[Mature Content] Well, I'll call you my lord, so you just call me your Goddess~

“Ik ben niet bang.” Sprak Joey en schopte Ken toen hard in zijn maag, op het zelfde moment toen hij de voormalig leader zijn nek omdraaide. “Ken was dat..” Hij hoorde de stem van Vyndi en draaide zich om. Ze stopte abrupt met praten toen ze het bloed over zijn armen en van zijn nek zag lopen. “Shit Ken.” Fluisterde ze zacht en keek naar Joey.

Ze kwam naast de roodharige vampier staan en gromde laag en gevaarlijk. Ze hief haar hoofd op om Ken aan te kijken. Ze knikte hem zacht toe en zuchtte nogmaals. Ken siste kort en voelde hoe de beet in zijn nek begon te brandden. Hij greep ernaar met zijn hand en keek naar zijn gehavende armen. “Zelfverdediging Vyndi, daar kan zelfs geen bevel van jou tegenop.” Hij gromde en draaide zich om. Hij trok zijn aan flarden gescheurde jas en hoodie uit terwijl hij weg liep naar zijn huis om nieuwe kleren.

Met een verveelde blik liep Ken zijn huis binnen. Hij stapte direct door naar zijn kleerkast en keek in de oude spiegel naar zijn gehavende armen en zijn gewonde nek. “Help me herinneren dat ik niet enkel een boxershort voor je koop maar ook een nieuwe deur..” Hij kwam terug naar haar toe gelopen en ze keek hem glimlachend aan. Ze leunde tegen de deurpost en bleef hem onderzoekend aankijken.

Ken zuchtte en zweeg een tijdje toen hij zijn blik afwende. Hij deed geen moeite meer om nieuwe kleren aan te trekken. Hij mompelde even iets onverstaanbaars en zweeg toen weer een tijdje. “Is Joey weg?” Vroeg hij uiteindelijk en keek vragend op. Vervolgens liep hij langs haar heen naar buiten en plofte opnieuw ietsje verder op de schuilplaats in de oude armstoel. Hij wreef over het leder en staarde naar de planken van de oude veranda waar de stoel onder stond. Hij keek weer iets geïnteresseerder naar Vyndi.

Langzaam zuchtte ze en haalde haar schouders op en liep langzaam naar hem toe. Ze zuchtte zacht waarna ze op zijn schoot kwam zitten en haar vinger over zijn schouder liet glijden. Ze zuchtte nogmaals en schudde haar hoofd. “Ik denk niet dat hij zo snel genoegen zal nemen met de situatie.” Fluisterde ze zacht terwijl ze haar hand liet rusten op zijn wang. “In iedergeval bedankt van net.” Haar stem was zacht en niet helemaal toonvast zoals haar stem hoorde te zijn. Maar toch lag er kracht in die absoluut herkenbaar was voor haar. “Wat ik wel weet Ken…” Begon ze langzaam terwijl haar cyaanblauwe ogen zich haakten in de zijne. “Is dat Joey je niet mag.” Half begon ze te grijnzen terwijl haar vinger over zijn lippen gleed. Ze glimlachte zacht terwijl ze nog een keek over haar schouder keek.

Ken haalde zijn schouders op. “Haters make me famous.” Grijnsde hij en draaide haar gezicht naar zich toe. Hij drukte zijn lippen op de hare en wreef over haar rug. “Je probeerde hem precies wel te tonen dat ik nu degene ben, he…” Grijnsde hij speels en liet haar even los om achteruit te leunen in de stoel. Hij dacht terug aan hoe ze weg liep en wat hij toen gedacht had. “Oh en schat, loved the walk daarstraks.” Hij keek haar speels en warm tegelijk aan.

Ze slaakte een lach waarna ze haar lippen weer over de zijne liet gaan. Haar handen gleden even over zijn borst en glimlachte breed. Langzaam bewoog ze haar onderlichaam over zijn been en liet haar hand over zijn wang glijden. “Well it was all for you, my Lord.” Fluisterde ze met een brede grijns. Ze schudde haar haren uit haar gezicht en veranderde haar pose tot ze horizontaal op hem zat en haar hand zacht rond zijn wang legde en Ken opnieuw kuste. Ze grinnikte zacht. Haar stem klonk twinkelend en hoog. Haar hand gleed opnieuw zacht over zijn borst terwijl ze grinnikte. “Zeg Ken… Laten we eens een ander soort spel spelen.” Fluisterde ze zacht en grinnikend. Haar cyaan blauwe ogen zich hakend in zijn amberkleurige. Ken schrok op toen hij het neerkomen van voetstappen hoorde. Joey landde perfect op de grond. “Denk aan de geschiedenis Vyndi, laat niks verpesten om ik 15 jaar gevangen zat.” Sprak hij. Ken maakte zijn blik los van Vyndi’s ogen en keek de jongeman uitdagend aan. Dat hij, nadat Ken zijn nek omgedraaid had, hier nog steeds durfde te komen leek niet zo verwonderlijk. Ken was mild geweest, omdat Vyndi dat gevraagd had. Hij grijnsde breed zijn tanden bloot en keek de jongeman recht in zijn ogen aan. “Lijkt het je nog niet duidelijk, dan?” Ken wuifde met zijn hand. “Kom, van mijn terrein af.” Zei hij honend, alsof het een vriendelijk verzoekje was.

Vyndi daarintegen gromde zacht terwijl ze omhoog kwam van Ken’s schoot. Haar ogen werden koude ijzige poelen gevuld vol haat en ze stapte naar voren. “Joey.” Haar stem was nu niet meer als gegrom waar je licht de klanken van zijn naam in kon herkennen. “Vertrek of onderga dit maal mijn kracht.” Siste ze grommend en ze stapte nog een stap naar voren. “Het feit dat je nu nog leeft komt omdat ik het Ken vroeg. Vergeet niet dat je nu niet meer bent dan een laag mormel.” Ze gromde nogmaals zacht en liet zich opnieuw zakker op Ken’s schoot. Ze zuchtte grommend waarna ze opnieuw haar lippen op die van Ken drukte. “Opgesloten of niet, je liet me achter voor dood.” Grommend kwam ze opnieuw omhoog door de boze gedachte en stootte zich af. Ze greep hem bij zijn keel en drukte hem omlaag tegen de grond. “Ik was bijna dood Joey!” Gromde ze woest. “Jasmyn had me bijna vermoord en jij deed niets!” Schreeuwde ze nu recht in zijn gezicht en kneep vol in zijn keel.

Ken onderging enkel de liefdevolle zoen van Vyndi op zijn lippen en keek voor de rest alleen maar toe. Hij hoorde haar felle en woedende woorden in de richting van Joey bulderen en zag haar hem nu ook tegen de grond aandrukken. Ze was echt razend, en hij onderging haar toorn. Met beide mondhoeken hoog opgetrokken tot in een brede grijns keek hij hoe ze zijn keel dichtkneep. Hij keek afwachtend of Joey’s gezicht paars zou kleuren, of dat eigenlijk wel kon, maar het gebeurde niet. Ken’s lach bulderde over de plaats en hij hield geamuseerd zijn hoofd iets schuiner. “Zeg lieveling, zou je die aandacht niet liever aan mij willen besteden?” Grinnikte hij en leunde terug achteruit in zijn stoel terwijl hij haar met pretoogjes aankeek. Hij verstrakte opnieuw zijn kaak. “Hopelijk heb je het nu geleerd, Joey…” Snauwde hij fel en keek hem dreigend aan, om vervolgens zijn blik opnieuw af te wenden en liefelijk naar Vyndi te staren.

Ze was des duivels en absoluut van plan wraak te nemen voor die dag en dan vooral wraak op Joey. Ze gromde nogmaals zacht en liet haar nagels in zijn keel glijden. Echter hielt een ding haar tegen.. De stem van Ken. “Zeg lieveling, zou je die aandacht niet liever aan mij willen besteden?” Grinnikte hij en Vyndi liet hem met een lage grom los. Ze kwam langzaam omhoog en staarde Joey aan. “Hopelijk heb je het nu geleerd, Joey…” Snauwde hij fel en Vyndi snoof zacht waarna ze over hem heen stapte.

Even sloot ze haar ogen terwijl haar handen nog een paar keer woest samen trokken tot vuisten maar uiteindelijk had ze haar controle weer en stapte ze naar Joey toe. Om dit maal echter naast hem te gaan staan en haar hand op zijn schouder neer te leggen. Ze snoof nogmaals en liet haar ijzige ogen over Joey glijden. De haat stroomde echter nogsteeds door haar aderen en ze verstrakte haar greep op Ken's schouder alsof dat contact het enigste was wat haar nu weerhielt Joey's hoofd er af te rukken.

- We spelen door, Gail, sorry maar je antwoordt maar niet D: Joey has left the building now xD sorry voor powerplay ff-

Ken keek even uit zijn ooghoeken opzij naar Vyndi's hand. Hij spandde zijn schouders op, niet omdat ze hem zenuwachtig maakte maar om te tonen dat hij, in tegenstelling tot Joey, spieren had. Met zijn amberkleurige ogen keek hij toe hoe Joey boos snoof, iets mompelde en zich toen snel uit de voeten maakte. Ja, Vyndi had duidelijk pit. Ken had naar voren gebogen gezeten, met zijn ellebogen op zijn knieën steunend en met zijn kin op zijn hand steunend. Zijn vingers lagen in een peinzende beweging gekruld over zijn kin en zijn mond. Zijn mondhoek krulde omhoog toen hij Joey uit het zicht zag verdwijnen. Hij zuchtte even, op een quasi-geïrriteerde toon. Hij verplaatste zijn linkerelleboog naar de leren armleuning van de sofa waar hij nog steeds in zat, en leunde weer rechtopzittend naar links. Hij haalde zijn lippen even van elkaar, zonder iets te zeggen, terwijl hij overduidelijk even naar haar hand bleef staren en klakte toen luid met zijn tong. Een lachje ontsnapte uit zijn mond toen hij een binnenpretje kreeg. Hij schudde het weg terwijl hij zijn haar even naar achterzwiepte terwijl hij naar haar opkeek. Hij zwaaide zijn benen over de rechterarmleuning en legde zijn rechterarm over de rugleuning. Hij liet zijn hoofd over de linkerarmleuning hangen en keek haar met een grijns aan toen hij zo ondersteboven hing. "En wat wil je nu doen?" Grijnsde hij terwijl hij zijn ene hand op hief. Hij streelde met zijn wijsvinger langs de binnenkant van haar dij en hief daarbij de onderkant van haar jurk steeds naar omhoog, om even te kunnen lurken als ze hem liet doen.


[Ken; Trolololo]

Vyndi staarde enkel toe hoe Joey zich uit de voeten maakte. Ze zuchtte zacht en gromde nogmaals even waarna ze haar gezicht op Ken richtte. Hij liet zijn hoofd over de linkerarmleuning hangen en keek haar met een grijns aan toen hij zo ondersteboven hing. "En wat wil je nu doen?" Grijnsde hij terwijl hij zijn ene hand op hief. Hij streelde met zijn wijsvinger langs de binnenkant van haar dij en hief daarbij de onderkant van haar jurk steeds naar omhoog. Vyndi staarde hem stil aan maar kwam daarna toch naar voren om haar hand door zijn haar te laten gaan. Tja, het was iets wat ze wou. Zijn haar.. Ze begon zacht te grinniken. Hij mocht van haar part alles doen met wie dan ook. Maar ze zouden van zijn haar afblijven!

"Wel.. Volgens mij kwam er nog een ronde drie aan." Fluisterde ze zacht terwijl ze zich naar voren boog en met haar hand over de zijne gleed die op haar dij lag en bracht hem langzaam meer naar voren. Ze glimlachte zacht en drukte haar mond op de zijne. "Tenzij je eerst een ander soort.. spel wil spelen." Fluisterde ze half in zijn mond en begon opnieuw te lachen. Ze duwde zijn hand zachtjes nog hoger op tot het bovenste deel van haar bovenbeen en ze begon langzaam te grijnzen zijn reactie aftastend.

Ken grijnsde geamuseerd. "Ohh, geweldig." Was zijn eerste reactie, en vervolgens kwam hij overeind. Hij sloeg met beide handen op de armleuningen en duwde zich daarbij krachtig overeind. "Wat dacht je van een potje schaak?" Hij draaide een lok van haar roodgeverfde haren rond zijn vinger terwijl hij haar aankeek, en liep vervolgens langs haar, terwijl de lok weer van zijn vinger gleed. Hij liet zijn hand over een klein, rond, marmeren tafeltje glijden en streek daarbij al hetgeen wat erop lag er weer van. Hij nam het tafeltje op zijn arm en liep met twee stoelen, die hij beiden aan de rugleuningen bij elkaar vast had, tot aan de rand van het afdak. Hij zette de meubelen op het gras, liep toen weer weg en pakte het schaakbord en de schaakstukken. Hij grijnsde bij het tafereel. "Ik neem aan dat je het wel kent?"

Vyndi keek hem in stilte aan terwijl ze zacht begon te glimlachen en langzaam naar voren stapte. "Die weet ik inderdaad." Haar stem was honingzoet en hoog terwijl haar ogen de zijne opzochten. "Echter is er een ding dat ik me afvraag" Sprak ze nuchter en duwde haar handen tegen zijn borst. "Eigenlijk.. Doe eens wat nets aan." Ze glimlachte nog breder en drukte haar mond tegen de zijne. "Daarna zullen we bespreken wat ik krijg na afloop."

Ken fronste even zijn wenkbrauwen toen hij op haar neer keek. Hij strekte zijn armen langs haar beide kanten uit. "Wat, is dit niet netjes genoeg?" Snauwde hij, bedoelend op het shirt dat vol scheuren zat door Joey. Hij hief zijn kin hoog op. "Best, dan trek ik wel een pak aan." Hij draaide zich om en liep naar zijn huis, om vervolgens zijn kleerkast open te doen. Hij keek bij zijn avondkledij, waarvan hij best weinig had, en trok er een hoes van tussen. Hij deed de rits naar beneden en haalde er het pak uit, vervolgens trok hij het aan en liep hij weer terug. Zijn schoenen waren echter nog steeds de hoge, versleten all-stars, want hij had geen ander paar. Hij draaide even een rondje voor haar. "Beter?" Hij hield even een waarschuwende vinger voor zijn gezicht en leunde daarbij iets naar achteren. "Maar deze wordt niet aan flarden gescheurd, begrepen? Ik wil nog kleren overhebben als je weg bent." Hij trok zijn stropdas even recht.

"Dat is een ding waar ik niet zeker van kan zijn. Maar ik zal mijn best doen." Ze knipperde liefelijk met haar ogen. "Let's play my lord." Fluisterde ze sensueel in zijn mond en begon te lachen. Ken tuitte kort zijn lippen even om haar nog eens te kussen, maar liet haar daarna los en liep naar de tafel. Hij ging op een van de stoelen zitten en plooide zijn ene been, zodat zijn voet op zijn knie rustte. Met zijn ene hand steunde hij op de knie die vrij was, en met de andere nam hij een van de schaakstukken bij het topje vast. "Jij speelt met wit, ik met zwart." Hij keek haar vrolijk aan en liet het schaakstuk los, zonder een zet te doen. "Wit begint, na u..." Hij glimlachte en wachtte tot ze een zet deed.

Vyndi luisterde simpel naar zijn woorden. Eigenlijk had ze helemaal geen intresse in het spel en enkel in haar prijs. Maar ja. Ze zou maar hem zijn lolletje moeten gunnen nu. Ze begon zacht te glimlachen terwijl ze kwam zitten. "Well my lord." Begon ze rustig en rekte zich even uit. "Wat win ik?" Ze grijnsde half en schoof haar hand langzaam langs een pion om die vooruit te bewegen terwijl ze door haar wimpers naar hem keek.

Ken's ogen gleden op het schaakbord en keek naar welke zet ze maakte. In een mum van tijd zette hij direct een tegenzet, zodra ze een zet gemaakt had. Hij dacht altijd al snel, dus het was geen probleem voor hem. "Wel," Hij grijnsde. "Dat hangt af van wat je wilt?" Hij knipoogde even speels. En vouwde zijn handen terwijl hij met zijn amberkleurige ogen naar haar gezicht keek, wachtend op haar tegenzet.

Ze begon te lachen bij zijn antwoord en verzette een andere pion bijna met desintresse. Ze haalde even haar schouders op. "Wat wil ik wel niet?" Begon ze te lachen en schudde haar hoofd. Toen ze een geluid achter zich hoorde begon ze nog breder te lachen. Tja, in haar hoofd was alles een groot spel wat zich langzaam uitvouwde. En haar echte zet was zojuist gemaakt met het vertrek van een desbetreffende dame. "En weet je, ik krijg altijd wat ik wil." Ze begon nog breder te lachen waarna ze haar ogen diep in de zijne boorde. "Had ik je niet verteld over dat mooie meiske met die blauwe haartjes. Die ooit Queen was van de elven?" Begon ze luchtig en glimlachte half. "She just left to see her boyfriend." Sethy Sethy.. Gouw genoeg zou ze hem weer zien. En zijn hel zou nog even groter worden..

"Vast wel," Grijnsde de vampieren leider breed. "Maar ik had waarschijnlijk alleen oog voor jou." Hij glimlachte uitdagend en deed nog een paar zetten wanneer het zijn beurt was. Hij grijnsde zijn tanden bloot en duwde de Dame op het schaakbord, die met een kort getik van haar vakje viel. Hij plaatste zijn eigen Paard daar waar ze stond en vouwde zijn handen om zijn kin te ondersteunen. "Hopelijk kent die Queen mijn gezegde; You snooze, you loose."

Vyndi begon te lachen bij zijn woorden en liet haar slanke wijsvinger over zijn kin glijden. "Ik geloof dat ze meer in het levende gelooft dan in ons." Haar lach verging even en ze schudde haar haar uit haar gezicht tot over een schouder. "Ze zou eens moeten weten wat ze misloopt" Ze lachte breder en verschoof op haar beurt een paar keer een loper. "En die lieve Queen, she will get what's coming to her.." Bij die woorden begon ze mysterieus te grijnzen en knipperde even. "En haar lieve vriendje ook. Ik heb nog een paar afspraken met hem staan."