Summer Festival Year one

Onderwerp: Summer Festival Year one wo jun 20, 2012 5:58 am

.

....

De zon begint weer door de wolken te branden. Warmte overspoelt onze lichamen en geluk straalt van hun gezichten.
Zomer breekt aan. Vrijheid en Blijheid. Zomer komt. De beste tijd voor elk volk.
En elk volk geniet met volle teugen.
Even is er geen haat onderling. Even is er geen pijn en verdriet. Het is tijd voor een feest. Een feest zoals nooit tevoren.

Langzaam gleed Mariah's hand door haar oranje vlammende haren. Haar ogen stonden warm en blauw zoals ze niet zo vaak waren. Maar deze dag was iets om te vieren. Nog een maal staarde ze even naar het podium en kwam daarna omhoog. Met langzame passen betrad ze het houten podium. Haar ogen liet ze glijden over de gezichten van alle aanwezige. Wizards, Elves, Knights en zelfs Shapeshifters waren aanwezig en al hun gezichten straalde een ding uit. Blijdschap, vreugde. Warmte om de tijd die voor hen aanbrak. Zomer. En daar was dit feest voor. Daar was deze gehele plek voor. Warm glimlachte ze terwijl Mariah de gezichte opzocht van degene die ze kon. Voor haar volk spreken, ja dat was makkelijk. Maar voor al deze mensen? Al haar moed bij elkaar rapend en haar ogen op de gezichten die ze kon ademde ze diep in.
"Welkom allen." Haar stem was helder en oprecht terwijl ze wat meer zelfvertrouwen kreeg. "Ik heet u van harte welkom op het eerste Summer Festival wat wij in onze mooie stad mogen houden. Deze dag zal compleet vrij zijn voor jullie allen. Niemand zal op deze dag verdrietig zijn of wensen voor iets anders. Deze dag is officieel de dag waarop wij de zomer tegemoet dansen. En op deze langste dag van het gehele Jaar zullen wij dansen tot de zon weer opkomt!"
Rustig wachtte ze even het applaus af en begon opnieuw te lachen. "Wij Leaders willen in speciaal de Shapeshifter Anani bedanken voor het bedenken van een dag als deze. Zonder haar zouden we nu allemaal met onze dagelijkse taken bezig zijn." Dit maal klapte Mariah even zelf terwijl ze oogcontact maakte met de Shapeshifter en warm begon te lachen. "Ik ga het niet te lang maken, maar ook natuurlijk wil ik alle Leaders en Deputy's bedanken voor het meewerken en meehelpen aan het organiseren van deze speciale dag. " Dit maal keek ze alle Leaders met een warme en oprechte glimlach aan. Hoe anders ze ook waren. Vandaag zouden ze allemaal gelijk zijn. Ze draaide zich om naar de muziekanten wie voor vandaag het entertainment zouden verzorgen en ze wenkte ze naar voren. "Als laatste, bedanken we alvast deze geweldige muzikale personen wie de hele dag voor ons allen zullen spelen." Dit maal boog ze even als teken dat ze konden beginnen. Summer Festival Year one Tumblrm4pon1j43t1qhw0tb

Summer Festival Year one Tumblrm4pon1j43t1qhw0tb

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one wo jun 20, 2012 12:13 pm

To Setherian & Other Fel'dan
Nadat de muziek begon te spelen en Mariah van het podium afstapte ademde ze even diep in. Een warme glimlach ging uit naar haar Deputy Zyvar en naar Maylaine, Falco en Rinaldo. Ook de deputies, Riza, Elaine en Aeris. Ze knikte allemaal naar hen en met de muziek op de achtergrond liep ze doelgericht naar haar familie. Ze sloeg haar armen rond haar vader en begon te grijnzen. "Wow.." Fluisterde ze zacht en trots terwijl ze even achterover leunde. Adrenaline stroomde noch door haar aderen terwijl ze langzaam slikte. Langzaam begon ze te grijnzen terwijl ze langzaam haar mond opende en weer sloot. Een lichte grijns rond haar lippen. "Schenk me maar wat in Vader. Ik verdien het." Breed begon ze te grijnzen waarna Mariah haar blik over de menigte liet glijden. Lachend.. Zo was hoe ze deze dag zou zien. Gewoon perfect.

Delaney
This ain't no happy place to be
There's nothing nice around me
Nothing nice about me
Oh almost everyone agrees

To Adam & Anani
Met koude ogen bleef Delaney achteraan staan. De woorden van Mariah galmde door in haar oren. Hoewel Mariah degene was geweest die haar weer levend had gemaakt. Toch vertrouwde Del haar of welke andere Fel'dan voor geen meter. Het feit alleen al dat zij in de buurt kwam van Maylaine maakte haar woest. Liet haar trillen van woedde. Moedergevoelens stegen hoog op en ze keek met kille blauwe ogen naar de Leader. Hoe ze haar vertrek nam. Haar kille ogen volgde elke beweging van de oranje harige nep Fel'dan en zag hoe ze uitkwam bij Seth. Waardoor haar ogen enkel killer werden en ze zich half omdraaide. Weg van de muziek. Weg van alles. Enkel toen ze zich net omdraaide liep een jonge richting de groep. Hij was jong en Delaney keek hem onderzoekend aan. Hij was duidelijk een Shapeshifer, wat haar al iets rustiger maakte. "Wat" Klonk haar stem zacht maar toch niet heel hard. Ze probeerde iets te glimlachen, maar het feit dat ze Setherian wer eens had moeten aanzien had haar humeur omlaag geslagen en ze zuchtte zacht en geïrriteerd. Haar korte jurk verborg net haar oude littekens, littekens van Summonschap. Littekens die ze wou vergeten..

<3 Maylaine

[size=17]DAWN
I don’t wanna be without you babe
I don’t want a broken heart
Don’t wanna take a breath with out you babe
I don’t wanna play that part
I know that I love you
But let me just say
I don’t want to love you in no kind of way no no
I don’t want a broken heart
And I don’t wanna play the broken-hearted

Open
"Als laatste, bedanken we alvast deze geweldige muzikale personen wie de hele dag voor ons allen zullen spelen." Het waren de laatste woorden van de Leader van de Wizards die haar deden zuchten. Ze schudde langzaam haar hoofd. Haar haar was opgebonden in een losse knot en haar creme-gele jurk viel langs haar slanke benen. Over haar rug liepen twee korte bandjes die samengevlochten waren zodat haar rug geheel vast zat. Scarlett had ze niet meer gezien sinds ze had verteld dat ze niet haar moeder was. Sky was nog onhandelbaar geworden. En Dawn.. Dawn misste Hunter meer als ooit. Ze sloot haar rode ogen en zuchtte even. Het feest barstte los en vrolijke muziek klonk over het hele plein. Toch voelde ze zich niet helemaal goed. Langzaam gleed Dawn naar de zijkant van het Plein en sloeg haar handen achter haar rug. Met haar rode ogen keek ze licht afwachtend naar het mannelijke geslacht dat een danspartner zocht. Wachtend tot iemand haar zag. Wachtend tot ze gevraagd werd. Al vroeg ze zich licht af of ze wel gevraagd zou worden. Al zou ze het liefst hier zijn met Hunter. Maar hij was er niet meer.. En dat was het meest pijnlijke voor haar..

<3 Sky - Hunter - Jasmyn

Sára~
Tonight I'm screaming out to the stars
He knows he owes me a favor
It doesn't matter where you are
You'll be mine again

Open
Met volle tegenzin luisterde Sára naar haar geadopteerde zus. Waarom moest dat kind nou weer spreken. Ok, Mariah was ouder als zij was. Maar ze mocht haar niet. Ze haatte elke Fel'dan. En daardoor haatte ze zichzelf. Ze zou nooit genoeg zijn. Niets voor haar vader, Haar lange lichtblauwe jurk, een jurk die haar moeder ook ooit had gedragen was nu gespannen rond haar lichaam. Enkel haar ogen waren anders dan die van haar moeder. Ze waren die van haar vader en ze haatte het. Ze haatte het zo veel.. Verslagen zuchtte ze even. Hoe ze het ook wenste. Zichzelf geen Fel'dan noemen zou een leugen zijn. Haar ogen bewezen het. Dave Fel'dan en Meredith Fel'dan waren haar tweeling broer en zus. En Setherian Fel'dan was en bleef haar vader.. Hoe graag ze het ook anders had gezien. Haar moeder was voor een monster gevallen. En met dat monster was ze gestorven.. Haar lieve warme ziel was weg. Sára kon haar niet mer voelen en dat maakte haar zo verdrietig. Haar ogen gleden langs de mensen wie nu allemaal door elkaar liepen, een danspartner zoeken. Iemand om mee feest te vieren. Maar Sára was alleen. Ze zou altijd alleen blijven.Dat was haar lot en zo diende zij het maar te accepteren. Ze sloot haar ogen en zuchtte zacht tot ze een stem naast zich oorde. Met lichte verbazing opende ze har amber kleurige ogen en staarde de jongen aan die zojuist haar aandacht had getrokken.

<3 Hunter - Falco - Mimi

Serah
Make my wish come true, let darkness fade to light
Show me there's still hope, show me it's not over
Battles we can win, our struggle lies within
Love will not leave you, hate will not heal you

To Light, Noel and Snow
Met een brede grijns rond haar lippen en een schitterende korte beige jurk aan rende ze voort door de straten op haar ballerina schoenen. Claire meesleurend aan haar arm. "Kom op Light we komen te laat!" Schreeuwde Serah uit terwijl ze haar pas nogmaals versnelde. In de verte al de eerste noten horend. Snow had met haar afgesproken op het Summerfestival maar sinds ze Light nog in haar jurk had moeten krijgen had het wat langer geduurd. Met kleine huppelpassen draaide ze zich om en keek ze haar zus aan. "Claire, heb ik ooit wel eens gezegd dat je er schitterend uit ziet als je je mooi kleed." De brede en warme grijns rond haar lippen was er niet af te werken waarna ze zich weer omdraaide en verder rende. Ze wou niet te laat komen, ze wou dansen tot haar benen er moe van werden. Ze wou zingen en feest vieren zoals ze als klein kind met haar vader had gedaan. Hoe harder de muziek begon te klinken hoe breder Serah begon te grijnzen. Lightning nog harder aan haar arm sleurend. "We komen te laat!" Riep ze geschrokken nogmaals uit en trok Light nog harder mee. Tot.. De straat ophield en het Tafereel van lachende en dansende mensen voor haar ogen opdoemde. Ze maakte een noodstop en keek even met open mond er naar. "Wow.." Fluisterde ze zacht terwijl ze naar voren stapte. Het was al begonnen.. Zo veel mensen.. Zo veel blijdschap.. Serah begon langzaam meer en meer te grijnzen terwijl ze zich zoekend omdraaide. "Waar is Snow." Stootte ze vragend uit. "En Noel, hij zou er toch moeten zijn!" Uitgebreid zuchtte ze zacht en schudde haar hoofd. Hoe zou ze hen ooit moeten vinden in deze drukte? Haar jurk werd een beetje omhoog getrokken door de wind en Serah begon wat breder te lachen en ze schudde haar hoofd even. Schuin kijkend naar Lightning. "Heb jij geen date?" Ze klonk licht sarcastisch maar de brede lach op haar gezicht zou er wel voor zorgen dat Claire haar niets zou doen. Ze zou haar zus nooit wat doen, dat wist Serah. "Anders mag je er wel een van mij hoor!" Opperde ze boven de muziek uit waarna ze nog breder begon te lachen, denkend aan zowel Noel als Snow die met haar moest en zou dansen.

<3 Lightning - Snow - Noel

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one wo jun 20, 2012 6:50 pm

Setherian Etherrior Fel'dan
Burning booze and lovely liquor

"Schenk me maar wat in Vader. Ik verdien het." Breed begon ze te grijnzen waarna Mariah haar blik over de menigte liet glijden. Lachend keek ze door de mengite. Seth voelde zich trots op zijn dochter en liet dat ook duidelijk merken. Hij had twee kelken in zijn handen en natuurlijk verscheen uit zijn schaduw een bekende. Selene had een fles in haar handen waarmee ze Blauwvuur inschonk in de kelken. Seth stak er eentje uit naar Mariah. "Je bent oud genoeg voor Blauwvuur, het brand in de keel en ontvlamt je bloed. Zo smaakt het tenminste de eerste keer." zei Seth lachend. Selene grijnsde ook en keek naar Mariah terwijl ze kelk van Seth overnam en voor Mariah hield. "In één keer opdrinken," zei ze. Hoewel het niet echt ouderlijk klonk was het goed bedoelend.. anders zo je twee keer het spul door je keel moeten gieten zonder het gewend te zijn. Seth goot het direct door zijn keel en grijnsde, de alcohol met de abnormale sterke smaak brande in zijn keel en met een brandend gevoel begon hij te lachen. Seth hief zijn hand en summonde met zijn vrijehand nog zo'n fles. Je kon zeggen over Salia en Moora wat je wou. Alleen ze maakte het als geen ander, sterk en vol met alcohol maar niet schadelijk voor Summoners. Seth pakte de fles en liet de kelk vallen die versmolt met de grond en veranderde in aarde. Hij zette de fles blauw vuur tegen zijn lippen en goot het naar beneden. Hij keek even naar Mariah en hield een normale vlam schuin boven hem. Hij ademde in en uit. Een blauwe straal vuur kwam voort uit de rode vlam. Niemand werd geraakt en dat alsnog zou het niet dodelijk zijn in de handen van een Summoner. "Dat is waarom het Blauwvuur heet," zei Selene lachend tegen Mariah.

Ademas
"Wat" Klonk haar stem zacht maar toch niet heel hard. Een vrouw probeerde te glimlachen. Ademas schrok en keek haar aan, hij had haar niet gezien en was gewoon even door de menigte gelopen om rond te kijken en nu werd hij als het ware aangesproken. Verlegen keek hij even naar de vrouw en toen klaarde zijn gezicht op, het was feest niet waar. “Sorry, Alleen wat- wat?” antwoordde Ademas kalmpjes zonder onbeschoft te lijken. Hij moest beleefd blijven vooral nu tijdens het feest, alleen dat zou wel lukken. Daarbij hij was 15, het is een kinderding om soms ruzie te krijgen dus zo zwaar zou het niet op hem vallen als hij dan toch ruzie zou krijgen. Het kon sowieso niet op vechten uitkomen, niet als Ademas deel was van de ruzie. Zijn vecht technieken zijn zwak en hij heeft niet eens een wapen. Hij keek nog steeds naar de vrouw en glimlachte vriendelijk. Hij stak zijn hand wel beleefd naar haar uit, “In ieder geval, ik ben Ademas en mijn vrienden noemen mij Adam.” Zei Ademas kalmpjes met nog steeds een glimlach die je niet kon haten.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one wo jun 20, 2012 8:11 pm

Met zachte passen, liep Anani door de straten. Ze had even een moment haar ogen gesloten. Ze liep in een mooie jurk, versierd en die bij haar paste. Haar voetstappen lichtvoetig. Ze had haar haar lang laten groeien, en had een licheter kleur, door de zon. Van achter had ze het opgestoken, met een klein zwart kroontje. Haar helder blauwe ogen, opende zich, terwijl ze zich nu op het plein begaf. Ze zag enkele mensen die al waren gekomen, en ze zagen haar, ze hoorde sommige fluiten, en ze lachtte. Ze had sommige al ontmoet in een kort gesprek, en nu zou ze nog meer mensen ontmoeten. Maar wie ze bij zich had,.. Was Griffith. Hij was bij haar de boomhut ingevlogen, en later was ze hem weer tegen gekomen. Die keer had hij zijn been gebroken, en moest ze hem wel verzorgen. Ze waren nu enkele weken verder. Het feest dat ze had voorgesteld, stond op punt van beginnen. Ze voelde Griffith achter zich lopen, en Peach, liep gemakkenlijk over de daken. Ze waren ook beide netjes. Zelfs Peach, wie ze een wit strikje om had gedaan. Eerst was hij het er niet mee eens geweest, maar toen ze het met veel moeite om had, had hij er maar aan toe gegeven. Ze liep naar de rand van het podium, waar ze nu Mariah zag staan, een Tovenaar. Beter nog, The Leader van de tovenaars. Ze keek op naar de vrouw, en wachtte rustig haar kleine toespraak af. "Welkom allen." Haar stem was helder en oprecht.
"Ik heet u van harte welkom op het eerste Summer Festival wat wij in onze mooie stad mogen houden. Deze dag zal compleet vrij zijn voor jullie allen. Niemand zal op deze dag verdrietig zijn of wensen voor iets anders. Deze dag is officieel de dag waarop wij de zomer tegemoet dansen. En op deze langste dag van het gehele Jaar zullen wij dansen tot de zon weer opkomt!" Anani glimlachtte, en ze deed even en stapje naar achter. "Wij Leaders willen in speciaal de Shapeshifter Anani bedanken voor het bedenken van een dag als deze. Zonder haar zouden we nu allemaal met onze dagelijkse taken bezig zijn." Anani keek verbaasd, maar blij. Ze had niet verwacht, dat ze dit zou krijgen, normal stond ze niet graag in de belangstelling. Maar nu vond het niet erg. Ze had er zin in, en wilde feesten. Ze keek dankbaar naar de de vrouw op het podium. "Als laatste, bedanken we alvast deze geweldige muzikale personen wie de hele dag voor ons allen zullen spelen." Ze boog, dat was het teken dat ze konden beginnen. Anani pakte de uiteinde van haar jurk, met een glimlach, en boog terug. Ze had niet zoveel tegen tovenaars, en vond het een mooi gebaar. ''Laat het feest beginnen!'' Riep ze vrolijk, en klapte in haar handen. Ze muziek begon te spelen, en ze wentelde zich even in het rond. Ze pakte mensen bij hun handen, en trok hun in het dans gezelschap. Ze lachtte, en de mensen lachtte ook. Er werd muziek gespeeld, en de mensen klapte in het ritme mee. Anani wentelde, en sloeg mensen in de armen, met een grote glimlach op haar gezicht. Ze ging een tijd door, en genoot er van. Toen het liedje over ging, nam ze even zuchtend haar rust, langs de lein. Het volgende lied begon al. Maar toen ze even langs de kant stond, hoorde ze met haar zintuigen een bekend stem. “In ieder geval, ik ben Ademas en mijn vrienden noemen mij Adam.” Ze trok haar wenkbrouwen op, en keek om. Daar stond de jongen, die ze onlangs had ontmoet, met een rouw die ze niet kende. Ze liep er vrolijk op af. ''Adams! Ik wist niet dat jij ook zou komen. Wat gezzelig.'' Ze keek even naar de plezier makende en dansende mensen, en wende zich toen tot de vreemde vrouw. Ze zag aan haar gelaats trekken, dat de vrouw ook Shapeshifter was, en Anani mocht dat.

Hoe ziet anani er uit?:

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one wo jun 20, 2012 8:56 pm

[Met Serah]
Aan haar arm werd ze meegesleurd door haar zus. Lightning had geen inspraak meer gehad, Serah moest haar koste wat kost naar het festival krijgen. Hoewel de soldier zich zonder moeite los zou kunnen rukken uit de greep van haar zusje, wilde ze Serah's pret ook niet bederven. Ze had haar zus de laatste tijd toch al zo verwaarloosd door zich veel met haar werk bezig te houden. Hun passen waren gehaast, gezien ze al bijna te laat waren. Dit alles door een zeker voorval dat had plaatsgevonden vanochtend. Hoe was ze hier beland, Serah's arm in de hare gehaakt terwijl ze haar mee sleurde over de straten..

Vanochtend had Lightning nog tegen haar zus gezegd dat ze niet ging. Serah had het al voor elkaar gekregen dat ze niet hoefde te werken en ze had beloofd dat ze niet zou gaan trainen. De jonge vrouw was de douche in gestapt om zich op te frissen. Na haar haren te hebben gewast hoorde ze de deur plotseling open gaan. Serah kwam naar binnen, griste haar kleding weg en legde er een jurk neer. Nog voor Light doorhad wat er precies gebeurde, was haar zus alweer de badkamer uit gerend. Haar aquablauwe ogen gleden langzaam naar het ding dat Serah had laten liggen. Ze pakte een handoek, draaide de kraan dicht en droogde zich af. Daarna liep ze naar de plaats waar haar kleding had gelegen en schopte ze woest tegen het kastje aan. DAMN IT SERAH! Haar samengeknepen ogen keken woedend naar de jurk die was neergelegd. Er zat niets anders op dan het stomme ding aan te trekken..

Light liet haar blik richting de wijnkleurige jurk glijden en opnieuw schoten haar ogen richting Serah. Een dodelijke glans vormde zich in het lichte blauw en als dit iemand anders geweest was, dan was het nooit zo goed geëindigd. Een beetje ongemakkelijk keek ze weer naar haar jurk. Gelukkig had Serah haar nog wel normaal platte schoenen gegeven en geen hakken. Het meisje met de roze staart leek heel vrolijk en huppelde zo'n beetje voor haar uit. Het eerste beetje muziek was al te horen en Serah leek vastbesloten om hen zo snel mogelijk op het plein te krijgen. Toen ze zich omdraaide en Light vertelde dat ze er goed uit zag, keek haar zus haar boos aan. 'Noem me niet zo!' gromde ze terug. Haar expressie nog altijd koel en dodelijk. Ze werd beantwoord met een brede glimlach en verder gesleurd over de straten. Serah nog steeds paniekerig over het feit dat ze waarschijnlijk te laat zouden komen. Light zelf was altijd op tijd, maar bij zoiets.. in een jurk nog wel. Het liefst wilde ze zich ergens in een hoekje wegwerken en daarna naar huis gaan om iets normaals aan te trekken. Ze merkte het bijna niet toen Serah plotseling stilhield, waarna ook zij stopte met lopen. Haar ogen gleden even over de vrolijk dansende mensen. No way dat ze zou gaan dansen. Haar zus had al genoeg van haar gevraagd. Zoals verwacht begon de zoektocht naar Snow en Noel meteen. Ze wist dat die grote domkop de date van haar zus was, en er was niets dat ze had kunnen doen. De vraag die Serah daarna stelde resulteerde in een harde blik die zo dodelijk was dat je er haast van weg zou rennen. 'Je hebt me een dag vrij laten nemen, je hebt me in een jurk gestopt en hier naar een feest gekregen! That's it Serah! Meer krijg je niet!' Lightning deed moeite om niet uit te schreeuwen. Echt niet dat ze een date had of ook maar iemand zou vragen om te dansen. Ze draaide zich om en stapte met stevige passen naar een bankje, waar ze neerplofte. Serah... je begint me echt op mijn zenuwen te werken vandaag. Wees blij dat je mijn zus bent en ik je nooit iets zal doen!

KNIGHT // HUNTER // 21 YEARS // SINGLE // HEALTHY

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 21, 2012 12:12 am

~Kaiadja~open~

Een zucht ontsnapte uit haar keel, nadat ze stil naar Mariah had geluisterd. Eerst wilde ze niet komen, maar ze moest toch ergens weer een opduiken en haar summon Kirain wilde haar er hoe dan ook mee naar toe slepen. Kirain stond vlak naast haar en droeg een lang gewaad om haar onderlichaam te verbergen, dat bestond uit de staart van een slang, in plaats van benen. Kaiadja had erg getwijfeld, maar nu had ze toch een jurk aan. Kirain had Kaiadja’s haar opgestoken en had telkens tevreden het resultaat bekeken. Met haar witte ogen keek ze Kaiadja glimlachend aan. ‘Je ziet er geweldig uit echt waar.’ Kaiadja draaide enkel even met haar ogen en vond de jurk irritant zitten. Het was zo losjes en voor haar gevoel zo bloot. Ze keek naar alle mensen, die langzaam de stemming der al in leken te krijgen. Haar ogen vielen even op haar vroegere leraar Setherian en toen weer op Kirain, die haar een waarschuwende blik toe wierp, toen Kaiadja er voor een moment aan dacht om gewoon weer weg te gaan. Kirains hand sloot zich rond haar arm en trok haar de menigte in. Plots schaamde Kaiadja zich. Ze was niet iemand, die graag tussen zo veel mensen stond. Kirain bleef haar stralend aankijken en begon ondertussen licht en sierlijk te dansen. Kaiadja keek wat nors toe en zuchtte zacht. Voorzichtig begon ze licht te bewegen net als haar summon, die lachte bij het zien van haar poging. ‘Niet zo als een plank, beetje happy graag.’ Kaiadja lachte nu even zacht en begon langzaam op de maat mee te bewegen. Ze danste dan wel alleen, maar wie weet. Ze dacht er nog niet verder over na en een glimlach bleef op haar gezicht staan. Misschien zou dit ergens nog wel leuk gaan worden.

~Zyvar-gericht op Dawn, als dat niet erg is~

Hij had Mariah een warme glimlach terug geschonken, toen hij merkte dat ze even naar hem had gekeken. Met een knikte van zijn hoofd had hij haar laten weten, dat ze dit alles meer dan prima had ingeleid. Hij was net terug van een paar dagen rust, al was het meer een training voor hem geweest. Zijn spieren deden er nog lichtelijk pijn van. Voor hem een teken, dat het nog lang niet voldoende was geweest. Maar dat zou pas aan bot komen na het feest. Hij liet zijn rode ogen over de massa mensen heen glijden, terwijl zijn donkere haar vast zat in een los staartje, wat bij hem juist goed leek te staan. Een lichte glimlach was rond zijn lippen te vinden en leek warmte uit te stralen, net als de zachte blik in zijn ogen. Hij bekeek de menigte rustig en leek zelf geen haast te hebben om een danspartner te vinden. Stil kon hij al genieten van alle vreugde, die alle volken nu samen met elkaar deelden. Langzaam liet hij zijn blik verder naar de rand glijden van het feest. Aan de overkant van het plein viel zijn oog op een vrouw, die als een stilstaand beeld afwachtend leek toe te kijken. Er was iets aan haar wat hij moeilijk kon plaatsen. Door de vreugde rond om hem, werd dat gevoel rond haar enkel versterkt. Misschien had ze geen behoefte aan iemand, die naar haar toe zou komen, maar toch liep hij langzaam tussen de feestende mensen op haar af. Voor zover hij wist, kende hij haar niet, maar maakte dat op dit moment iets uit? Hij bleef wat schuin tegenover haar staan, de afstand niet te groot makend, maar ook niet te klein. Hij keek haar kalm aan en stak zijn hand naar haar uit, terwijl hij licht voor haar boog. Erg goed was hij niet met vrouwen, dat wist hij ergens zeker of was het zijn eigen leugen? ‘Als het mag, zou ik deze dans van u mogen.’ Ouch, mompelde hij in zijn eigen gedachten. Dat deftige gedoe, kwam voor zijn gevoel niet echt geweldig uit zijn mond. Hij keek haar licht vragend aan, terwijl hij wat rechter ging staan. ‘Zeg het maar, dwingen zal ik je niet.’

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 21, 2012 1:02 am

Licht verbaasd over zichzelf, had de jongeman besloten om toch naar het festival te gaan. Hij had zichzelf nochtans verboden om nu al in het openbaar te tonen wat hij voelde. Emoties tonen was niet echt zijn sterkste kant. Dat had hij wel gemerkt toen hij, na eindeloos veel pogingen, het had aangedurfd om Aiofé, de Healer Apprentice van de Wizards, mee te vragen. Het was zijn eerste event, en ergens had hij er wel zin in. De feesten aan het hof vroeger waren ook altijd leuk geweest, hoewel daar alleen maar mensen en Shifters aanwezig waren geweest. Hij wist dat het verboden was om ruzie te maken, dus hij zou proberen de Elves te ontlopen. Dat was het beste dat hij kon doen. En stel dat er eentje hem aan sprak, dan kon hij toch op zijn minst proberen om normaal te doen. Het zou wel nodig zijn. Zijn jacht was nog steeds niet ten einde, dus als hij nu zijn haat tegenover het Elfenvolk zou uiten, zouden ze hem gegarandeerd in de gaten houden.

Samen met Fé liep hij met de stroom mee naar het gigantische plein. De muziek was al van ver te horen. Het contact met zijn date verliep niet meer zo stroef als in het begin. Ze hadden elkaar al een paar keer gesproken, hoewel hij over het algemeen Wizards zou ontlopen. Sommigen hadden gewoon zo'n overweldigende krachten dat het hem bang maakte. "Zo te horen is het al erg druk", Merkte hij op, terwijl hij haar schuin aankeek. Voor de verandering had hij al zijn donkere kledij afgelaten en had hij geen kap op zijn hoofd. Zijn zwarte oren stonden zelfs vrolijk vooruit. Iets wat bij hem niet vaak voorkwam. Een kleine glimlach speelde om zijn mondhoeken. Het plein was zo groot dat er nog genoeg ruimte was. Hij ging samen met het meisje tussen de anderen staan.

Iemand stond een toespraak te geven, en hij herkende haar vrijwel meteen. De Wizard die hij in het bos had ontmoet. En blijkbaar was zij leader. Het verbaasde hem niet echt. Ze was verdomd sterk en slim en ze had wel het karakter om leader te zijn. Fel en iemand die niet snel haar mening zou veranderen voor iemand anders. Na haar toespraak begon de muziek weer te spelen en iedereen danste vrolijk door elkaar. Yuuri keek Fé even kort aan. "Let's dance, shall we?" Vroeg hij. Hij nam haar hand beet en trok haar iets naar hem toe. De saaie danslessen zouden nu wel van pas komen. Yuuri kon dansen, niet supergoed, maar het kon ermee door. Een vrolijk gevoel nestelde zich in zijn hart. Ondanks de drukte was het heel erg gezellig. Na een tijdje kreeg hij er dorst van. Het was warm, dat merkte hij wel. "Zouden ze hier rum hebben?" Vroeg hij, zich afvragend of ze eigenlijk wel alcohol zou drinken.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 21, 2012 1:41 am

M A Y L A I N E
My love is unconditionally
until you lie to me

Maylaine to Mariah & Setherian

Maylaine hoorde de muziek opspelen, haar korte witte haren zwierde achter haar aan. Het tienjarige meisje haar gedachtes zaten altijd bij het perfecte gezinsleven dat zei gehad had moeten hebben. Een vader en moeder die van elkaar hielden, getrouwd waren en van het zelfde ras waren. Maylaine wilde ouders die elke ochtend en avond tegen elkaar zeiden 'ik hou van je'. Het kleine meisje met het uiterlijk van een adolescent wilde sowieso haar echte moeder en niet een wannabee elf die zielig doet omdat ze een vampier is. Een niet niet verdwijnt en je achter laat bij een gestoorde maniak die zich haar vader noemt. Maylaine heeft zich sinds dat ze de waarheid wist over haar vader en haar echte moeder zich als een wees bestempelt. Haar moeder vermoord door haar vader en haar vader die dood voor haar is.

Het jonge meisje kreeg een glimlach van haar geadopteerde zusje, leader van de Wizards. De Fel'dan familie was machtig dat wist Maylaine zelf ook. Maar het enige wat ze wilde weten was de identiteit van haar eigen biologische moeder. Haar blauwe ogen vielen op haar geadopteerde zusje Mariah en Setherian. Ze liep op hen af en keek hun beide aan. ''Hallo, Mariah , Setherian'' Ze keek naar beide en glimlachde zwak naar haar zus, maar hij verdween toen ze haar vader aankeek ''Setherian, ik wil je spreken, dringend.'' Haar stem klonk alles behalve vriendelijk. Normaal gesproken zou ze nog feller en vijandiger klinken maar de wilde zo vriendelijk mogelijk klinken inverband met Summerfest en omdat ze een reputatie hoog te houden heeft. ''Loop even mee Setherian'' Haar stem vroeg het niet maar droeg het hem op. ''Ik heb wat vragen voor jou'' even hield ze een pauze ''omtrent mijn moeder, de echte geen waardeloze vampier die mensen in de steek laat.'' Ze wist zelf ook dat dit niet eerlijk was tegenover Mimi maar ze vond het ergens leuk haar vader een rotgevoel te bezorgen.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 21, 2012 4:09 am

Waarom had ze hier ook alweer mee ingestemt? Ze had de vraag de afgelopen uren al duizend keren in haar hoofd herhaald, maar nog steeds had ze er geen antwoord op gevonden. Het voelde vreemd, en onwennig. Toch kon ze niet zeggen dat ze geen plezier had gemaakt de afgelopen dagen. Yuuri was een vreemd persoon soms, maar ze konden volgens haar wel goed overeenkomen. Al kreeg ze elke keer dat ze hem zag een moederlijk persoon, die plots naar boven kwam. Een kant die wou zorgen dat hij niks stoms deed. Helaas was zij gewoon Fé en hij gewoon Yuuri. Stomme dingen kon je niet echt ontwijken in hun buurt, alsof ze haast opzochten. Maar naar een feest gaan was toch niets mis mee? Wat kon er nu gebeuren op een onschuldig plein, waar alle mensen een jaarlijks gebeuren vielde. Ze haalde haar schouders op, deed alsof ze het niet merkte dat mensen haar aanstaarden aangezien ze alleen stond, en ging toen onwetend verder. Alsof ze ooit de gevolgen zou kunnen raden, zelfs maar kunnen herinneren.

Het gevoel dat het raar was om Yuuri nu date nu noemen bleef, hoewel ze normaal bleven praten, en ze eigenlijk een gesprek probeerde op gang te voeren. De angst bleef, om stil te vallen. Niet dat stilte altijd zo erg was, maar zo'n awkward stilte, waarin je iets wou zeggen, maar je niets wist wat je überhaupt kon zeggen. Maar gelukkig kwamen ze tot aan de markt zonder zo'n moment, en uiteindelijk kon ze ook opgelucht adem halen. Er was zoveel te zien, en zelfs muziek, dat je niet kon zonder iets aan te merken. Gered door de kermis dan maar. “En zo te zien ook,” Mompelde ze terug. Ze kwamen eigenlijk bijna niet boven het lawaai uit wat zich helemaal rondom bevond.
Samen gingen ze tussen de menigte staan, en ze had geen idee waar ze naar aan het luisteren was, tot ze haar zag. Aiofé zuchtte, kon ze dan ook geen dag meer doorkomen zonder Mariah te zien? Niet dat ze een probleem had met het meisje zelf, maar het liet haar gewoon heel erg denken aan haar.. moeder. En dat onderwerp was verboden op zulke dagen, aangezien ze het verdriet op zo'n moment niet af kon handelen. Kon ze niet alleen in een hoekje gaan zitten met een hete kop thee, en het over zich laten komen, hopend dat deze bui snel gedaan was.

Uiteindelijk was de toespraak gedaan, en ze glimlachte lichtjes geforceerd naar Yuuri. Hopelijk merkte hij niets van haar bui, want ze had er vandaag echt geen zin in. “Ja, is goed..” Antwoorde ze nu met een echte kleine glimlach. Wait. Dansen. “Wacht!” Riep ze plots verwoed. “Ik kan niet dansen,” Bekende ze terwijl ze haar ogen neersloeg. Wat was zij nu voor een date? Ze kon niet eens dansen, oh, geweldig Fé! Geweldig, echt waar. Volgende keer misschien iets meer voorbereiding dan twee seconden. Zijn vraag liet haar toch weer opkijken, “Rum?” Haar ogen groot, zoals drinken? Maar dan ging hij dronken worden, en zij kon dat niet laten, want straks deed hij nog iets stoms wat ze niet had kunnen voorzien. Een vaag plan ontstond in haar hoofd, “Ik denk het niet..” Ze nam zijn hand, en trok hem een andere richting uit, aangezien ze juist achter hen een groot bord met Rum for Sale hadden staan. Om van ironie te spreken, zag ze plots overal dingen voor Rum, en ze gaf het maar op. Great. Wat een geweldige dag. Op stap met een jongen die rum wou, En dat terwijl er overal om haar heen borden ervoor waren. Dit ging nog een lange dag worden.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 22, 2012 4:50 am

Luid geeuwend kom ik mijn bed uit, om me vervolgens met veel moeite aan te kleden en mijn ogen op de zon te richten die hoog aan de hemel staat. Vandaag is het Midzomerfeest, iedereen weet er van en iedereen gaat er heen. Serah zal er zijn, met Snow. De hele week heb ik zitten twijfelen of ik wel zou gaan naar dat feest en heb uiteindelijk besloten om niet te gaan. Het liefst had ik gewoon door deze hele dag heen geslapen en was ik niet meer wakker geworden tot het allemaal voorbij was. Helaas, dat is geen optie blijkt nu. Zelfs vanaf mijn huis is de duidelijke muziek te horen. Ik sluit de ramen om me er niet bezig mee te houden en staar doelloos voor me uit. Serah zag nooit iemand anders staan buiten haar Snow. Ik heb geen andere keus als me er niet mee te bemoeien en zo veel mogelijk pijn te lijden als ik mogelijk kan. Het enige wat ik kan is vanaf een afstandje toekijken hoe Snow haar vast houd, haar kust en zij zich verstrengeld in zijn armen. De gedachte alleen al maakt me misselijk en ik verplaats me vluchtig het huis uit, hopend op andere gedachten te komen. Dit blijkt moeilijker gedaan als dat ik gehoopt had, de muziek trok me telkens weer terug naar mijn oude gedachten. Die op zijn beurt steeds pijnlijkere ideeën creerd over wat er daar aan de hand is. Snow die met haar danst, zij die tegen hem aanleunt. Ik bal mijn vuisten onder het lopen en stamp met een zwaar hart verder de bossen in.

Haat. Dat is het woord waarmee ik mijn gevoel nu kan beschrijven. Ik haatte hém en zijn ideeën en woorden. Was het iemand anders geweest had ik mijn liefde waarschijnlijk voor me gehouden en had ik het misschien nog kunnen opbrengen om blij voor haar te zijn. Maar nu.. Nooit, zij verdient beter als die lul die enkel uit woorden bestaat en verder niets kan doen voor haar. Ik bal mijn vuisten harder en voel de spieren in mijn armen trekken van de kracht die ik op mijn handen uitoefen. Het liefste wilde ik hem slaan, tot het punt dat hij niet meer kon opstaan. Maar dat blijkt ook geen optie te zijn, Serah zou me voor eeuwig haten en me nooit meer willen zien als ik Snow wat aan zou doen. Vergeten. Dat is de beste optie die ik heb. Haar vergeten en me verstrengelen in een andere relatie waardoor ik Serah uiteindelijk compleet uit mijn harde schijf wis. Misschien dat ik haar dan ooit kan feliciteren wanneer zij en Snow zouden trouwen, in plaats van het feestje opblazen en de bruid stelen. Ik grimas licht bij het idee maar zelfs dat idee kan de innerlijke haat niet drukken. Ik bal mijn vuisten nog harder bij de gedachte van Serah in een bruidsjurk en Snow met zijn stomme kop aan het einde van de loper. Serah is zo naief dat ze mij nog zou vragen als beste man, en ik zou het ook nog stom accepteren ook. Allemaal voor haar.

Plots stop ik met lopen wanneer ik iets warms in mijn hand voel, met moeite verwijder ik mijn klemmende vingers uit mijn handpalm. Daar zie ik kleine wondjes die waarschijnlijk door mijn nagels zijn gekomen. Rode bloeddruppels borrelen langzaam naar boven en ik knijp mijn hand weer dicht. Hoeveel pijn moet ik nog doorgaan voor haar? Kan ik mijn idiote liefde niet beter stoppen? Zou ík haar dan wel een beter leven kunnen bieden? Zijn een van de weinige vragen die door mijn hoofd heen schieten. Ik durf ze niet te beantwoorden, bang dat ik uiteindelijk tot de realistische conclusie kom dat ik geen haar beter ben als Snow. Ik schreeuw in een keer zo hard als ik kan, waardoor de vogels geschrokken de bomen uit vliegen. Mijn handen heb ik in mijn haar verstrengeld terwijl mijn ogen expressieloos naar de grond staren. Zou het beter zijn geweest als ik had laten blijken dat ik iets voor haar voelde? Ineens vastbesloten draai ik me om en ren ik terug naar mijn huis. Met een ruk sla ik de kastdeuren open en pluk daar mijn iets nettere outfit uit de kast. Uiteindelijk bestaat het uit een soort blouse met broek, maar het zou voldoen daar ben ik zeker van. Ik fix mijn haren en loop vastbesloten de deur uit, in de richting van het festival. Hoe dichter ik bij het festival in de buurt kom hoe harder de muziek mijn oren binnendramt. Het word steeds drukker en drukker en ik herken steeds meer mensen die bij me in de buurt wonen. Ik hoor nog net de leader van de wizards haar toespraak afsluiten en zoek dan door de mensenmassa heen naar iemand met roze haren. Mijn ogen treffen iemand die roze haren heeft, en een wijnrode jurk aan heeft. Een kleine glimlach siert mijn lippen bij het zien van haar gestalte. Ik grijp een drankje van een van de voorbijgaande dienbladen af en giet het achterover. Ze leek groter te zijn geworden en iets gespierder, maar dat kunnen ook gewoon mijn ogen zijn die me bedriegen. In een keer loopt ze weg om vervolgens op een bankje neer te ploffen. Het moest haar wel zijn, Light hield niet van dit soort festivals en verder was er haast niemand die die haarkleur had. Met een vastbesloten expressie loop ik naar haar toe, haar rug naar mij toegekeerd. Even twijfel ik vanaf een kleine afstand voordat ik naar voren stap en mijn armen om haar bovenlichaam heen strengel. Ik sluit mijn ogen en druk mijn lippen voorzichtig tegen haar haren aan. Pas wanneer ik mijn ogen open en haar loslaat besef ik dat een paar ogen me aan is aan het staren. Diegene die me aan was aan het kijken kon wel het speigelbeeld van Serah zijn. Was het Serah ? Ik schrik en staar naar diegene die voor me zit, L-l-lightning ? fluister ik zachtjes mijn ogen niet gelovend. Ik kon mezelf wel voor m'n hoofd slaan. Niet alleen kreeg Lightning nu het verkeerde idee en had ik geen benul van hoe ze ging reageren, ook Serah kreeg nu het idee dat ik voor Lightning viel in plaats van Serah. Ik zucht, dit is weer een typische situatie voor mij. Good going Noel. Echt.
P.S diegene die Noel dus vanachteren knuffeld etc is Lightning niet Serah. xD Ik dacht ik maak het interesting. ^^
GERICHT OP SNOW, SERAH EN LIGHTNING =]

Een zachte bries streeld mijn zilverwitte haren wanneer ik mijn weg naar het festival bevind. Dit soort dingen zijn echt niet voor mij weggelegd, maar een andere keus dan gaan had ik ook weer niet. Als Healer zijnde werd het haast van je verwacht om aanwezig te zijn op zo'n festival. Ik werp een blik op alle mensen om me heen en dreig eventjes misselijk te worden van de hoeveelheid ervan. Ik heb het nooit gehad om drukke plekken en al helemaal niet op drukke plekken met muziek die je oren uit knallen. Vooral bij shapeshifters als ons komt de muziek drie keer zo hard binnen als bij de Wizards en Knights. Ook de elven zouden er last van moeten hebben, hoewel er geen teken is van stress op hun ijzeren gezichten. Wanneer ik ongeveer in het middelpunt sta van het festival word mijn aandacht getrokken door de toespraak van de Leader van de Wizards. Mariah heet, en dat weet ik enkel doordat andere mensen om me heen in een keer beginnen te roezemoessen over haar. Ik grimas, typisch, iedereen heeft wel wat te zeggen over leiders van volkeren. De een doet het goed en de andere jusit niet, het is zo persoonsgebonden dat er geen rode lijn valt te trekken. Wanneer haar gelukkig niet al te lange toespraak beeindigd is staar ik om me heen, mijn groengele ogen op ieder individu voor een klein moment hangend latend. Ik glimlach kort bij de hoeveelheid Shapeshifters die gekomen zijn en daarbij de hoeveelheid die ook duidelijk laat merken dat ze een shifter zijn. Waarom het verbergen voor andere volkeren? We zijn niets om voor te schamen, sterker nog ik vind ons ras meer dan prachtig. Ook ik had vandaag mijn witte vossenoren niet achterwegen gelaten, en zelfs 3 staarten steken uit van boven mijn gewaad. Ik had er speciaal opgelet dat mijn staarten de juiste ruimte hadden zodat ik niet de hele tijd geiriteerd werd door het schurende gevoel van de haren tegen mensenhuid. Verder had ik vandaag niet veel speciaals gedaan, hoogstens een kam door mijn haren getrokken en mijn vossenstaarten uitgebreid gewassen van te voren, zodat alles nu perfect wit was. Ietwat afwezig staar ik de leegte in en word dan ook compleet overvallen wanneer iemand vanachteren tegen me aanbotst. Snel draai ik me om naar de 'indringer' toe en staar diegene met de nodige intensiteit aan. Nog altijd kon ik niet volledig op rust zijn tussen zoveel mensen, gevaar lag op de loer of het nu een tijd van vrede is of niet. Praktisch geen enkel ras is een vriend van mij, ieder ras heeft ons tenslotte gebruikt voor eigen doeleindes. Niet dat ik daar ook maar ooit openbaar over uit zal komen, dan zal ik hoogstwaarschijnlijk geschorst worden van mijn rangen en uit de stad worden gezet. En dat is gewoonweg niet gunstig. Ik richt mijn heterochromische ogen op het wezen en ontmoet zijn/haar blik halverwege. Pas wanneer ik merk dat diegene niets kwaads in de zin heeft en eerder geschrokken is van mijn abrupte bewegingen ontspan ik lichtjes. Waardoor mijn staarten zakken en mijn hand bij een van mijn messen langzaam wegglijdt. Ontspannen Soushi ontspannen. Glimlachen, juist en praten tegen haar/hem. Sorry, gaat het? Vraag ik dan met een ietwat onwennige stem. Nee ik ben nooit van het praten geweest en elke keer dat ik tegen iemand praat schrik ik opnieuw van mijn eigen stem. Ook nu lijk ik iets teruggetrokken door mijn eigen stemgeluid. Ik wend mijn ogen voor een of twee seconden af en op richt ze naar de grond toe voordat ik mezelf hervat en weer glimlachend het persoon/wezen/meisje jongen/man/whatever aankijk.
OPEN VOOR WIE WILT.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 22, 2012 6:10 am

To Setherian & Maylaine
Hij had twee kelken in zijn handen en natuurlijk verscheen uit zijn schaduw een bekende. Selene had een fles in haar handen waarmee ze Blauwvuur inschonk in de kelken. Seth stak er eentje uit naar Mariah. "Je bent oud genoeg voor Blauwvuur, het brand in de keel en ontvlamt je bloed. Zo smaakt het tenminste de eerste keer." zei Seth lachend. Selene grijnsde ook en keek naar Mariah terwijl ze kelk van Seth overnam en voor Mariah hield. "In één keer opdrinken," zei ze. Hoewel het niet echt ouderlijk klonk was het goed bedoelend.. anders zo je twee keer het spul door je keel moeten gieten zonder het gewend te zijn. Seth goot het direct door zijn keel en begon hij te lachen. Seth hief zijn hand en summonde met zijn vrijehand nog zo'n fles. Seth pakte de fles en liet de kelk vallen die versmolt met de grond en veranderde in aarde. Hij zette de fles blauw vuur tegen zijn lippen en goot het naar beneden. Hij keek even naar Mariah en hield een normale vlam schuin boven hem. Hij ademde in en uit. Een blauwe straal vuur kwam voort uit de rode vlam. Niemand werd geraakt en dat alsnog zou het niet dodelijk zijn in de handen van een Summoner. "Dat is waarom het Blauwvuur heet," zei Selene lachend tegen Mariah. Mariah begon te grijnzen terwijl ze het glas aanpakte en even het spul heen en weer bewoog in de kelk. Vervolgens gooide ze het achterover. De branden de smaak deed haar even hijgen waarna ze het glas uit haar lippen haalde en zag dat het leeg was. "Salia en Moora zijn goed.." Hijgde ze even met een grijns. ''Hallo, Mariah , Setherian'' Maylaine keek naar beide en glimlachde zwak naar haar zus, maar hij verdween toen ze haar vader aankeek ''Setherian, ik wil je spreken, dringend.'' Haar stem klonk alles behalve vriendelijk. Mariah keek met een schuine blik naar haar halfzus en deed een stap naar voren. "Maylaine.. Kan ik je helpen?" Klonk haar stem zacht, zorgzaam, fluweel zacht en licht vragend. Ze wist dat zij degene was die May's moeder weer levend had gemaakt zonder het May te vertellen. Dus ze voelde zich wel degelijk betrokken bij dit.

Delaney
This ain't no happy place to be
There's nothing nice around me
Nothing nice about me
Oh almost everyone agrees

To Adam & Anani
“Sorry, Alleen wat- wat?” antwoordde de jongen kalmpjes zonder onbeschoft te lijken. Hij stak zijn hand wel beleefd naar haar uit, “In ieder geval, ik ben Ademas en mijn vrienden noemen mij Adam.” Zei Ademas kalmpjes met nog steeds een glimlach die je niet kon haten. Delaney begon zacht te glimlachen terwijl ze twijfelend zijn hand aannam. "Wel hallo Ademas. Delaney is de naam." Antwoordde ze met een glimlach. ''Adams! Ik wist niet dat jij ook zou komen. Wat gezzelig.'' Het was de stem van het meisje met de naam Anani. Degene die voor dit feest had gezorgd. Warm probeerde Del naar haar te glimlachen al ging dat niet helemaal perfect. "Ook hallo.." Klonk haar stem zacht en al veel minder vriendelijk. Niet dat ze haar niet mocht. Nee, het was nou eenmaal gewoon een feit dat Anani elk ding wat ze hier zag kon doorspelen aan Maylaine. En als dat gebeurde zou haar dochter zo weten dat ze nog leefde. Del was er gewoon nog niet klaar voor om May te laten weten dat haar moeder nog leefde..

<3 Maylaine

[size=17]DAWN
I don’t wanna be without you babe
I don’t want a broken heart
Don’t wanna take a breath with out you babe
I don’t wanna play that part
I know that I love you
But let me just say
I don’t want to love you in no kind of way no no
I don’t want a broken heart
And I don’t wanna play the broken-hearted

To Zyvar natuurlijk niet erg :3

De man die ze herkende als de Deputy van de Wizards keek haar kalm aan en stak zijn hand naar haar uit, terwijl hij licht voor haar boog. ‘Als het mag, zou ik deze dans van u mogen.’ mompelde hij en Dawn staarde hem even geschrokken aan. Ze moest de gedachte aan Hunter uit haar hoofd verbannen maar verstijfd van deze plotse vraag was ze wel degelijk. Hij keek haar licht vragend aan, terwijl hij wat rechter ging staan. ‘Zeg het maar, dwingen zal ik je niet.’ Een lieve glimlach krulde er rond haar lippen terwijl ze voorzichtig haar hand in de zijne legde. "Een dans." Fluisterde ze zacht. Haar stem even zo fluweel en zacht als zoals haar stem ooit was geweest. Gracieus legde ze haar hand rond zijn schouder. Ze beet even op haar lip terwijl ze de gedachtes aan Hunter uit haar gedachtes probeerde te krijgen. Hunter was ergens, Sky was nu waarschijnlijk met de andere jongeren rotzooi aan het maken en zij was hier op dit feest. De man die ze herkende als Zyvar had haar zo juist ten dans gevraagd en ze had hem niet eens haar naam gegund. "Dawn is de naam.. Dawn Muzen." Ze probeerde half te glimlachen. Muzen.. Zou hij de naam herkennen als die van haar vervloekte zus? Haar zus wie haar volk in de steek liet? Jasmyn Muzen was niets meer als een herinnering nu. Maar het kon een herinnering zijn die deze jonge Wizard met zich mee droeg.

<3 Sky - Hunter - Jasmyn

Serah
Make my wish come true, let darkness fade to light
Show me there's still hope, show me it's not over
Battles we can win, our struggle lies within
Love will not leave you, hate will not heal you

To Snow, Light & Noel
Een brede lach was vindbaar op haar gezicht terwijl ze wat de menigte in liep niet lettend op Claire's woorden. Zoekend naar Snow en Noel. Van Snow wist ze zeker dat hij hier was. Noel was nog maar de vraag al hoopte ze met heel haar warme hart dat hij aanwezig zou zijn. Ze gaf om hem, meer als hij zich waarschijnlijk kon bedenken. Meer als hij om haar zou geven wellicht. Maar ze wist ook hoe erg zijn haat jegens Snow was.. Hoewel ze het af en toe gewoon niet kon begrijpen. Toen ze haar zus een geschrokken geluid hoorde maken draaide Serah zich om zo snel als ze kon. Hoe hard de muziek was. Claire naar adem horen happen zou ze altijd horen. Haar hemels blauwe ogen vlogen ver open toen ze zag hoe een twee bekende armen zich rond haar zus hadden geslagen. Hoe Noel een kus tegen haar haar drukte. "L-l-lightning ?" Klonk zijn stem ineens vragend waardoor Serah ook geschrokken keek naar de twee. Voor haar zus kon handelen en Noel met een bloedneus liet weggaan of erger stapte Serah snel naar voren om tussen de twee te komen. Haar ogen nogsteeds licht geschokt. Met haar rug naar Noel probeerde ze te glimlachen naar Light al trilde haar lippen. Ze wou het eigenlijk uitschateren om haar zus maar dat zou haar humeur alleen maar meer verpesten op deze dag. Meteen draaide ze zich om naar Noel en toen ze zijn gezicht zag kon ze zich niet meer inhouden. Ze schaterde het uit terwijl ze in elkaar dook en achteruit stapte tussen de twee vandaan. "Je zei dat je geen date had Light." Hikte ze lachend en keek Noel even aan. Wie in uiterst nette kleren liep voor zijn doel. Een ding hielt echter haar aandacht vast en het lachen verging haar. Meteen stapte ze naar voren en pakte zijn hand vast in haar handen. Lichte krasjes met slechts enkele streepjes bloed waren daar te vinden in de palm van zijn hand. Toen ze zijn hand sloot zag ze dat ze precies uitkwamen bij zijn nagels. Geschrokken hief ze haar hoofd en keek de jongen recht aan. "Noel?!" Klonk haar stem zorgzaam en geschrokken tegelijkertijd. Niet wetend wat ze hier van moest zeggen.

<3 Lightning - Snow - Noel

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 22, 2012 7:57 am

[Met Serah & Noel]
Lightning keek even naar Serah, wiens blik nog steeds rond schoot om Noel of Snow te vinden. Light schudde haar hoofd even. Ze mocht Snow niet, hij was gewoon niet in staat om voor Serah te zorgen en haar veilig te houden. Dat was wel gebleken uit het gevecht van laatst, met de dode man en zijn lijken. Zowel Noel en Light waren naar Serah toe geracet om haar te beschermen, maar Snow was nergens te vinden. Enkel op het laatst had hij zijn entree gemaakt, wanneer hij al niet meer nodig was geweest. Dit had Light en Noel enkel bevestiging gegeven als het ging om de mening dat de man niet voor haar zus kon zorgen. Toch moest ze wel toegeven dat ze maar weinig personen aan Serah toevertrouwde. Als er ooit iets zou gebeuren waar zij niet aan kon doen, omdat haar zus niet meer zo dichtbij haar stond, zou ze het zichzelf nooit vergeven. Haar gedachten gleden terug naar het feest en Lightning legde haar linkerbeen over haar rechter, waarna ze haar armen voor haar borst kruisde. Deze houding nam ze wel vaker aan en het voelde goed om toch nog een beetje controle te hebben over de situatie. Ze hoefde niet te dansen, ze hoefde helemaal niets. Haar doel voor die avond vormde duidelijk in haar hoofd. Serah uit problemen houden. Haar aquablauwe ogen gleden langzaam over de dansende mensen. Hoewel de muziek luid was, had ze de voetstappen moeten horen, maar nog voor ze echt doorhad dat er iemand aan kwam lopen, schoten haar ogen wijd open.

Een paar sterke armen verschenen van achter haar en sloegen zich om haar bovenlichaam heen. Het plotselinge fysieke contact liet haar in shock achter, waardoor ze enkel op het bankje bleef zitten en recht voor zich uit staarde. Ze voelde hoe een paar lippen zacht tegen haar haren drukte, waarna de persoon weer losliet en wat naar achter ging. Het zachte fluisteren van haar naam was het enige wat ze nog hoorde, voor ze los schoot uit haar geschokkeerde houding en zich met een ruk omdraaide. Daar stond de boosdoener. En het maakte haar nog woester toen ze zag dat het Noel was. Iemand die haar kende moest toch wel weten dat dit, dit gewoon zelfmoord was! Nog voor ze de jongen kon bereiken om de geschokte uitdrukking van zijn gezicht te rammen had Serah zich tussen hem en haar in geplant en keek hen aan met een uitdrukking die zij allen deelde. Lightning sprong met een soepele beweging over het bankje heen, zodat ze recht tegenover de twee kwam te staan. Haar lichtblauwe ogen spuwde vuur. Serah gaf haar een klein glimlachje, maar dit maakte Light enkel bozer. Toen haar zus zich omdraaide en hard begon te lachen knapte het laatste beetje geduld dat Light nog had. Ook de opmerking deed niet veel goeds. Ze keek Serah aan met een giftige blik en voelde de onnatuurlijke drang om de expressie van haar af te slaan. Haar armen, die nog langs haar lichaam hingen, spande zich aan en haar handen balde zich tot vuisten. Hoewel Serah zich ondertussen weer met Noel bezighield, stapte Light naar voren en pakte haar zus bij haar arm om haar aan de kant te duwen. Vurige aquablauwe ogen haakte zich nu in die van Noel, waarna ze haar vuist ophief en naar hem toe zwaaide met de intentie om hem vol in zijn gezicht te rammen. 'WHAT THE HELL WERE YOU THINKING?!!! NOEL!!' schreeuwde ze. Haar stem was ijzig koud en de controle was er volledig uit. Hij had geluk dat hij geen Snow was, anders lag hij nu bewusteloos op de grond. Ze was echter niet van plan om hem zo makkelijk te laten gaan en gooide haar vuist nogmaals richting zijn gezicht. De schok van de klap schoot door haar arm, maar ze sloeg er geen acht op. Hierna ademde ze diep in om haar hand vervolgens weer langs haar lichaam te brengen. Met een ruk draaide de aardbeiblonde vrouw zich om, haar ogen nu gericht op de andere kant van het plein. Alles om maar zo ver mogelijk weg te komen. Als Noel straks bond en blauw van het feest kwam zou Serah ongelukkig zijn.. Waarom maak ik me zorgen om Serah?! Zij was degene die Noel zo graag hier moest krijgen en zij had zich rot lopen lachen!

KNIGHT // HUNTER // 21 YEARS // SINGLE // HEALTHY

SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY

[Open]
Haar slaap was dit maal makkelijker gekomen en voor het eerst sinds een paar dagen waren er geen nachtmerries geweest die haar 's nachts wakker maakte. Vandaag was de dag van het feest en dat was iets wat Aeris niet wilde missen. Met een ietwat vrolijke glimlach had ze een mooie jurk aangetrokken, een zwarte met als je heel goed keek wat donkerdere vlekken erop. In aanvulling op de jurk had ze haar oortjes en staart bij haar outfit gelaten, zo konden alle Shapeshifters makkelijk zien dat zij een van hen was. Het was een plaats van vrede, dus kon het prima. Hoewel ze toch wel zin had in het festival, liep ze niet te huppelen als enkele anderen deden. Het was belangrijk om haar status ook nog een beetje op te houden. Wat een blunder als ze iets raars zou doen terwijl elk ras haar zou kunnen zien. Dat was iets wat niet kon gebeuren, niet met de toch al ietwat onzekere deputy van de Shifters. Aeris had geen date, maar dit maakte haar verder niets uit. Ze was geen meisje dat per se met iemand naar een gelegenheid als deze moest gaan, in haar eentje kon ze het prima redden.

Met rustige passen stapte ze richting de andere leiders en deputies. Na de toespraak die gehouden werd keek ze rond om een ander plekje op te zoeken. Het was natuurlijk interessant om rond te hangen met de andere hoge rangen, maar nog leuker om zich onder de rest te mengen. De personen die ze achterliet zou ze toch al vaak genoeg moeten zien. Een vrolijke, toch ietwat verlegen twinkeling gleed door haar ogen. Ze had zichzelf voorgenomen om de muren nu toch iets meer naar beneden te gooien. Haar eerste bestemming was de bar, waar ze een drankje bestelde. Gewoon iets kleins om haar een duwtje in de goede richting te geven. Na deze te hebben opgedronken stapte ze richting de massa wezens op het plein en nam plaats op een bankje vlak bij de dansende mensen. Zelf dansen was iets dat ze toch liever voor later over hield, maar kijken naar de rest was een leuke bezigheid. Er zou vast wel iemand zijn die haar herkende en een gesprek zou beginnen. Als dat niet zo was, dan zocht ze het zelf wel op.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 22, 2012 9:39 am

Setherian

"Salia en Moora zijn goed.." Hijgde Mariah even met een grijns. ''Hallo, Mariah , Setherian'' Maylaine keek naar beide en glimlachde zwak naar haar zus, maar hij verdween toen ze haar vader aankeek ''Setherian, ik wil je spreken, dringend.'' Haar stem klonk alles behalve vriendelijk. Mariah keek met een schuine blik naar haar halfzus en deed een stap naar voren. "Maylaine.. Kan ik je helpen?" zei Mariah. Seth zuchtte en keek naar de fles. Hij had een volle in zijn hand geduwd gekregen hij dronk die eerst snel leeg en keek toen naar Maylaine. "May.... jij hoefde niets van mij te weten, ik hoef niets van jou te weten. De grootste fout in mijn leven was Sympathie te hebben. Ik hoef je niet te spreken, ik hoef je niet aan te horen of te zien. De enige taal die ik vandaag zal begrijpen is drank en muziek of je spreekt die taal.. of ik zal je niet verstaan." zei Seth uiterst kalm. Hij was niet van plan om ruzie te maken vooral niet hier. Hij draaide zich simpel om de twee leaders achter zich latend en met Selene naast hem lopend sloegen ze samen nog een fles achterover. Salia & Moora, ze maken verduveld goede drank. Seth was niet een man van weinig woorden, maar sommige mensen waren er niet 1 waard. Als Maylaine iets wou weten moest ze het van iemand anders weten of er anders achter komen. Seth is boek noch ziener.

Ademas

De vrouw begon zacht te glimlachen terwijl ze twijfelend zijn hand aannam. "Wel hallo Ademas. Delaney is de naam." Antwoordde ze met een glimlach. ''Adams! Ik wist niet dat jij ook zou komen. Wat gezzelig.'' Het was de stem van het meisje met de naam Anani. Degene die voor dit feest had gezorgd. Delaney antwoorde"Ook hallo.." al Klonk haar stem zacht en al veel minder vriendelijk. Ademas keek naar Anani en zuchtte, "Ademas of Adam, niet Adams." zei Ademas rustig met een glimlach Hij keek eerst naar Anani en toen naar Delaney. Zouden ze elkaar al kennen? Hij wist het niet zeker, hij richtte zich maar even tot Delaney. "Aangenaam kennis te maken mevrouw," zei hij maar beleefd. Hij voelde zich een beetje nerveus, normaal streek hij met zijn hand over Grimsever in dit soort gevallen alleen.. .tja, hij droeg zijn zwaard nu niet bij zich, dat was maar verstandig ook. Ademas voelde zich even eenzaam, omsingeld door stilte. In gedachten was hij afgesloten van geluid. De amnesie, hij wist niks van voor dit.. en nu hij Grimsever niet bij zich had voelde hij zich lichtjes paniekerig al viel dat niet te zien. Hij had het enige voorwerp dat hij herkende niet bij zich en was omsingeld door vreemden. Hij dacht aan zijn hartenwens..zijn doel.. zijn missie.. en langzaam werd hij weer kalm en hij keek nog steeds even rusitg naar Delaney & Anani.

Griffith
Griffith zal stilletjes tegen een muur te leunen met een glas in zijn hand, rustig nam hij een slok en keek daarna naar de feestgangers om hem heen en met een geduldige gelaatsuitdrukking keek hij naar een meisje dat hem had opgemerkt.
Ze liep naar hem toe en glimlachte vrolijk waarna ze vragend wees naar zijn been die verbonden was. "Ongeluk met een beer.." zei Griffith met een lichte glimlach. "Het is grotendeels al genezen, het prikt nog wel... en veel lopen is ongemakkelijk. Alleen, niets wat een glas alcohol niet kan verdoven." Zei Griffith glimlachend. Hij dronk zijn glas leeg en het meisje ging naast hem staan en overhandigde hem nog een glas. Met een dankbaar knikje nam hij het aan en glimlachte even. Het was een vrolijk feest, al vroeg Griffith zich af waar Anani ineens naartoe was gegaan.

-KLAAR-: 3

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 22, 2012 10:12 pm

Iedereen op het plein was begonnen met dansen. Er werd enthousiast geklapt en gejuicht, mensen begonnen naar de kraampjes te lopen en gesprekken werden aangeknoopt. De alcohol vloeide ook rijkelijk, dat kon hij wel ruiken. Zijn neus was sowieso iets beter dan normaal. Helaas ook zijn oren, waardoor de muziek extra hard klonk. Hij kon het niet laten, legde zijn oren iets platter tegen zijn hoofd aan. Beter, maar nog steeds te luid. Vooral de lage tonen leken in zijn hoofd te dreunen. Ergens werkte het hypnotiserend, maar gelukkig was er nog Fé om hem bij zinnen te houden. Muziek was bijna gevaarlijk voor een Shapeshifter. Hij had haar al beet gepakt toen ze hem plots tegenhield. “Wacht!” Riep ze, voordat ze begonnen waren. Hij keek haar afwachtend aan, ze stond redelijk dichtbij. Hij voelde zijn hartslag in zijn keel terwijl hij naar haar keek. “Ik kan niet dansen,” Bekende ze, terwijl ze haar ogen neersloeg. "Dat maakt toch niet uit. Ik kan het wel", Grinnikte hij. "Komt wel goed, ik leid wel", Zei hij nog, voordat hij, op een traag tempo, aan de dans begon. Het ging niet zo slecht, ook al kon zij het niet, zoals ze zelf beweerde. Hij merkte er niet teveel van. Ze waren alsnog niet verschrikkelijk.

Het feest ging in een roes voorbij, maar hij had er nog lang niet genoeg van. Behalve zijn droge keel. Daar moest hij dringend iets aan doen. Water was voor vissen, en ondanks hij half dierlijk was, ging hij nu geen water drinken. Nee, hij wou iets dat lekker smaakte. Rum, dus. “Rum?” Herhaalde Fé verbaasd. Haar ogen werden groter, iets wat hij niet snapte. “Ik denk het niet..” Yuuri werd plots meegetrokken en viel half omver. "Woow", Bracht hij verbaasd uit, terwijl ze hem zowat half het plein over sleurde. "Fé, wat doe je", Zuchtte hij, luid genoeg zodat ze het moest horen. "Ik ga echt geen water drinken hoor", Grijnsde hij. "En kom op, hoe oud ben ik?" Het was een argument waar ze niet tegenop kon. Hij was ouder dan haar, dus ja. "Plus, je leeft maar één keer, right?" Triomfantelijk keek hij haar aan, wetend dat ze waarschijnlijk wel zou toegeven nu. Hij glimlachte even lief naar haar, ze zou hem wel wat rum gunnen, toch?

Haar ogen groot, zoals

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one za jun 23, 2012 1:03 am

Anani keek vrolijk om haar heen. Ze keek vriendelijk naar Adam. "Ademas of Adam, niet Adams." Anani keek hem plagerig aan. ''Ach doe niet zo serieus Adam. Het is feest!'' Sprak ze blij. Het kwam niet erg vaak voor dat Anani zo opgewekt was, en ze wilde daaro niet zomaar opeens serieus worden. "Ook hallo.." Klonk haar stem zacht en al veel minder vriendelijk. Zij de vrouw, die naast Ademas stond. Anani keek haar onderzoekend aan, maar kon haar misterieuze blik niet ontcijferen. Ze glimlachtte vriendelijk. '' Hoi, ik ben Anani. Sorry als ik zo bruut aan kwam lopen, er zijn hier zoveel mensen. Volgendsmij heb ik al een beetje te veel gedronken, ik voel me te vrolijk.'' Ze grapte, en moest lachen. Even keek ze omhoog, en zag Peach tevrede op een dakgoot zitten, kijkend naar alle mensen. Hij had een grote vrucht in zijn handen waar hij aan likte. Anani moest weer om hem lachen. Toen haar blik naar beneden gleed, zag ze Griffith tegen een muur staan. Haar mondhoeken geleden nog verder omhoog. Ze knikte vriendelijknaar de vrouw en Ademas. ''Ik spreek jullie wel later weer goed?'' Ze glimlachtte vriendelijk, en liep toen naar Griffith toe. Onderweg, danste ze de menigte door. Maar iedereen zag waar ze naar toe wou, ze lachtte en genoot. Opeens, terwijl ze danste, zag ze een ander meisje bij Griffith staan. Een bedenking was op haar gezicht te zien. Ze zag dat ze hem nog wat drank aan bood. Ze kwam aan lopen, en groette vriendelijk. Maar haar handen, waren iet wat gespannen. Ze groette het meisje vriendelijk, er richtte zich toen naar Griffith. '' Griffith, je been is beina zo goed als genezen. Je kunt er weer normaal op lopen. Zou je met me..''['/i] Ze giegelde wat verlegen. En schuifelde wat zenuwachtig heen en weer.[i]''Zou je met me willen dansen?''

~Ademas-Delaney-Griffith~

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one za jun 23, 2012 1:05 am

_{Chihiro
✿ S U M M E R F E S T I V A L

Muziek. Chihiro keek op en luisterde. Ja, ze hoorde het goed. Een vrolijk melodisch ritme weergalmde door de grote stad van fairytale.
"Het zomerfestival is vast begonnen," hoorde ze Haku zeggen. Zijn zachte warme stem echode lichtjes na in haar hoofd, maar voor haar was het heel normaal geworden dat er een grote witte draak op zo'n manier tegen haar sprak. Met grote ogen keek ze hem aan. "Zomerfestival?" De draak knikte bevestigend. "Wanneer de zomer begint wordt dat gevierd met een groot feest. Alle rassen komen dan samen en er heerst een korte periode van vrede." Chihiro begon stralend te glimlachen. Dat leek haar wel wat! "Wordt er dan ook gedanst en gezongen?" vroeg ze vrolijk, terwijl ze zich omdraaide en al in de richting van het grote plein begon te huppelen. Normaal zou ze nooit naar de bron van het lawaai gaan, maar de woorden van Haku en de vrolijke muziek hadden haar nieuwsgierigheid getrokken. Haku liep met haar mee en lachte, terwijl hij weer op haar vraag antwoordde via zijn speciale vorm van communiceren. "Ja, heel veel zelfs. Iedereen is vrolijk, wat ook voornamelijk door de drank komt vrees ik." Hij zag de verlangende blik van Chihiro en schudde resoluut met zijn kop. "Geen denken aan, jij bent al vrolijk genoeg op je eigen manier. Bessensap kan je krijgen, meer niet." Chihiro grinnikte, donders goed wetend dat ze nog niet mocht drinken, en huppelde opgewekt verder naar het feest. Het geluid van lachende mensen en zingende instrumenten bereikte haar oren, en toen merkte ze dat ze toch wel zenuwachtig begon te worden. Ze vertraagde haar pas en hield halt bij de muur van een korte steeg. Naast haar hoorde ze de vertrouwde ademhaling van Haku, wetende dat alleen zij de gene was die hem kon horen, noch zien. Hij zou bij haar in de buurt blijven zonder commotie te wekken. "Nou, ga je nog dansen?" vroeg hij, met een grinnik in zijn ondertoon. Chihiro tuurde met grote ogen naar de vele mensen. "Eh.. ik sta hier wel goed," mompelde ze. Ze voelde hoe de draak haar een zetje in haar rug gaf en aarzelend deed ze een paar passen naar voren. "Ik ben hier als je me nodig hebt," hoorde ze hem zeggen. Ze wist dat na enkele meters de draak geen contact meer met haar kon maken, tenminste niet telepathisch, maar dat nam niet weg dat zijn zicht nog uitstekend was en hij haar bij elke stap in de gaten zou houden. Ze haalde even diep adem en keek toen om zich heen, terwijl ze zich nog steeds een beetje verschuilde vanachter de hoek van de steeg.}

.

....

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one za jun 23, 2012 6:52 am

Nog een keer keek Aiofé om zich heen, en zag toen de menigte in beweging komen. Een angstig gevoel sloeg haar om het hart, en ze keek onzeker naar haar voeten. Zeer handig Fé, echt ontzettend. Wat zijn we weer een genie vandaag. Ze verzuchtte zichzelf naar the locker, en keek toen terug naar Yuuri. Natuurlijk was het normaal voor hem om ook mee te dansen, en hij begon al wat beweging te maken in richting van wat het woord dansen inhield. Verbaast hield ze haar adem in, ze had veel gezien achter de shifter, maar eigenlijk geen danser. Hij kon het niet behoorlijk goed. Het enige wat zij ooit had gekunt was ballet. En daar maakte ze ook geen publiek geheim van, dat hield ze liever voor zichzelf. Straks vroeger ze haar nog om in het openbaar een pirouette te maken. Ohgod. Ze zag het al voor zich, en het beeld erbij was werkelijk afschrikwekkend. Dat zou ze nooit willen. Ze bekende dat ze totaal niet kon dansen, en tot haar verbazing nam hij de leiding, en moest ze toch mee doen. Ondanks dat ze gezegt had dat ze het niet kon. Wat in haar ogen verschrikkelijk was, viel in feite nog wel mee. Yuuri kon goed leiden, en moest zij alleen de passen volgen. Na een tijd durfde ze zelfs weer te glimlachen naar hem, en keek toen de andere kant uit. Die momenten dat je danst met iemand die niet meer als een vriend is, en je niet weet naarwaar je kan kijken. Ja, zelfs Fé mocht het ondervinden, zij was op dit moment geen uitzondering. Voor die ene keer dat ze het wenste. Maar dan nog, wat kon ze wensen. Dat ze niet was gekomen? Nee, toch liever niet. Ze vond het tot nu toe leuk, en alle momenten dat eventuele angst naar boven dreigde te komen, kwam Yuuri ertussen met een glimlach en een oplossing. Hij merkte er zelf waarschijnlijk niets van, maar het had wel een rustgevend effect op haar. En toen was de dans gedaan, het moment waarop ze mekaar konden loslaten. Toch deed ze niet meteen angstvallig een stap achteruit, aangezien dat overdreven zou zijn. Alsof ze het helemaal niet naar haar zin had gehad. En die indruk wou ze niet op hem achterlaten. Ah, waarom dacht ze nog zoveel na? Deed ze niet eens moeite om normaal te doen, en eens niet te denken. Een ober passeerde, en zonder dat ze iets wist over de inhoud, pakte ze een glas en sloeg de drank achterover. Snel gaf ze de beker terug, en ging toen terug opzoek naar Yuuri.

Hij wou nog steeds Rum. Ze merkte het aan zijn houding, en uiteindelijk gaf ze het op. Liet hem los. “Ik.. probeer..” Ze zocht nog steeds naar een plek, en ontweek expres zijn blik, als die al op haar gericht stond. “Jouwtehelpenenzoenlaatmenudoenalsjeblieft..” Mompelde ze toen heel zachtjes, toen ze voor het eerst haar gedachten uitsprak, en ook dacht. Neen, hij mocht niet dronken worden. Waarom? Nog steeds voelde ze zich ongemakkelijk bij die vraag. Omdat hij dan controle zou verliezen en zij zou er niet kunnen zijn om hem tegen te houden. En waarom zou jij er niet zijn Fé, snauwde ze zichzelf in haar hoofd toe. Bedrukkelijk hield ze haar gezichtuidrukkingen in toom, zodat Yuuri niets van haar innerlijke gedachten zou opvangen. Dat zou redelijk.. awkward zijn. Hopeloos keek ze om zich heen. “Thee is ook goed!” Zei ze plots uit het niets. Thee was zeer goed. Thee met rum. Ohgod. Begon zij nu ook al met een rumverslaving?Ze voelde haar wangen vanzelf rood worden. “Niks tegen thee jij.” Een lachte brandde al op haar gezicht, en haar mondhoeken kropen vanzelf omhoog.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 28, 2012 11:22 am

Mijn ogen staan iets groter als gewoonlijk en met een koortsachtig gezicht staar ik in de ogen van Serah. Hoe kon ik nu zo stom zijn geweest, ergens schaam ik me dood en aan de andere kant wil ik me kapot lachen. Toch houd ik wijselijk mijn mond om de situatie niet nog erger te maken als deze al is. Dat was voor Serah bedoelt, maar ook dat durf ik niet in woorden uit te drukken, bang voor afwijzing van Serah's kant. En dus besluit ik niets te doen en gewoon af te wachten op mijn straf, want die zal er komen. Een handeling als deze zal Lightning zeker weten niet over het hoofd zien, en dan kan het me nog zo zeer spijten, dat zal niet helpen in deze situatie. Voor een kleine seconde durf ik naar Lightning's woedende gezicht te kijken voordat Serah tussen ons beiden in komt staan. Haar rug staat naar mij toe, en ik weet dat ze Lightning probeert te sussen met haar woorden. De expressie van Lightning lijkt er overigens niet beter op te worden, eerder slechter.. Veel slechter. Ah, het liefst had ik gehad dat Serah verder niets meer zou zeggen. Lightning zou haar woede nooit afreageren op haar zusje, nee eerder de eerste beste persoon die er naast staat, in dit geval ik dus. Plots zie ik Serah's ogen dalen naar een van mijn handen die op dit moment geopend zijn. Haar ogen vallen meteen op de sneetjes en het bloed wat er nog lichtjes langs stroomd. Ik zucht en sluit mijn hand meteen. Jammer genoeg ben ik net te laat want Serah heeft al genoeg gezien en voordat ik het weet hoor ik haar bezorgde stem al in mijn oren. Haar hand raakt die van mij aan en even lijkt er een elektrische stroomstoot door mijn lichaam heen te gaan. Haar handen zijn zo zacht en teder dat ik even de hele situatie vergeet. Voor heel even denk ik aan hoe het zou kunnen zijn als ze bij mi zou zijn. Wat zou er anders zijn en wat hetzelfde?Haar bezorgde ogen brengen me weer terug naar de werkelijke wereld en in een ietwat ruwe beweging trek ik mijn hand los uit haar greep. Ik antwoord niet, en dat is ook niet nodig aangezien een boze Lightning Serah uit de weg duwt.

Haar stem is roekeloos en vol met haat en vurigheid. Ik weet een kleine grimas op mijn gezicht te plaatsen, onschuldig maar met een hint van speelsheid. Ik hoor haar woorden landen in mijn oren en zie haar vuist richting mijn hoofd gaan. Nog net op tijd weet ik haar pols vast te grijpen zodat deze mijn gezicht net niet weet te bereiken. Ik houd haar pols eventjes daar om mijn blauwe ogen in de hare te pinnen. Het was een misverstand Light, een misverstand. Klinken mijn woorden doordringend en op een redelijk kalme manier. Lightning is er tenslotte geen om mee te sollen, en dit was dan ook helemaal niet de bedoeling geweest. Tuurlijk weet ik dat Lightning niet houd van lichamelijk contact met anderen laat staan zodanig gedrag zoals ik zojuist vertoond heb. Eigenlijk is heel de situatie heel grappig en ik weet zeker dat ík er later lachend op kan terugkijken. Toch denk ik dat Lightning er nooit om zal kunnen lachen. Zij moet echt een keer meer uitgaan, losser worden en meer dingen leren accepteren besef ik me dan. Op dat moment zie ik haar vuist nog een keer richting mijn gezicht gaan en twijfel ik voor een moment. Waarom zou ik deze tegenhouden? Hoe meer ik er stop hoe vaker ze het gaat proberen en hoe meer ze er op los zou slaan. Tenslotte verdien ik het ook wel, misschien zal de klap zo hard zijn dat ik eens tot mijn ware zelf kom en eens acties ga ondernemen in plaats van een lafaard te zijn. Zodoende voel ik Light's ijzersterke vuist tegen mijn slaap landen. Ik probeer mijne evenwicht te bewaren maar val zonder pardon op de grond uiteindelijk, mijn armen uitgestrekt op me op te vangen. Even duizelt het om me heen en heb ik moeite om bij bewustzijn te blijven. Voor een klein moment hoor ik de muziek niet meer door mijn oren stromen en is mijn zicht wazig op de stenen onder me gericht. Alles lijkt even shaky en ik zweer dat ik een warme vloeistof langs mijn hoofd voel afglijden. Mijn hand reikt richitng mijn slaap waar ze even in iets dompelen en weer uitdompelen. Ik druk mijn vingers op elkaar en houd ze dan voor mijn ogen. Hoewel het zicht wazig is en ik niet goed kan onderscheiden wat het nu precies is, is het duidelijk genoeg om te zeggen dat ik aan het bloeden ben. Ik probeer me te focussen en plots zie ik de wereld weer helder en hoor ik de muziek weer mijn oren binnenpompen. Nog uit balans zoek ik Lightning die zich onlangs al heeft omgedraaid en de andere kant op kijkt. Sorry Lightning, ik weet niet wat me bezielde. Besluit ik uiteindelijkt te zeggen voordat ik Serah kort een blik waardig gun en me omdraai van hun beiden. Ik zucht en sluit mijn ogen voor een moment, na eens goed ingeademd te hebben zet ik een paar passen vooruit, mijn handen achter mijn hoofd leunend en mijn ogen op de donkere hemel gericht. Beetje bij beetje verschenen de sterren in de hemel, zwak lichtgevend in de schaduw van de ronde maan. Waarom moest ik nu zojuist zo stom zijn geweest? Had ik niet beter moeten uitkijken voordat ik met zo'n acties begon. Ik had nog een kleine seconde getwijfeld voordat ik weggelopen ben van het tafereel, maar wat moet ik anders.. Serah heeft Snow, en Lightning wil me nu absoluut niet in haar gezelschap hebben. Uiteindelijk ben ik alleen. De confrontatie met de waarheid steekt voor heel eventjes maar al snel heb ik het geaccepteerd. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een bankje waar ik langzaam een weg naartoe baan. Bankjes.. doen me weer denken aan het tafereel, maar aangezien ik nog steeds een beetje duizelig ben is het een wijs besluit om er gebruik van te maken. Ik zucht en wrijf woest door mijn haren heen, wat een rotavond. Ik voel een aantal ogen op me branden en kijk ze even wat verward aan. Sommige vingers wijzen naar mij en dan met name mijn gezicht. Dan pas herinner ik me weer dat ik aan het bloeden ben. Vluchtig wrijf ik over de plek heen, misschien iets te ruw aangezien het nu weer aan het branden is. Zodra ik er zeker van ben dat er weinig tot niets meer van te zien is laat ik mijn hand weer vallen. Peinzend laat ik mijn vingers langs de wondjes van eerder in mijn handpalm glijden, wat nu..?

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do jun 28, 2012 7:50 pm

-sinds niemand anders echt antwoord en dit moet, Sheet doe k zo

Haar blauwe ogen werden nog groter dan ze al konden toen ze Light's stem hoorde en zag hoe ze haar volle woedde afreageerde op Noel's gezicht. Hulpzoekend keek ze snel rond haar heen kijkend of iemand kon helpen. Maar niemand was er en degene die ze wou was nergens te bekennen. Moedeloos trok ze haar hoofd weg. Niet willen zien hoe Noel pijn had.

Het moment dat hij echter de volle grond raakte ademde Serah geschrokken in. "Claire!" Riep ze uit niet schelend of ze boos zou worden door haar echte naam. Tranen welde zich op in haar ooghoeken. Op een of andere manier vond ze het veel erger dat Noel nu pijn had dan Snow die normaal neergeslagen werd door haar zus. Terwijl Noel omhoog kon en ze zijn stem in haar oren klonk, stapte Serah opnieuw voor haar zus. Dit maal niet proberend haar lach weg te werken maar vechtend tegen haar tranen. "Alsjeblieft." Fluisterde ze zacht dat het slechts een ademhaling kon zijn.

Toen ze Noel achter zich hoorde weglopen keek ze geschrokken om. De handeling van hem hoe ruw hij over zijn gezicht wreef het deed haar pijn. Zo snel ze kon richtte ze haar gezicht weer terug op Light. "Volgende keer.." Fluisterde ze zacht. "Laat hem dan niet het volledige doel zijn en bewaar wat voor mij!" Haar stem schoot omhoog bij de laatste woorden en een enkele traan ontsnapte uit haar greep en gleed over haar wang. Ze draaide zich snel om en stapte naar Noel toe. Het verschil in grootte en breedte was duidelijk merkbaar toen ze haar hand rond zijn rug legde. Maar ook al was hij kleiner dan Snow. Nog kwam zij maar tot zijn schouder. "Kom Noel je moet zitten." Fluisterde ze zorgzaam naar de jongen terwijl ze hem richting de bankjes trok.

Haar ogen liet ze even over Light glijden maar zodra ze haar ogen kruiste keek ze weg. Schuldgevoel borrelde op in haar borst terwijl ze Noel neer plantte op het bankje en zelf. Ze liet haar zachte hand door zijn bruine haar gaan. De wond was al opgedroogd en het bloed weggeveegd. Een grote rode vlek op de zijkant van zijn gezicht waar ze zacht overheen gleed met haar hand. Ze zocht zijn ogen op en deed niets meer om haar tranen weg te werken. "Het spijt me zo.." Fluisterde ze zacht en schudde haar hoofd. In haar hoofd smekend om Snow's aanwezigheid nu. Maar hij kwam maar niet en om haar tranen weg de krijgen sloot ze haar ogen langzaam. Ze kwam langzaam naar voeen en keek hem recht aan. "Ik weet wie je wou verassen Noel.." Fluisterde ze zacht en keek nog een maar om. Geen twee meter lange blonde Snow te zien.. En toen ze terugkeek naar Noel zakte haar hart langzaam ineen door hem zo te zien. Zacht drukte ze haar mond tegen de zijne. Slechts twee seconde voor ze de kus doorbrak en haar hoofd wegtrok. "Sorry." Fluisterde ze zacht terwijl ze iets van hem vandaan schoof en over de mensen tuurde.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one vr jun 29, 2012 3:29 am

Zyvar ~ richting Dawn

Zyvar had even haar kort geschokte blik gezien, maar kon zelf weer met zekerheid glimlachten, toen haar lippen zich tot een lieve glimlach vormden. Hij voelde hoe ze haar hand in de zijne legde. ‘Een dans.’ Fluisterde ze zacht en hij knikte. Twijfels liepen even trillerig door hem heen, toen hij zag hoe ze op haar lip beet. Hij ging er maar vanuit, dat ze het eerlijk zou zeggen als ze liever niet wou dansen. Zijn blik stond nog steeds kalm en rustig, haast had hij vrijwel nooit. Hij hield haar hand losjes vast en legde zijn andere hand voorzichtig rond haar middel. ‘Dawn is de naam.. Dawn Muzen.’ Sprak ze ondertussen. Hij merkte hoeveel haar een glimlach koste en hield zijn hoofd wat schuin, maar vroeg verder niks. Ergens kwam die achternaam hem bekend voor, maar het duurde even voor zijn gedachten het antwoord op de vraag, waar hij die van kende, vonden. Verhalen deden wel eens de ronde, geschreven stond het ook, al had hij er zich niet te veel in verdiept. Een zachte zucht ontsnapte uit zijn mond, maar daarna glimlachte hij weer licht. Hij wilde er niet over denken, niet nu. Er zouden nog vele jaren volgen en mocht het dan nog eens aan bot komen, dan zou hij een poging doen. Hij merkte hoe hij het muziek even uit zijn gedachten had verbannen en leek wat wakker te moeten worden. ‘Aangenaam kennis te maken, Dawn.’ Zei hij en glimlachte breder. Zijn stem klonk zeker, maar er lag altijd een twijfelende en onderzoekende klank in verborgen. ‘Zyvar Dyjin is de naam, al bestaat er een grote kans, dat velen mij herkennen en ik hun niet.’ Een zachte grinnik ontsnapte uit zijn mond, want het was waar. Veel leken hem te kennen, of hadden wel eens van hem gehoord, zelf kende hij er maar weinig. Hij besloot dat het bij deze gedachte maar eens tijd werd om zich daar toch in te gaan verdiepen. Rustig begon hij haar te begeleiden op de muziek al liet hij ook veel aan haar over. Dansen had hij zelf altijd vreselijk gevonden, nu nog, maar aan een keer dansen zou hij vast niet dood gaan. Sierlijk en niet te wild danste hij met haar op de klanken van de muziek. Hij mengde zich niet te veel in de mensen, maar bleef er ook niet te ver van afstaand. Hij hoopte dat ze hem duidelijk zou willen maken als er iets was. Gek hoe hij zich kon gedragen op zulke feesten, veels te net en te zorgzaam in zijn ogen. Een kant van hem, de andere kant deed er tot nu toe niet echt toe. Een kant met een gloeiende vlijmscherpe rand. Iets wat nog in hem leefde.

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one za jun 30, 2012 1:07 am

[Met Serah & Noel, later alleen]
Noel had de eerste vuist die richting zijn hoofd vloog nog opgevangen. Wat hij zei kwam maar half door in haar hoofd. Het kon haar geen zak schelen dat het een misverstand was. Het was gebeurd en daarvoor moest hij boeten. Hij was echter wel op de grond gevallen bij de tweede klap, waarna er een straaltje bloed op zijn hoofd verscheen. Natuurlijk verscheen Serah daarna voor haar neus, haar gezicht nat van de tranen die zich nog steeds een weg baande over haar wangen. Lightning wierp nog een vluchtige blik op Noel, die nu wegstapte. Ergens was er een klein beetje schuld te voelen. Met Noel had ze nooit problemen gehad, tot nu toe dan. De woorden die Serah sprak deden pijn, veel ergen dan ze had verwacht. Dat haar zus haar nu vertelde om haar ook te slaan als er zoiets gebeurde.. Serah wist dat ze haar nooit iets aan zou doen. Een flits van pijn schoot door Light's ijzig blauwe ogen, waarna ze het weer verbergde en zich omdraaide. Het kon niet anders dan dat Serah het had opgemerkt en dat was al erg genoeg. Met snelle passen stapte ze richting de andere kant van het plein en nam een drankje aan de bar, die ze in één keer achterover goot. Nog even en ze ging naar huis. Sowieso had ze al geen zin gehad in deze avond, maar nu had ze het ook nog eens verpest voor Serah. 'Tsk.' Het geluid verraadde haar irritaties, maar er was toch niemand om haar te horen. Na nog een drankje, blikte ze weer richting Serah en Noel. De twee zaten nu op een bankje en waren ongetwijfeld aan het praten over wat er was gebeurd. Voor de tweede keer op die avond schoot de schok door haar heen toen ze haar zus naar Noel zag leunen en ze hem kuste. Even dacht ze dat ze het niet goed gezien had, maar Lightning Farron was scherp als altijd en dus moest het wel waar zijn. Op het moment wist ze niet zo goed wat ze er van moest denken. Serah was met Snow. Ze mocht Snow niet, maar na wat Noel had geflikt kon ze op het moment ook niet blij zijn om het voorval. Light draaide haar hoofd weer weg uit die richting en tuurde doelloos een andere kant op. Ze had beloofd dat ze zou komen en er was Serah waar op gelet moest worden, maar ze wilde zo graag naar huis toe. Haar handen hielden de wijnrode stof van haar jurk vast alsof het iets was dat ze niet kwijt kon raken. En ergens verscheen dat kleine beetje jaloezie dat ze soms voor haar zuster voelde. Om het feit dat zij rustig kon genieten van een feest en gezellig met mensen kon omgaan. Lightning schoof het weg en snoof even. Opnieuw liep ze naar een bankje toe, ditmaal eentje waarvan de achterkant tegen een muurtje aan stond. Ze was niet van plan om weer verrast te worden. Ze plofte neer en sloeg haar ene been over het andere. Dan maar de rest van de avond de boel in de gaten houden.

KNIGHT // HUNTER // 21 YEARS // SINGLE // HEALTHY

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one zo jul 01, 2012 10:23 am

Stiekem snapte hij het paniekerige gedrag van Fé niet. Het was feest, iedereen dronk, en hij was een stuk ouder dan haar. Hij zou niet gaan zuipen tot hij scheef liep, maar enkele glaasjes rum kon hij wel hebben. Hij was volwassen, hij wist echt wel hoe hij met alcohol moest omgaan. Een overbezorgde date had hij nu niet echt nodig. Het was ook een feit dat hij morgen enkele belangrijke dingen moest regelen, dus hij kon niet met een kater gaan rondlopen. Met alcohol zou hij voorzichtig zijn, dat had hij zichzelf wel beloofd voor hij hierheen was gekomen. Na enkele ogenblikken merkte de jongen dat hij alleen stond en dat Fé in de menigte was verdwenen. Geweldig, was hij nu ook al zijn date kwijt geraakt. Typische actie. Yuuri zuchtte even kort en keek toen in het rond. Misschien vond hij haar snel terug. Of misschien vond hij rum. Het was even moeilijk om uit te maken wat hij liever zou vinden. Fé of rum. Hmm. De keuze werd hem redelijk snel ontnomen, aangezien ze plots weer naast hem stond. Hij glimlachte naar haar. "Daar ben je weer", Zei hij, terwijl hij haar iets meer naar de rand van het plein meenam. “Ik.. probeer..” Niet begrijpend keek hij het meisje naast hem aan. Ze ontweek zijn blik, geweldig. Hoe had hij dat voor elkaar gekregen. “Jouwtehelpenenzoenlaatmenudoenalsjeblieft.." Hij trok even zijn wenkbrauwen op. Ach ja, als zij er gelukkig van werd, met wat ze ook wilde doen. Hij snapte het eigenlijk niet zo goed. Wat was het grootste probleem. Was ze bang dat hij raar ging doen als hij teveel rum binnen had? Dat hij agressief zou worden of iemand zou uitschelden? Zo ver zou hij het niet laten komen... Toch?

“Thee is ook goed!” Zei ze plots, zomaar. De jongen schoot half in de lach, waar hij meteen half voor gestraft werd. “Niks tegen thee jij.” Zei ze streng, alhoewel. Ze schoot zelf bijna in de lach, waardoor het niet echt overtuigend klonk. Hij stak zijn handen in de lucht, alsof hij zich overgaf. [b]"Geen slecht woord over thee zal vandaag uitgesproken worden, beloofd", Zei hij glimlachend. Hij nam haar onderarm vast en duwde haar zachtjes in de richting van een stand waar ze verschillende soorten thee verkochten. Hij had geen idee wat hij moest vragen, dus dat liet hij maar aan haar over. "Let's make a deal. Jij kiest en ik betaal." Zo. Opgelost.

Dit kwam onverwacht. Reece had er niet op gerekend dat hij een dagje vrij zou krijgen. Niet dat iemand hem nodig had, nee. Hij had zichzelf vrij gegeven. Dat was een wonder, somehow, want normaal gezien liet de jongen geen dag voorbij gaan waarop hij kon trainen. En dit was een bijzonder mooie dag, al zei hij het zelf. Normaal gezien zou hij nu al buiten staan, helemaal klaar om aan zijn training te beginnen. Maar ach, hij leerde niks meer bij. Het enige wat hij deed, was zijn eigen technieken nog perfecter maken, maar daar was hij nu al jaren mee bezig. Hij had een mentor nodig, eentje die hem nieuwe technieken kon leren. Die persoon had hij tot nu toe nog niet ontmoet, en hij had gehoord over een of ander festival dat vandaag zou plaatsvinden. Urenlang had hij getwijfeld of hij zou gaan. Deze morgen twijfelde hij nog, en dat was de reden waarom hij zo laat nog onderweg was naar het centrale plein, waar iedereen samenkwam om het te vieren. De jongen liep er niet zo speciaal bij. Hij had voor een keer zijn armor thuis gelaten -wat wel paste bij een gelegenheid als deze- en had een lichtgroen shirt aangetrokken, op een donker gekleurde broek. Hij had zijn blauwe haar samen gebonden met een leren bandje, dat het grootste deel toch uit zijn gezicht hield. De muziek was al van ver te horen. Een enthousiaste glimlach kwam om zijn lippen. Ook al had hij geen tijd gehad om iemand mee te vragen, hij had er best zin in. Geen date betekende dansen met meer meisjes tegelijk, en wie weet kwam hij nog iemand interessants tegen. Iemand waar hij plezier mee kon maken zonder zich de dag erna schuldig te voelen. Want het was nu eenmaal tijd om los te gaan. Vreemd genoeg bande hij de gedachten aan trainen en beter worden en al die dingen nu wel makkelijk uit zijn hoofd. Normaal gezien dacht hij aan niks anders. Aangekomen op het centrale plein dook hij niet meteen de massa in. Hij wou eerst even rondkijken zonder dat er naar hem gekeken werd, dus hij wou niet echt vanaf het eerste moment een heel opvallende entree maken. Zijn blik gleed over het plein, maar hij herkende niet echt iemand. Logisch, hij was hier nog maar net aangekomen. Eigenlijk was dit een goeie kans om een paar mensen te leren kennen. Als hij het lef had om iemand aan te spreken, tenminste...
[Iemand? xD]

Onderwerp: Re: Summer Festival Year one do okt 11, 2012 9:18 pm

Ik sluit m eindelijk even tot t volgende festival (:

» Summer Festival