en een gigantisch beest kwam te voorschijn, de kop van een jakhals en een reptielachtige onderlichaam met vierpoten. Eveneens had hij vier armen, twee normale handen en twee armen die meer op stekelachtige klauwtjes leken. "BURN PUNY MORTALS!" brulde Maligor terwijl hij zijn twee vuisten hief en zijn borstkas openvouwden, alsof er ijzerenplaten weggleden verschenen er vlammende tentakels uit die om hem heen sloegen, behalve richtign Seth. "Dit is nou een demonlord, iets wat gemaakt is om te doden. Misschien moet jij er ook maar eentje" zei Seth terwijl hij op de schouder sprong.

"BURN PUNY MORTALS!" brulde Maligor terwijl hij zijn twee vuisten hief en zijn borstkas openvouwden, alsof er ijzerenplaten weggleden verschenen er vlammende tentakels uit die om hem heen sloegen, behalve richting Seth. "Dit is nou een demonlord, iets wat gemaakt is om te doden. Misschien moet jij er ook maar eentje" zei Seth terwijl hij op de schouder sprong. Kaiadja was met stomheid geslagen. Na een paar seconden merkte ze hoe haar mond openstond en sloot hem weer. ‘Misschien… is dat een idee…’ zelfs nu wist ze nog even te glimlachen al deed haar lichaam verschillende pogingen om de vurige tentakels te ontwijken. Waar hield die kerel deze dingen wel niet vandaan? Gromde ze in zich zelf en merkte hoe ze met haar rug tegen de muur van de arena stond. In haar ogen lag verbazing, terwijl ze tussen alles door naar de demonlord bleef krijgen. ‘Groot…’ fluisterde ze over haar lippen. Alles in haar lichaam schreeuwde om hier weg te gaan, maar ze grinnikte enkel even. Haar hele lichaam zweette door alles wat rond haar in brand leek te staan. Ze mompelde een paar woorden en haar lichaam koelde sterk af. Als vuur haar raakte leek het even te sissen, terwijl ze met haar lichaam lenig nog steeds probeerde zo veel mogelijk te ontwijken. Ze vroeg ze af hoe ze dat ding ooit moest gaan neer halen… dat leek haar onmogelijk. Ze probeerde dichterbij te komen en hield de lucht rond haar schoon, zodat ze kon blijven ademen. ‘Leuk huisdiertje.’ Lachte ze zacht. Ze zou nu gewoon een aantal pogingen wagen, nooit geschoten is altijd mist. Een dikke mist verscheen in de arena en ze leek ondertussen op alle plaatsen tegelijk te bewegen. Ze bleef maar dichterbij komen al hield ze nu zelf niet eens meer bij waar ze nu eigenlijk precies stond. Zwarte slierten mengden zich met de mist wat van haar armen of leek te komen. Met een salto door de lucht liet ze het op 20 verschillende plaatsen tegelijkertijd los. Als halve cirkels die tot aan het dak reikten knalden ze tegen de demonlord op. Het was enkel magie om een harde klap te veroorzaken. Heel erg was het niet op de demonlord zelf gericht, al was dit misschien een leuk extraatje. Ze vroeg zich enkel af of de demonlord zou verdwijnen als ze Seth te pakken zou krijgen.

‘Groot…’ fluisterde ze over haar lippen. Alles in haar lichaam schreeuwde om hier weg te gaan, maar ze grinnikte enkel even. Haar hele lichaam zweette door alles wat rond haar in brand leek te staan. Ze mompelde een paar woorden en haar lichaam koelde sterk af. Als vuur haar raakte leek het even te sissen, terwijl ze met haar lichaam lenig nog steeds probeerde zo veel mogelijk te ontwijken. Ze vroeg ze af hoe ze dat ding ooit moest gaan neer halen… dat leek haar onmogelijk. Ze probeerde dichterbij te komen en hield de lucht rond haar schoon, zodat ze kon blijven ademen. ‘Leuk huisdiertje.’ Lachte ze zacht. Ze zou nu gewoon een aantal pogingen wagen, nooit geschoten is altijd mist. Een dikke mist verscheen in de arena en ze leek ondertussen op alle plaatsen tegelijk te bewegen. Ze bleef maar dichterbij komen al hield ze nu zelf niet eens meer bij waar ze nu eigenlijk precies stond. Zwarte slierten mengden zich met de mist wat van haar armen of leek te komen. Met een salto door de lucht liet ze het op 20 verschillende plaatsen tegelijkertijd los. Als halve cirkels die tot aan het dak reikten knalden ze tegen de demonlord op. Het was enkel magie om een harde klap te veroorzaken. Heel erg was het niet op de demonlord zelf gericht, al was dit misschien een leuk extraatje. Ze vroeg zich enkel af of de demonlord zou verdwijnen als ze Seth te pakken zou krijgen.
Seth grijnsde toen Maligos nog overeind stond en de tentakels terug trokken de borstkas in. De ijzeren platen kwamen weer op hun plaats en Maligos snoof. Seth had zich vast gehouden aan een ijzerenketting die in de schouder van Maligos was gebeurd. "Tja, een paard heeft ook teugels, waarom een demon geen ketting." zei hij grijnzend. Maligos spreidde de twee segmentachtige klauwen die zich langzaam uit vouwden tot twee lange dunne aanhangels waar een punt uit schoof. Ze schoten alle twee in de richting van Kaiadja en Seth vormde zijn hand tot een vuist. Een grote knal ontstond er achtet Kaiadja. De mist was slim, maar een demon had geen ogen nodig om te doden of te richten. Door middel van de reactie had hij de explosie gericht. "Maligos is pas een van de grotere voor vijanden die wegvliegen en vluchten in plaats van stand houden. Mijn dodelijkeren, zijn kleiner. Alleen onhandig aangezien sommige mij niet mogen." zei Seth lachend.

Ze zuchtte zacht, toen ze merkte dat hij geen centimeter had bewogen na alles. De tentakels van Maligos waren in ieder geval weer verdwenen, maar dat betekende nog niet dat het goed zou komen. ‘Tja, een paard heeft ook teugels, waarom een demon geen ketting.’ Zei hij grijnzend wat haar even met haar ogen liet draaien. Maligos spreidde de twee segmentachtige klauwen die zich langzaam uit vouwden tot twee lange dunne aanhangsels waar een punt uit schoof. Ze schoten alle twee in de richting van Kaiadja en Seth vormde zijn hand tot een vuist. Een grote knal ontstond er achter Kaiadja. "Maligos is pas een van de grotere voor vijanden die wegvliegen en vluchten in plaats van stand houden. Mijn dodelijkere, zijn kleiner. Alleen onhandig aangezien sommige mij niet mogen." zei Seth lachend. Eigenlijk hoorde ze helemaal niet wat hij zei. Ze was achteruit gesprongen, toen de twee dunne aanhangels met een scherpe punt in haar richting schoten. Alles wat ze voor haar gevoel deed, was enkel verdedigen. Door de knal achter haar was ze voor een moment afgeleid en vloog naar voren, door de kracht ervan. Met een ruk draaide ze zich om, toen ze op haar rug was en mompelde een snelle spreuk. Ze hield haar handen voor haar lichaam die ze zo klein mogelijk maakte. Zwarte slierten volgden haar armen en ze hoorde hoe de punten met een klap haar schild raakten. Haar armen begaven het vrijwel meteen, maar het gaf haar net de seconde die genoeg was om opzij te rollen. Het enige wat ze voelde was een korte snijdende pijn in haar arm, maar die wond verdween al gauw. Toen het meeste stof was verdwenen merkte ze hoe ze onder Maligos was komen te staan en dat liet haar voor een moment roerloos liggen. Ze vermande zich zelf en kwam wat langzaam overeind. Ze probeerde te bedenken wat ze moest doen en bewoog haar handen al voor haar hersenen zover waren. Het zwarte wat nog steeds rond haar armen kringelde liet ze in meerde lijnen door de lucht heen schieten. Ze wikkelden zich om de demon heen en daarbij trok ze ze strak aan. Ze stopte er genoeg kracht in om het deels door de huid ervan heen te laten snijden. Ze rende er onder vandaan en trok de lijnen met zich mee. Het leek zo dun, maar was makkelijk strak te houden. Haar hartslag ging iets sneller dan normaal door de inspanning, terwijl ze naar Seth keek. ‘Hm…?’ mompelde ze even.

Seth merkte de zwarte lijnen die Kaiadja had gespand toen ze wegliep. Seth grijnsde breed. "Oblivionwarzone."zei Seth kalm en sprong van Maligos af die uit het niets explodeerde in een regen van zwart bloed. Setherian zuchtte en keek instilte naar Kaiadja. "Fel'dan's godslayer. The binder: SEVEN CIRCLES OF HELL!" brulde Seth uit het niets. Zeven portalen verschenen om hen heen. Dit.. was zijn... persoonlijke aanval. Setherian The Binder Fel'dan Etherrior. De portalen leken groter te worden uit elk van de zeven zwevende cirkels kwam een hel felder licht met een andere kleur tint. Rood, zwart, geel, bruin, groen, donkerblauw en paars. De zeven portalen leken open te knallen allemaal tegelijkertijd en schoten alle zeven op Seth. Met een knal verscheen er een explosie. Toen de stof optrok stond Seth overeind, met gebogen hoofd en met geheven linkerarm. Zijn prothese... zijn linkerarm zag er anders uit. Het was weliswaar de klauw die hij vaker had, alleen toch leek het heel anders. Hij kneep de klauw dicht en direct schoot hij in een miliseconde op Kaiadja af en greep haar vast met de klauw bij haar keel. Hij grijnsde breed. "poef." zei hij simpel. Hij liet haar nek weer los en richtte de lucht in. Hij opende zijn klauw volledig en met een demonische brul schoot er een gigantische schokgolf door de lucht, een ongelukkige zwerm ganzen spatte uit elkaar toen ze de rand van de schokgolf bereikten. Bebloedde veren dwarrelden op hen neer. Seth keek grijnzned naar Kaiadja en pleurde toen op de grond, zwaar hijgend en uitgeput. "I surrender," zei hij zacht en keek naar Kaiadja die nu boven hem uit torende.

Ze had stil toegekeken en had geen tijd gehad om te reageren door haar nog lichte verbazing, toen zijn klauw zich plots bij haar keel greep. De grijns op zijn gezicht kon ze duidelijk zien, maar zelfs door dit alles werd haar blik nog niet anders. Enkel bewoog haar mondhoek even omhoog, toen ze hem ‘poef’ hoorde zeggen op zo’n simpele toon, dat ze vanbinnen had kunnen lachen. Zodra hij haar los liet, deed ze een paar stappen achteruit en volgde hem enkel met haar ogen. Na de demonische brul had ze zich onmiddellijk afgesloten van de buitenlucht en voelde hoe de schokgolf haar deels raakte. Haar ogen hadden zich nu gericht op de bebloede veren, die ze als een nieuwsgierig kind in zich op nam. Ze kon Seth nog net zien grijnzen voor ze zag hoe hij op de grond pleurde, zwaar hijgend en uitgeput. ‘I surrender.’ zei hij zacht. Kaiadja’s mond viel open. ‘Wat?’ bracht ze uit en keek op hem neer. ‘Ik ben het ding dat me enkel kan verdedigen. Jij speelt met allerlei dingen. Mijn aanvallen halen niks uit…’ Ze trok een wenkbrauw op en bleef hem aankijken. ‘En je geeft je dan nu over?’ Haar stem klonk verbaasd, terwijl ze toch even kort moest lachen. ‘Hulp nodig bij het opstaan?’ vroeg ze. Ze bedoelde het niet spotten en stelde het enkel voor. Ze stak haar hand deels naar hem uit. ‘Fijn om je weer eens zo tegenover me gezien te hebben en dan nog wel in de arena… ik heb nog veel werk te doen.’

‘Wat?’ bracht ze uit en keek op hem neer. ‘Ik ben het ding dat me enkel kan verdedigen. Jij speelt met allerlei dingen. Mijn aanvallen halen niks uit…’ Ze trok een wenkbrauw op en bleef hem aankijken. ‘En je geeft je dan nu over?’ Haar stem klonk verbaasd, terwijl ze toch even kort moest lachen. ‘Hulp nodig bij het opstaan?’ vroeg ze. Ze bedoelde het niet spotten en stelde het enkel voor. Ze stak haar hand deels naar hem uit. ‘Fijn om je weer eens zo tegenover me gezien te hebben en dan nog wel in de arena… ik heb nog veel werk te doen.’ zei Kaiadja. Seth kwam moeizaam omhoog maar wel beter door Kaiadja's hand en hij hijgde. Direct voelde hij een hand tegen zijn wang en snoof. Selene keek hem nogal pissig aan, "Idioot! Hoe haal je het in je hoofd! Voor hetzelfde geld was je dood! JE HEBT KINDEREN!" zei Selene boos en ging onder zijn arm staan als ondersteuning. Selene glimlachte naar Kaiadja, "Tja.. hij moet zijn verstand gebruiken, volgende keer alsjeblieft mep hem als hij iets stoms doet." zei Selene tegen Kaiadja terwijl ze Seth overeind hield.
-FLUT D:-

Ze hielp hem op te staan en hoorde hoe hij moest hijgen. Het was duidelijk, dat hij veel kracht had gebruik. Zo veel dat hij eraan bezweken was, zelf snapte Kaiadja de reden niet. Maar er waren duizenden dingen, die ze nog niet van hem wist. Toen hij snoof keek Kaiadja al op richting Selene, die Seth een pissige bliek toe wierp. "Idioot! Hoe haal je het in je hoofd! Voor hetzelfde geld was je dood! JE HEBT KINDEREN!" zei Selene boos en ging onder zijn arm staan als ondersteuning. Selene glimlachte naar Kaiadja, "Tja.. hij moet zijn verstand gebruiken, volgende keer alsjeblieft mep hem als hij iets stoms doet." zei Selene tegen haar wat even haar mondhoek omhoog deed gaan. ‘Het zal me moeite kosten om hem een mep te verkopen, maar als ik jou daarmee ooit een plezier kan doen… dan kan ik het er op wagen.’ Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, terwijl ze wat stof van zich afklopte. Met een simpele spreuk had ze het kunnen verwijderen, maar dan zou alles in haar leven wel erg makkelijk worden. Haar eigen lichaam had veel energie van haar gevraagd, maar dat zou binnen een uur wel weer aangevuld zijn. Voor haar gevoel had ze beter haar best kunnen doen, maar dat deed er nu niet meer toe. Misschien was dat iets voor de volgende keer. ‘Doet hij dat vaker… zo veel kracht gebruiken, dat hij zelf bijna niet meer overeind kan komen?’ vroeg ze richting Selene en keek haar even vragend aan. Zelf had ze dit nog niet bij Seth meegemaakt. Misschien ook wel, maar dat was ze dan vergeten. Even keek ze Seth weer aan met een licht glimlachje. ‘In mijn gedachten heb jij ondanks dit gewonnen, maar je woorden zeiden me iets anders, dus voor deze keer accepteer ik die woorden.’ De volgende keer, als die er al mocht komen, dan hoopte ze dat hij niet uit zich zelf zou bezwijken al kon dit op sommige gebieden in ieders voordeel werken, maar de kans zou zich niet vaak voordoen.

‘Het zal me moeite kosten om hem een mep te verkopen, maar als ik jou daarmee ooit een plezier kan doen… dan kan ik het er op wagen.’ Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, terwijl ze wat stof van zich afklopte. Met een simpele spreuk had ze het kunnen verwijderen, maar dan zou alles in haar leven wel erg makkelijk worden. Haar eigen lichaam had veel energie van haar gevraagd, maar dat zou binnen een uur wel weer aangevuld zijn. Voor haar gevoel had ze beter haar best kunnen doen, maar dat deed er nu niet meer toe. Misschien was dat iets voor de volgende keer. ‘Doet hij dat vaker… zo veel kracht gebruiken, dat hij zelf bijna niet meer overeind kan komen?’ vroeg ze richting Selene en keek haar even vragend aan. Zelf had ze dit nog niet bij Seth meegemaakt. Misschien ook wel, maar dat was ze dan vergeten. Even keek ze Seth weer aan met een licht glimlachje. ‘In mijn gedachten heb jij ondanks dit gewonnen, maar je woorden zeiden me iets anders, dus voor deze keer accepteer ik die woorden.' zei Kaiadja. Seth grijnsde en glimlachte even kalm. "ja, vaker... net als zijn moeder deed... en diens moeder en diens vader." zei Selene licht geirriteerd wegens het feit dat ze al zo vaak dat soort dignen had meegemaakt. Seth probeerde zelf te lopen maar goed lukte dat niet. "Tja, soms is het nodig omd at soort dingen te doen." zei Seth met een grijns. "Ja maar dit was ongeveer een training."zei Selene protesterend en keek zuchtend naar Kaiadja.

Seth grijnsde en glimlachte even kalm. "Ja, vaker... net als zijn moeder deed... en diens moeder en diens vader." zei Selene licht geïrriteerd wegens het feit dat ze al zo vaak dat soort dingen had meegemaakt. Seth probeerde zelf te lopen maar goed lukte dat niet. "Tja, soms is het nodig om dat soort dingen te doen." zei Seth met een grijns. "Ja, maar dit was ongeveer een training."zei Selene protesterend en keek zuchtend naar Kaiadja. Zij hield enkel even grinnikend haar schouder op. Ze had rustig geluisterd. Half in haar eigen gedachten en half met haar gedachten bij wat er gezegd werd. ‘Vaak dus…’ mompelde ze zacht. ‘Hij leert het vast nog wel, Selene.’ zei ze rustig en wierp Selene een kalme blik toe. ‘Al heb ik ongeveer het idee hoe jij je moet voelen als hij weer zo bezig is, zit gewoon in zijn familie zoals ik hoor.’ Ze richtte haar blik weer op Seth, die nog steeds moeite leek te hebben met zich zelf staande te houden. ‘Een gevaarlijk punt in zijn sterke schild…’ mompelde ze enkel nog even zacht. Ze zou het hoe dan ook onthouden, wie weet kwam het ooit nog eens van pas… of ze kon het als een waarschuwing voor zich zelf zien. Grote kracht… betekende ook grotere risico’s voor het lichaam zelf, die het moest leiden. Misschien dacht Seth niet zo aan die risico’s. Ze zag hem in ieder geval nog niet als een persoon voor zich, die dat zou doen. Zelf was ze wel iemand, die daar over nadacht. Het voordeel was, dat niemand dat bij haar leek te merken. Haar uiterlijk vertelde iedereen andere dingen, nooit was haar gezicht hetzelfde. ‘Ik gok dat je je snel zult herstellen, Seth.’ Zei ze met een lichte glimlach. ‘En anders wordt het toch eens tijd voor een bed.’ Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, maar verder hield ze zich weer stil.

‘Vaak dus…’ mompelde ze zacht. ‘Hij leert het vast nog wel, Selene.’ zei ze rustig en wierp Selene een kalme blik toe. ‘Al heb ik ongeveer het idee hoe jij je moet voelen als hij weer zo bezig is, zit gewoon in zijn familie zoals ik hoor.’ Ze richtte haar blik weer op Seth, die nog steeds moeite leek te hebben met zich zelf staande te houden. ‘Een gevaarlijk punt in zijn sterke schild…’ mompelde ze enkel nog even zacht. ‘Ik gok dat je je snel zult herstellen, Seth.’ Zei ze met een lichte glimlach. ‘En anders wordt het toch eens tijd voor een bed.’ Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, maar verder hield ze zich weer stil. Seth grijnsde, "Een gevaarlijk punt? Misschien, alleen... wat als mijn aanvallers voor me hadden gestaan en ik niet een andere kant op had gericht. Dan was er geen schild meer nodig." zei Seth grijnzend. Selene zuchtte en glimlachte naar Kaiadja. "Tja.. een punt heeft hij wel, in ieder geval jij moet ook goed op je zelf letten. Ik zie het jou niet doen, maar het is aanlokkelijk om jezelf moe te vechten wanneer het nodig is. Kijk uit kindje," zei Selene vrolijkjes met een warme glimlach. Haar ogen schitterden een seconde toen ze weer naar Seth keek die zelfstandig overeind kwam.

Seth grijnsde, "Een gevaarlijk punt? Misschien, alleen... wat als mijn aanvallers voor me hadden gestaan en ik niet een andere kant op had gericht. Dan was er geen schild meer nodig." zei Seth grijnzend. Selene zuchtte en glimlachte naar Kaiadja. "Tja.. een punt heeft hij wel, in ieder geval jij moet ook goed op je zelf letten. Ik zie het jou niet doen, maar het is aanlokkelijk om jezelf moe te vechten wanneer het nodig is. Kijk uit kindje," zei Selene vrolijkjes met een warme glimlach. Haar ogen schitterden een seconde toen ze weer naar Seth keek die zelfstandig overeind kwam. Bij het woord ‘kindje’ had er even een lichte rilling over haar rug gelopen. De warme glimlach van Selene had die rilling deels het zwijgen opgelegd. ‘Misschien heeft hij een punt, that’s true… maar toch…’ ze hield lichtjes haar schouders op. ‘Ieder zn eigen manier.’ Een zachte zucht ontsnapte uit haar mond en haar mondhoeken bewogen iets omhoog. ‘Wanneer het nodig is, dan zal ik waarschijnlijk me inderdaad moe vechten, of zo veel geven dat het mijn eigen einde wordt. Is het nodig, dan is het zo. Die dag komt vast nog wel eens.’ Kort grinnikte ze en keek weer richting Selene en Seth. ‘Op zich mag je van geluk spreken, dat je Selene hebt Seth. Die kan de touwen in ieder geval weer strak spannen als ze wat los komen te hangen.’
-srry, flut antwoordje...-

‘Misschien heeft hij een punt, that’s true… maar toch…’ ze hield lichtjes haar schouders op. ‘Ieder zn eigen manier.’ Een zachte zucht ontsnapte uit haar mond en haar mondhoeken bewogen iets omhoog. ‘Wanneer het nodig is, dan zal ik waarschijnlijk me inderdaad moe vechten, of zo veel geven dat het mijn eigen einde wordt. Is het nodig, dan is het zo. Die dag komt vast nog wel eens.’ Kort grinnikte ze en keek weer richting Selene en Seth. ‘Op zich mag je van geluk spreken, dat je Selene hebt Seth. Die kan de touwen in ieder geval weer strak spannen als ze wat los komen te hangen.’. Seth knikte "Ik ben blij dat ik haar heb. Zonder haar had ik Mariah nooit kunnen opvoeden." zei Seth terwijl hij Selene optilde die schrok en zich vastgreep aan zijn Schouders. Seth grijnsde en omhelsde Selene vrolijk. Ze vervaagde en ging weer naar zijn schaduw. "Zo.. Kaiadja, wil je binnenkort weer eens echt trainen in plaats van een gevechtje? Je mag dan wel volwassen zijn maar dat betekent niet dat deze ouwe jonge vent met zijn vroegere leerling mag gaan oefenen." zei Seth met een grijns en hij keek naar Kaiadja zoals hij vroeger trots had gekeken naar zijn leerlingen.

Seth knikte "Ik ben blij dat ik haar heb. Zonder haar had ik Mariah nooit kunnen opvoeden." zei Seth terwijl hij Selene optilde die schrok en zich vastgreep aan zijn Schouders. Seth grijnsde en omhelsde Selene vrolijk. Ze vervaagde en ging weer naar zijn schaduw. "Zo.. Kaiadja, wil je binnenkort weer eens echt trainen in plaats van een gevechtje? Je mag dan wel volwassen zijn maar dat betekent niet dat deze ouwe jonge vent met zijn vroegere leerling mag gaan oefenen." zei Seth met een grijns en hij keek naar Kaiadja zoals hij vroeger trots had gekeken naar zijn leerlingen. Een glimlach sierde haar gezicht na die woorden, al had het ook iets weg van een lichte grijns. ‘Het zou me een genoegen zijn om weer net als een aantal jaar terug te mogen trainen samen met jou.’ Antwoordde ze op het voorstel van Seth. ‘Ik mag dan misschien al volwassen zijn en jij mag misschien niks veranderd zijn van buiten, maar nog steeds is er veel dat ik nog niet kan of waar ik nog niks van weet. Het zou een eer zijn om toch nog les te mogen krijgen dus. Alle beetjes helpen.’ Haar glimlach werd iets breder. ‘Dat zou dus fijn zijn…’ Even liet ze haar blik door de arena glijden. 'Laten we hier eerst maar weer weg gaan, voor het geval er nog andere wizard mochten zijn, die hier graag een spel zouden spelen.'

-srry beetje flut...-