Needing time to heal

Onderwerp: Needing time to heal di mei 22, 2012 6:18 am

SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY

Lichtgroene ogen tuurde vooruit, naar de bomen en het groen. Aeris wist niet waarom ze zich de laatste tijd weer wat angstiger voelde. Het kon niet zijn dat Saorise dichtbij was, dat was ze al heel lang niet geweest. En bekroop haar telkens weer dat verstikkende gevoel. Iets waar ze zich absoluut niet veilig bij voelde. Ze schudde haar hoofd. Gisternacht had ze een nachtmerrie gehad, eentje waarin ze terug was bij haar. Eigenlijk was ze er nog niet compleet van bekomen. Vandaar ook dat ze deze ochtend vroeg was vertrokken richting de bossen, met de intentie om te genieten van het wakker wordende woud. De vogels floten zacht hun lied, terwijl de wind tussen de bladeren door raasde, wat voor een rustgevend geluid zorgde. Toch was ze niet ver het bos in gegaan, dat was iets dat ze bewaarde voor later. In feite was dat 'later' nu aangebroken. Een intense warmte kwam vrij, waarna ze het bekende veranderen van haar lichaam doorstond. Waar eerst nog het meisje met de bruine haren had gestaan, stond nu een lichtgekleurde Cheetah. Haar vlekken niet zwart, maar een donkere tint van bruin. Door deze tinten en de zeegroene ogen die ze droeg, was zij terug te herkennen in de slanke katachtige die er nu stond. Met sierlijke passen stapte ze het bos in. Haar ogen dwaalde af naar de grond, haar hoofd iets naar beneden gekeerd. Ergens had ze behoefte aan gezelschap, maar aan de andere kant was een beetje stilte ook wel fijn. Een goede mogelijkheid om weg te dromen. Aeris zette haar lichaam af tegen de bosgrond en rende op een wat sneller tempo door. Haar volle snelheid was niet te behalen in het dichtbegroeide bos, dan had ze een lange, open vlakte nodig. Na een eindje te hebben gerend strandde ze op een open plek met een paar appelbomen. Voor ze zich tegen één van de stammen in het gras liet zakken, veranderde ze terug naar haar menselijke vorm. Enkel de lange gevlekte staart en de oortjes bleven op haar lichaam hangen. Ze pakte de staart vast met haar handen en bracht deze naar haar gezicht, waar ze het witte uiteinde even over haar wang haalde. Het verbaasde haar elke keer weer hoe zacht en vredig het aanvoelde. Aan het geritsel van het gras te horen, was er iemand in haar buurt. Haar staart gleed uit haar vingers, waarna haar groene ogen zochten naar degene die zich ook op deze plaats bevond.

Aantal berichten : 7 Dirua : 10 Registratiedatum : 24-05-12

Alezandru dwaalde verveeld door de bossen. Hij was in zijn wolvengedaante, aangezien hij dat prettiger vond dan zijn menselijke gedaante. Wolven zagen zo veel meer, waren zo veel sterker en sneller dan mensen, dat hij zich afvroeg waarom veel shapeshifters nog steeds vaker als mens te zien waren dan als dier.

Het leek wel alsof het bos uitgestorven was. Geen enkel geluidje, duizenden geuren, maar hij was geen speurhond. Hij wou een prooi besluipen, en dan bespringen en genieten van het rauwe, malse vlees. Wacht, hoorde hij daar niets? Ja, een klein takje dat krakte. Poten die heel zachtjes over de grond roffelden. Het was geen prooi, nee daarvoor waren de passen te groot. Hij had te maken met een jager. Vliegensvlug zette hij de achtervolging in. Hij had wel zin in een krachtmeting. En als het een Shapeshifter was, wat gezelschap kon ook geen kwaad. Na een kleine honderd meter juist bij de grens tussen het bos en een open plek, merkte hij subtiele verandering in de geur. Ja, hij had te maken met een van zijn soortgenoten. Heel even keek hij vanachter een struik hoe een meisje zich in het gras liet zakken. Hij transformeerde, om haar niet bang te maken, en liep op haar af. Blijkbaar had ze hem al opgemerkt, gezien het feit dat ze al zijn richting uitkeek. "Hallo, is het niet wat gevaarlijk hier? Je weet maar nooit, met al die wilde beesten..." grijnsde hij waarna hij zich voorstelde als :"Alezandru Guylara"

Onderwerp: Re: Needing time to heal vr mei 25, 2012 12:45 am

SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY

Haar zeegroene ogen bleven op de jongen hangen, terwijl hij op haar af stapte in zijn menselijke gedaante. Ze wist heel goed dat hij ook een shapeshifter was, maar onder hun soort was het meestal een 'vriendelijkere' aanpak om iemand als mens te begroeten. Toch fascineerde het haar ook om te kijken naar al die verschillende dieren. Je kwam werkelijk alles tegen in de stad der shapeshifters. Hoewel de andere rassen het misschien niet zo waardeerde, zij zelf werden steeds opener naar hun tweede gedaante. Haar gevlekte staart krulde zich even langs haar lichaam, waarna ze haar rug rechtte en overeind ging zitten. Zijn woorden brachten een lachje op haar gezicht, waarna ze opstond en hem met een strakke blik aankeek. 'Ik denk dat dit wilde beest zich wel kan redden tussen die anderen hier' zei ze, doelend op zichzelf. Als Cheetah was er niet al te veel te vrezen. Ja, natuurlijk was ze niet zo stevig gebouwd als een leeuw of iets dergelijks, maar de snelheid die haar gegund was, was genoeg om haar uit zo veel benarde posities te helpen. Daarbij betekende minder fysieke kracht, niet dat je minder goed was in een gevecht. De jongen met de bruine haren stelde zich voor als Alezandru Guylara. Zoals altijd prentte ze de naam goed in haar hoofd, zodat ze deze niet meer zou vergeten. Het was altijd zo'n blunder als je iemand had ontmoet en je daarna vergat hoe iemand heette wanneer je hem dan weer tegen het lijf liep. 'Mijn naam is Aeris, Aeris Fëanor' sprak ze op haar gebruikelijke, vriendelijke toon. Een klein glimlachje sierde haar lippen, terwijl ze even naar haar omgeving tuurde. 'En wat brengt jou hier, Alezandru? vervolgde ze.

Aantal berichten : 7 Dirua : 10 Registratiedatum : 24-05-12

"Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben." antwoordde hij. De kattenoren- en staart waren hem niet ontgaan. Toen ze haar naam zei deed zijn best om die te onthouden, wat waarschijnlijk niet zou lukken, gezien het feit dat het niet de meest voorkomende naam was én hij nu eenmaal slecht was in namen. Vervolgens vroeg ze hem wat hij hier deed. "Tja, wat doe je in een bos... Ik woon en leef hier. Maar vandaag kwam ik eigenlijk vooral om nog eens afscheid te nemen. Ik wil heel graag eens naar de elfen gaan. Ook al ligt de relatie tussen de twee soorten nogal... hoe zal ik het zeggen... vreemd." Hij zette zich neer in het gras. Hij had eigenlijk al meer gezegd dan hij had willen zeggen, iets dat wel vaker gebeurde bij soortgenoten. "Wat ben jij eigenlijk? Welk dier bedoel ik?

Onderwerp: Re: Needing time to heal vr jun 01, 2012 9:38 am

SHAPESHIFTER // DEPUTY // 18 YEARS // SINGLE // HEALTHY

Een kleine glimlach sierde haar lippen toen hij reageerde op haar eerste opmerking. Het was hem zeker gelukt om haar eventjes van haar angstige gevoelens af te helpen en de nachtmerrie werd teruggedrongen tot achterin haar hoofd. Toen hij haar antwoord gaf op haar vraag keek ze hem echter een tikkeltje nieuwsgierig en vragend aan. 'Afscheid nemen.. Bedoel je dan dat je daar bij de Elven zult blijven?' vroeg ze hem, haar lichtgroene ogen op die van hem gericht om zijn reactie te kunnen peilen. Hij had het zelf al verwoord in zijn uitleg, de relatie tussen de Shapeshifters en de Elven was nou niet bepaald de beste. Ze begreep niet waarom hij daar dan zo graag heen zou willen. Zij zelf hield van de natuur die ook in het Elvengebied voorkwam, maar enkel voor een uitstapje, nooit te lang. Aeris hield eigenlijk van alle plaatsen, behalve dan van de... Meteen vocht ze haar gedachten terug. Niet aan denken. De volgende vraag van de jongen leidde haar af, waardoor ze hem weer aankeek met een glimlachje. 'Nog niet geraden dan? Met de oortjes en de gestippelde staart?' sprak ze met een ietwat plagende toon in haar stem. 'Een Cheetah' vervolgde ze na een korte pauze.

» Hate will not heal you.
» For the first time
» He will save me just in time..
» For the first time in years..
» Time to relax, she said.